ITPP1/443-2/11/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2010 r. (data wpływu 3 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 15 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie rekreacji i sportu (fitness klub), a także zajmuje się handlem towarami związanymi ze sportem i kulturystyką. Oprócz możliwości ćwiczeń przy wykorzystaniu różnego rodzaju urządzeń, Firma udostępnia klientom również: zakupy wody, napojów energetycznych, koktajli z odżywkami i innych artykułów, a także zakup dodatkowych usług (nie ujętych w karnecie siłownia): masaż, wejście na basen, sauna i inne. W celu ułatwienia dokonywania drobnych zakupów w klubie i korzystania z dodatkowych usług, Spółka planuje wprowadzić elektroniczny system płatności. Polega on na tym, że każdy klient wykupujący karnet będzie miał założone indywidualne konto. Do konta tego przypisana będzie magnetyczna karta klubowa wydawana klientowi. Każdy będzie miał prawo zdeponować na swoim koncie dowolną kwotę. Będzie to kwota widoczna na karcie magnetycznej. Ćwicząc, będzie można nabyć wodę, napoje, batony energetyczne lub inne towary oferowane przez klub i skorzystać z dodatkowo płatnych usług, używając karty klubowej. Z kart zostanie pobrana należna kwota za towar lub usługę. Nie trzeba przy tym nosić portfela w trakcie ćwiczeń - co jest niewygodne. Istotne jest, że strony tworząc indywidualne konto klienta podpiszą umowę, zgodnie z którą kwota pozostająca na indywidualnym koncie każdego ćwiczącego jest rodzajem depozytu. Cały czas jest własnością klienta. Może on wykorzystać ją na zakup towarów lub usług lub otrzymać w każdej chwili, jeśli wyrazi taką wolę.

Ponadto, otrzymane pieniądze Spółka przechowuje jako depozyt nieodpłatnie (przechowując w firmie), nie korzysta z nich w żaden sposób do prowadzenia działalności, ani nie deponuje w banku na oprocentowanym koncie, nie osiąga więc żadnych korzyści (z wyjątkiem ułatwienia dokonywania zakupów) z przechowywania pieniędzy. Spółka przewiduje, że w większości przypadków będzie dochodzić do częściowych zwrotów zdeponowanej gotówki, najczęściej przy zakończeniu czasu obowiązywania karnetu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy dotyczyć będzie kwoty zdeponowanej w klubie na elektronicznej karcie klubowej, czy nastąpi on w odniesieniu do wydanych towarów lub wykonanych usług w momencie ich wydania lub wykonania.

Zdaniem Wnioskodawcy, powstanie obowiązku podatkowego, określone jest w art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazując na ten przepis, Wnioskodawca sądzi, że moment powstania obowiązku podatkowego należy utożsamiać albo z wydaniem towaru (lub wykonaniem usługi), albo z otrzymaniem zaliczki.

Według Wnioskodawcy, w momencie zdeponowania gotówki nie dochodzi do wydania towaru, ani usługi.

Jak podkreślił Wnioskodawca (w świetle art. 19 ust. 11 ww. ustawy), aby można było stwierdzić, że otrzymane pieniądze stanowią część należności, zaliczka, zadatek winny być wpłacone z przeznaczeniem na zakup towaru lub wykonanie usługi. W tym przypadku, w momencie zdeponowania pieniędzy, nie zostało jeszcze przesądzone, czy wpłata ta zostanie przeznaczona na zakupy, czy będzie zwrócona. Z tego powodu Wnioskodawca uważa, że wskazany przepis art. 19 ust. 11 ustawy nie będzie miał zastosowania w niniejszym przypadku. Obowiązek podatkowy nastąpi w momencie wydania towaru lub wykonania usługi i zapłaty za nią.

Konsekwentnie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na kasie fiskalnej należy ujmować tylko sprzedaż produktów w chwili ich wydania lub usług w momencie wykonania. Na kasie fiskalnej nie należy ujmować kwot deponowanych na indywidualnym koncie klubowicza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż w uzupełnieniu wniosku, w dniu 15 marca 2011 r., Wnioskodawca nie dokonał weryfikacji postawionego we wniosku pytania, nie skorelowanego ze stanowiskiem w zakresie obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej opisanych we wniosku wydań towarów i świadczenia usług (w związku z ujętymi kwotami, zdeponowanymi na indywidualnym koncie klubowicza) oraz nie wyraził woli uzyskania interpretacji w tym zakresie, w związku ze skierowanym w tej kwestii do Wnioskodawcy wezwaniem. W efekcie niniejsza interpretacja stanowi wyłącznie odpowiedź na postawione we wniosku zapytanie. Jednocześnie nie dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy w ww. zakresie, dotyczącym obowiązku ewidencjonowania na kasie fiskalnej opisanych we wniosku wydań towarów i świadczenia usług. Ocenione zostało natomiast stanowisko wnioskodawcy w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 wskazanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie natomiast do treści art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z generalnej zasady zawartej w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie zaś z art. 19 ust. 11 tej ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Spółka, prowadząc działalność gospodarczą (głównie w zakresie rekreacji i sportu (fitness klub), a także handlu towarami związanymi ze sportem i kulturystyką), zapewnia klientom możliwość ćwiczeń przy wykorzystaniu różnego rodzaju urządzeń oraz udostępnia możliwość dokonania zakupów: wody, napojów energetycznych, koktajli z odżywkami i innych artykułów, a także dodatkowych usług (nie ujętych w karnecie siłownia): masaż, wejście na basen, sauna i inne. W celu ułatwienia dokonywania drobnych zakupów w klubie i korzystania z dodatkowych usług, Spółka planuje wprowadzić elektroniczny system płatności. Polega on na tym, że każdy klient wykupujący karnet będzie miał założone indywidualne konto. Do konta tego przypisana będzie magnetyczna karta klubowa wydawana klientowi. Każdy będzie miał prawo zdeponować na swoim koncie dowolną kwotę. Będzie to kwota widoczna na karcie magnetycznej. Z kart zostanie pobrana należna kwota za towar lub usługę. Zgodnie z umową (z klientem) kwota pozostająca na indywidualnym koncie każdego ćwiczącego jest rodzajem depozytu. Cały czas jest własnością klienta. Może on wykorzystać ją na zakup towarów lub usług lub otrzymać w każdej chwili, jeśli wyrazi taką wolę. Spółka przewiduje, że w większości przypadków będzie dochodzić do częściowych zwrotów zdeponowanej gotówki, najczęściej przy zakończeniu czasu obowiązywania karnetu.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż dokonanie wpłat środków pieniężnych za pośrednictwem ww. kart magnetycznych nie stanowi zapłaty na poczet wykonania usług. W rezultacie czynność "zasilenia" karty magnetycznej poprzez dokonanie wpłaty nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, dokonana przez klientów wpłata środków pieniężnych w celu uzyskania określonej liczby zdeponowanych środków pieniężnych i uzyskania dostępu do korzystania z różnorodnych towarów i usług oferowanych przez Spółkę w ramach prowadzonego fitness klubu nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 analizowanej ustawy. Należy bowiem zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc ze "Słownikiem języka polskiego PWN", zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem, zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę, należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności, musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego dokonana przez klientów Spółki wpłata środków pieniężnych w celu zasilenia konta karty o określoną liczbę środków nie jest związana z nabyciem określonego towaru lub usługi. Wpłata dokonana przez posiadaczy kart magnetycznych uprawnia te osoby do nabycia dowolnych towarów lub usług oferowanych przez Spółkę, co oznacza, że nie jest związana z nabyciem konkretnego towaru lub usługi. Zatem osoby posiadające te karty poprzez zasilenie konta dokonaną wpłatą mogą skorzystać z jednego rodzaju usług, kilku bądź wszystkich oferowanych przez Spółkę, mogą zaistnieć też przypadki, iż ich posiadacz mimo zasilenia konta nie skorzysta z żadnej z usług oferowanych przez Spółkę.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym obowiązek podatkowy powstanie zatem zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z chwilą wydania towaru, bądź wykonania usługi, natomiast w przypadku, gdy wydanie towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 19 ust. 4 ww. ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.