ITPP1/443-23/08/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2008 r. (data wpływu 10 stycznia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania infrastruktury jako składnika obiektu budowlanego - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania infrastruktury jako składnika obiektu budowlanego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia rozpoczęła budowę budynku mieszkalnego. Po zakończeniu budowy i po przyjęciu budynku od generalnego wykonawcy do eksploatacji, Spółdzielnia będzie ustanawiać spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu każdemu z członków, który wpłacił wymagany wkład mieszkaniowy. Budynek mieszkalny (bez części użytkowej) finansowany jest przy współudziale kredytów z Krajowego Funduszu Mieszkaniowego. Powierzchnie użytkowe poszczególnych mieszkań nie przekraczają 70 m ^2. Są to mieszkania spełniające definicję budownictwa społecznego. Od całego wkładu mieszkaniowego, obejmującego wkład własny jak i kredyt, każdy z lokatorów wpłaca 7% podatek od towarów i usług, który odprowadzany jest do właściwego urzędu skarbowego. Ustanowienie praw do lokali to sprzedaż opodatkowana, która daje prawo do odliczenia podatku naliczonego w fakturach zakupu, ale odliczeniu może podlegać tylko właściwa kwota podatku naliczonego. Wykonawca, który będzie realizował budowę budynku mieszkalnego chce naliczać podatek od towarów i usług na infrastrukturę (która jako całość stanowi konstrukcję budynku) w wysokości 22% od wszystkich instalacji (sanitarne, elektryczne, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe itp.), urządzeń technicznych (przyłącza i urządzenia instalacyjne), przejazdów (nie dróg dojazdowych), ogrodzeń, placów postojowych i placów pod śmietniki).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonawca winien naliczać 22% podatku od towarów i usług za wykonaną infrastrukturę czy też 7% - jak dla PKOB 11, jakim jest budynek mieszkalny jako obiekt objęty społecznym budownictwem mieszkaniowym.

Zdaniem Wnioskodawcy należy stosować stawkę 7%, gdyż obiektem budowlanym wg art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, a urządzenia techniczne, zgodnie z art. 9 tej ustawy to przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że w poz. 131 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług stawkę 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu lub przebudowy budynków mieszkalnych, sklasyfikowanych w PKOB 11 i ich części z wyjątkiem lokali użytkowych, realizowanych w ramach budownictwa społecznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Z treści art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wynika, że podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone do wysokości 7%, 3% i 0%.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ww. ustawy 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ww. ustawy nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ².

Stosownie do treści art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto zgodnie z § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

,

W tym miejscu należy wskazać na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zatem, dla właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego a co za tym idzie stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy uwzględniać regulacje wynikające z wyżej przywołanego art. 2 pkt 12.

Ponadto, zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Ponadto, mając na uwadze cytowane normy należy stwierdzić, że preferencyjna, 7% stawka podatku nie znajduje zastosowania do budowy, remontów i konserwacji obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Znowelizowane od 1 stycznia bieżącego roku przepisy nie wprowadziły preferencji podatkowej dla infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, co oznacza, iż począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r. - z uwagi na utratę mocy przepisu przejściowego, jakim był w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2a cytowanej ustawy - roboty z nią związane podlegają opodatkowaniu według stawki 22%.

Reasumując, analiza treści złożonego wniosku w konfrontacji z powołanymi przepisami prowadzi do stwierdzenia, iż opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług podlegają jedynie roboty budowlane polegające na rozprowadzeniu w budynku wewnętrznych instalacji sanitarnych, elektrycznych, telekomunikacyjnych, przeciwpożarowych itp. znajdujących się w budynku mieszkalnym, stanowiących jego integralną część. Natomiast roboty budowlane związane z infrastrukturą, przeprowadzane poza bryłą budynku, objęte są 22% stawką podatku.

Z tych też względów, uwzględniając zapisy przywołanych przepisów, w sytuacji, gdy są wykonywane zarówno zewnętrzne (do budynku) jak i wewnętrzne (w budynku mieszkalnym) sieci rozprowadzające, należy odpowiednio stosować 7% stawkę podatku od towarów i usług do części robót dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, a 22% stawkę podatku do pozostałych robót.

Ponadto, mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Spółdzielnia "R" zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla wykonawcy zleconych czynności, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń