ITPP1/443-220a/11/AJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-220a/11/AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 20 maja 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na pozyskiwaniu odszkodowań od zakładów ubezpieczeniowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2011 r. uzupełniony w dniu 20 maja 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na pozyskiwaniu odszkodowań od zakładów ubezpieczeniowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 2005 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na pozyskiwaniu odszkodowań od zakładów ubezpieczeniowych, na zlecenie osób indywidualnych.

W skład opisanej usługi wchodzi:

1.

oszacowanie wysokości szkody (w szczególności szkód osobowych):

a.

oszacowanie przybliżonej wysokości uszczerbku na zdrowiu związanego z różnymi urazami (najczęściej chirurgiczno-ortopedycznymi) oraz związane z tym ustalenie możliwości uzyskania zadośćuczynienia za ból oraz cierpienie fizyczne i psychiczne;

b.

obliczenie kosztów poniesionych na zakup lekarstw oraz niezbędny sprzęt ortopedyczny, rehabilitacyjny i pomocniczy;

c.

ustalenie przewidywanych kosztów opieki;

d.

ustalenie wysokości utraconych dochodów;

e.

w przypadku wypadku śmiertelnego, oszacowanie pogorszenia sytuacji materialnej, zadośćuczynienie za stratę osoby najbliższej, koszty pogrzebów, stypy, itp;

2.

udokumentowanie szkody, tzn. pozyskanie niezbędnej dokumentacji prawniczej, medycznej, urzędowej oraz dokumentacji z zakładów pracy uwiarygodniającej powstanie szkody (za dokumentację prawniczą uznaje się również notatkę urzędową z miejsca wypadku sporządzoną przez Policję, akt oskarżenia sporządzony przez Prokuraturę, wyrok Sądu, itp.; natomiast za dokumentację medyczną uznaje się wypis ze szpitala, kartę leczenia z przychodni specjalistycznych i od lekarza rodzinnego; za dokumentacje urzędową uznaje się akt zgonu, zaświadczenie o zameldowaniu; za dokumentację z zakładów pracy uznaje się zaświadczenie o zarobkach);

3.

zgłoszenie szkody do zakładów ubezpieczeń (tzn. sporządzenie pisma roszczeniowego, wypełnienie formularzy dostarczanych przez zakłady ubezpieczeń, uzyskanie i przedstawienie dokumentacji prawniczej, medycznej, urzędowej, z zakładów pracy);

4.

oczekiwanie na wypłatę odszkodowania z zakładów ubezpieczeń oraz wypłata odszkodowania osobie zlecającej usługę;

5.

przy okazji, jeżeli klient stwierdzi szkodę rzeczową (majątkową), usługa obejmuje również oszacowanie tej szkody. W tym przypadku w głównej mierze chodzi o ustalenie przedmiotów, które uległy zniszczeniu i określeniu wartości poniesionych strat.

Przed dniem 2 grudnia 2010 r. opisana działalność była wg "starego PKD" zaklasyfikowana do grupowania 65.23.Z "Pozostałe pośrednictwo finansowe, gdzie indziej nie sklasyfikowane" przy czym wg PKD z 2007 r. została zaklasyfikowana od dnia 2 grudnia 2010 r. do grupowania 64.99.Z "Pozostała usługowa działalność usługowa, gdzie indziej nie sklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych". Wskazał Pan, iż próby rejestracji działalności gospodarczej wg PKD z 2007 r. 66.21.Z "Działalność związana z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat" okazała się bezskuteczna z uwagi na rzekome zarezerwowanie tego grupowania dla innych podmiotów, poza osobami fizycznymi (wg organu rejestracyjnego).

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 20 maja 2011 r. jednoznacznie wskazano, iż w ocenie Wnioskodawcy, świadczone usługi powinny być sklasyfikowane według PKWiU 66.21.10.0 - usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat, jako usługi związane z ubezpieczeniami i funduszami emerytalnymi, które niekoniecznie muszą być usługami ubezpieczeniowymi. "Usługi związane", swoim zakresem obejmują nie tylko bezpośrednie usługi ubezpieczeniowe, ale przede wszystkim wszelkie inne usługi niepolegające na zawieraniu umów ubezpieczeniowych czy w ramach funduszy emerytalnych.

W złożonym uzupełnieniu wskazano ponadto, iż osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót za 2010 r. wyniósł 62.014 zł, natomiast obecnie, za okres od stycznia do kwietnia 2011 r. - 18.000 zł.

Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów). Po wpłynięciu kwot odszkodowań dla klientów na konto Wnioskodawcy następuje przekazanie środków klientowi z jednoczesnym pobraniem prowizji (%) wcześniej umówionej. Jeżeli środki wpływają na konto klienta, obowiązek przekazania prowizji dla Wnioskodawcy spoczywa na jego kliencie. Otrzymane prowizje są rejestrowane w "dziennej ewidencji sprzedaży", a następnie zbiorczym miesięcznym dowodem wewnętrznym w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku opisanej usługi, w świetle aktualnych przepisów podatkowych, istnieje obowiązek rozliczania (płatności) podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa usługa sklasyfikowana jest w grupowaniu PKWiU 2007 66.21.10 0 "Usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem strat" (PKWiU 2004 67.20.10-00.00 "Usługi związane z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentowymi"). Jeżeli zatem usługa została sklasyfikowana do sekcji J ex (65-67), można wnioskować, że jest to usługa pośrednictwa finansowego. Ponieważ sklasyfikowano ją do grupowania PKWiU 67.20.10-00.00, to można wnioskować, że nie jest to usługa doradztwa finansowego określona w PKWiU ex 67.13.10-00.20, nie jest to także usługa doradztwa ubezpieczeniowego określona w PKWiU ex 67.20.10-00.20, ani też usługa wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych określona w PKWiU ex 67.20.10-00.30. Trudno również zaliczyć przedmiotową usługę do usług ściągania długu oraz faktoringu. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, opisana usługa powinna być zwolniona od podatku od towarów i usług, ponieważ jest usługą pośrednictwa finansowego, która nie występuje na liście usług, które są wyjątkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy, dodanego z dniem 1 stycznia 2011 r. przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przepisu art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Tym samym załącznik nr 4 do ustawy, który zawierał wykaz usług zwolnionych od podatku poprzez ich odwołanie do odpowiedniego symbolu PKWiU, został zastąpiony przez ustawodawcę ujęciem opisowym, którego zakres określono wykorzystując przepisy prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (...).

Stosownie zaś do art. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), uchyla się - z dniem 1 stycznia 2011 r. - art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i dodaje pkt 17-41. Jednocześnie ww. ustawą do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 43 dodane zostały ust. 13-20.

Na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jak stanowi obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 wskazanej ustawy.

Natomiast w świetle art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L Nr 347), państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zajętym w wyroku C-8/01 z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie Taksatorrigen, istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, to iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skania, Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z okoliczności sprawy wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na pozyskiwaniu odszkodowań od zakładów ubezpieczeniowych, na zlecenie osób indywidualnych. Czynności te polegają na oszacowaniu wysokości szkody (w szczególności szkód osobowych), udokumentowaniu szkody, zgłoszeniu szkody do zakładów ubezpieczeń (tzn. sporządzenie pisma roszczeniowego, wypełnienie formularzy dostarczanych przez zakłady ubezpieczeń, uzyskanie i przedstawienie dokumentacji prawniczej, medycznej, urzędowej, z zakładów pracy), oczekiwaniu na wypłatę odszkodowania z zakładów ubezpieczeń oraz wypłata odszkodowania osobie zlecającej usługę, szacowanie szkody, jeżeli klient stwierdzi szkodę rzeczową (majątkową).

Wynagrodzeniem za wykonane usługi jest prowizja procentowa, którą na podstawie wcześniej zawartej umowy z klientem pobiera Pan po wpłynięciu kwot odszkodowań dla klientów na Pana konto. Jeżeli środki wpływają na konto klienta, obowiązek przekazania prowizji dla Wnioskodawcy spoczywa na jego kliencie.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż nie świadczy Pan usług ubezpieczeniowych, zatem nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Ponadto wskazać należy, iż czynności wykonywanych przez Pana w ramach działalności (pozyskiwaniu odszkodowań od zakładów ubezpieczeniowych na zlecenie osób indywidualnych) nie można także uznać za usługę stanowiącą element usługi ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej bądź też usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, która sama stanowi odrębną całość i jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tych usług. Charakter tych czynności wskazuje bowiem, iż nie można ich uznać za usługi specyficzne i właściwe wyłącznie dla usługi ubezpieczeniowej - nie są one niezbędne do realizacji usługi ubezpieczeniowej samej w sobie. Zatem czynności te nie korzystają ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy.

Problem usług pokrewnych do usług ubezpieczeniowych był przedmiotem wyroku TSUE z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie C-8/01 Assurandor-Societetet, działającym w imieniu Taksatorringen przeciwko Skatteministeriet, w którym rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków będących firmami ubezpieczeniowymi nie są ani transakcjami ubezpieczeniowymi, ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi w znaczeniu tego postanowienia.

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, iż świadczone przez Pana usługi pozyskiwania odszkodowań od zakładów ubezpieczeniowych na zlecenie osób indywidualnych nie są usługami właściwymi dla usług ubezpieczeniowych świadczonych przez firmy ubezpieczeniowe.

Wobec tego, w świetle powołanych przepisów oraz przedstawionego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, stwierdzić należy, iż niezależnie od tego, w jakim grupowaniu PKWiU są sklasyfikowane wykonywane przez Pana czynności pozyskiwania odszkodowań od zakładów ubezpieczeniowych na zlecenie osób indywidualnych, nie są one objęte od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnieniem od podatku od towarów i usług, bowiem nie stanowią usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy w związku z art. 43 ust. 13 tej ustawy.

Stawką właściwą dla opodatkowania przedmiotowych czynności wykonywanych na rzecz osób poszkodowanych będzie od dnia 1 stycznia 2011 r. stawka w wysokości 23%.

Końcowo nadmienia się, iż w niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie było to przedmiotem zapytania i nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl