ITPP1/443-227/13/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 8 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan czynnym podatnikiem VAT od 2004 r. W roku 2012 wartość sprzedaży opodatkowanej uzyskanej przez Pana nie przekroczyła kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy. Nie wykonuje Pan czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. W związku z powyższym zamierza Pan ponownie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego z dniem 1 kwietnia 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy może Pan ponownie skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w trakcie roku podatkowego, tj. od 1 kwietnia 2013 r.

Pana zdaniem, może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy w trakcie roku podatkowego, tj. począwszy od 1 kwietnia 2013 r., ponieważ spełnia Pan warunki, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy: wartość sprzedaży opodatkowanej w roku 2012 nie przekroczyła kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1 oraz nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

Powyższe potwierdza powołana przez Pana treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1039/12. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że "organ błędnie wywodzi, że podatnik może powtórnie skorzystać ze zwolnienia podmiotowego wyłącznie od początku danego roku. Skarżąca spółka zasadnie podnosi, że wskazany przepis wyznacza najwcześniejszą datę, od której podatnik może skorzystać ze zwolnienia. Ów najwcześniejszy moment zawsze przypadnie na początek roku. (...) Skoro przepis art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi tylko o najwcześniejszym momencie, z nadejściem którego podatnik może powtórnie skorzystać ze zwolnienia i nie zakreśla żadnego maksymalnego terminu, to podatnik może skorzystać ze zwolnienia w najwcześniejszym przewidzianym w nim momencie ("..może nie wcześniej, niż po upływie roku..") lub później, np. od 1 marca 2012., (...) skoro podatnik może skorzystać ze zwolnienia już od 1 stycznia 2012 r., to tym bardziej może to uczynić 1 marca 2012 r.".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Artykuł 113 ust. 5 stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. (...)

W oparciu o art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż od 2004 r. jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Nie świadczy Pan usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy. Z uwagi na fakt, iż obrót z tytułu prowadzonej działalności w roku 2012 nie przekroczył kwoty 150.000 zł, zamierza Pan skorzystać ze zwolnienia od podatku z dniem 1 kwietnia 2013 r.

Podkreślić należy, iż zwolnienie podmiotowe jest określane na cały rok. Oznacza to, iż wybór zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia. O ponownym wyborze zwolnienia podatnik powinien poinformować właściwego naczelnika urzędu skarbowego deklarując zmianę w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R, zgodnie z przepisem art. 96 ust. 12 ustawy.

W myśl art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Przepis ten nakazuje zgłosić zmianę danych zawartych w zgłoszeniu rejestracyjnym w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Jednakże gdy podatnik zachowuje się jak podatnik VAT zwolniony (tzn. nie składa deklaracji i aktualizacji VAT-R, nie odlicza podatku naliczonego) należy przyjąć, że jest podatnikiem VAT zwolnionym. Natomiast urząd powinien wezwać podatnika do złożenia wyjaśnień w tym zakresie.

Przenosząc powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż skoro obrót za rok 2012 r. nie przekroczył kwoty 150.000 zł, to w sytuacji niewykonywania przez Pana czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, mógł Pan co do zasady skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2013 r.

Jak wskazano powyżej, ponowny wybór zwolnienia jest możliwy jedynie od dnia 1 stycznia, zatem mimo, iż w 2012 r. wartości sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, jak również nie wykonywał Pan czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy, to nie mógł Pan dokonać ponownego wyboru zwolnienia w trakcie roku tj. od dnia 1 kwietnia 2013 r.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołany w treści złożonego wniosku wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 października 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1039/12 nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Wskazuje się, że Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych, gdyż w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych. W związku z powyższym, nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane.

Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ((tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Zatem wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawa będąca przedmiotem autonomicznego rozstrzygnięcia przez WSA, które powołał Wnioskodawca, może odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji. Wobec powyższego należy podkreślić, że powołane we wniosku orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 17 października 2012 r. stanowi rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie o charakterze indywidualnym i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.