ITPP1/443-231/08/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2008 r. (data wpływu 5 marca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1981 r. stała się Pani wraz z mężem współwłaścicielką części gospodarstwa rolnego, które wspólnie z siostrą odziedziczyła po zmarłych rodzicach. W 1999 r. zmarła Pani siostra i współwłaścicielką gospodarstwa została jej córka. Decyzją Wójta z dnia 11 września 2003 r. część ziemi o powierzchni 1,26 ha została przekwalifikowana jako teren zabudowy jednorodzinnej i zagrodowej. Z podziału powstało 7 nowowydzielonych działek budowlanych. W dniu 27 listopada 2003 r. aktem notarialnym została zniesiona współwłasność, w wyniku której jedną z działek otrzymała siostrzenica. Pani i mężowi pozostało 6 działek. Trzy działki aktem notarialnym podarowała Pani wraz z mężem swoim dzieciom, a jedna w 2006 r. została sprzedana. Od sprzedaży tej zapłacili Państwo wszystkie podatki i opłaty zgodnie z aktem notarialnym. Sprzedaż ta nie była opodatkowana podatkiem VAT.

Od chwili przekształcenia ziemi w działki budowlane, grunty te leżą ugorem i nie są użytkowane rolniczo. Obecnie planują Państwo sprzedaż jednej działki, a pozostałą zamierzają zostawić sobie.

Oświadczyła Pani również, iż nie jest i nigdy nie była podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 maja 2008 r. zawarła Pani następujące informacje:

* oferty dotyczące sprzedaży gruntów nie były nigdzie podawane do publicznej wiadomości,

* nie podejmowała Pani i nie zamierza podejmować działań w celu przygotowania gruntów do sprzedaży,

* pieniądze uzyskane ze sprzedaży działki przeznaczyła Pani na zakup gruntu o powierzchni 45,46 ha od Agencji Nieruchomości Rolnych w celu powiększenia gospodarstwa rolnego,

* w przeszłości nie sprzedawała Pani żadnych gruntów,

* nie posiada Pani innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży

.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja sprzedaży przez Panią, wspólnie z mężem w 2008 r. jednej działki budowlanej, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Pani zdaniem planowana sprzedaż działki jest wyprzedażą majątku osobistego odziedziczonego po rodzicach, a więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z chwilą przekształcenia gruntów nie były one wykorzystywane w działalności rolniczej. Pomimo tego, że będzie to druga sprzedaż jest to czynność sporadyczna i nie ma charakteru cyklicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6).

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

Ze złożonego wniosku wynika, że okoliczności będące przyczyną planowanej transakcji sprzedaży działki, nie wskazują na zamiar wykonania w sposób częstotliwy (powtarzający) i zarobkowy. Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia nieruchomość, której jest Pani współwłaścicielką, odziedziczyła Pani po rodzicach. Od czasu przekształcenia gruntu w działki budowlane nie był on wykorzystywany w działalności gospodarczej w tym w rolniczej.

Oznacza to zatem działanie Wnioskodawcy w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika bowiem, iż zamierza Pani dokonać sprzedaży działki, należącej do majątku prywatnego. Planuje Pani bowiem dokonać sprzedaży nieruchomości gruntowej, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Planowana sprzedaż nie będzie miała charakteru komercyjnego.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Grunty spełniają definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu działała Pani w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyła Pani grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z odziedziczonego majątku prywatnego. Sprzedając grunt korzysta Pani z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym planowana sprzedaż opisanej działki nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, z uwagi na fakt, iż transakcja nie ma charakteru zarobkowego, lecz związana jest z przysługującym podatnikowi prawem do rozporządzania własnym majątkiem.

Mając na uwadze przedstawione przez Stronę we wniosku zdarzenie przyszłe, a także obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż zbycie przedmiotowej nieruchomości gruntowej stanowiącej majątek osobisty nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.