ITPP1/443-194/09/MN - Opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania pobieranych opłat za parkowanie w strefie płatnego parkowania oraz możliwości dokonania korekty deklaracji - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania pobieranych opłat za parkowanie w strefie płatnego parkowania oraz możliwości dokonania korekty deklaracji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką organizacyjną i budżetową, będącą zarządem drogi w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, przy pomocy której Prezydent Miasta wykonuje swoje obowiązki, jako zarządca dróg publicznych w granicach administracyjnych miasta.

Zgodnie z art. 13b ust. 7 tej ustawy do zarządcy drogi należy pobieranie opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, wnoszonych przez użytkowników dróg (art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy). Na podstawie zaś art. 13b ustawy o drogach publicznych wyznaczanie stref płatnego parkowania oraz ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji Rady Miasta, która podejmuje decyzję w tej sprawie, w formie uchwały. W związku z powyższym Wnioskodawca wykonuje zadania, które zostały nałożone przepisami prawa na gminę.

W okresie od 1 stycznia 2004 r. do 31 grudnia 2007 r. podmioty gospodarcze na podstawie umów cywilnoprawnych dokonywały od Wnioskodawcy zakupu biletów parkingowych, a następnie rozprowadzały bilety parkingowe w strefie płatnego parkowania. Sprzedaż biletów dla podmiotów dokumentowano fakturami VAT ze stawką 22%. Cena biletów brutto równała się opłacie parkingowej ustalonej uchwałą Rady Miasta. Podmiot otrzymywał wynagrodzenie za sprzedaż biletów parkingowych w formie prowizji. Odpłatność ta była opodatkowana.

W okresie od 1 stycznia 2008 r. do 30 października 2008 r. Wnioskodawca zawarł umowy zlecenia z osobami fizycznymi - parkingowymi, którzy pobierali opłatę parkingową w strefie płatnego parkowania. Parkingowi otrzymywali wynagrodzenie w formie prowizji za rozprowadzone bilety. Od 1 stycznia 2009 r. po rozstrzygnięciu przetargu na prowadzenie strefy płatnego parkowania, opłaty pobierane są za pomocą parkomatów i pieniądze bezpośrednio wpływają na rachunek Wnioskodawcy. Opłata ta ma charakter świadczenia publicznoprawnego stanowiącego dochód publiczny i pobierana jest na podstawie i wysokości określonej uchwałą Rady Miasta. Spółka za obsługę strefy płatnego parkowania otrzymuje wynagrodzenie na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej. Usługa ta podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy opłata parkingowa nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, jest ona bowiem daniną publiczną określoną aktem prawnym w randze ustawy i nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę, lecz będąc opłatą stanowi dochód publiczny w rozumieniu ustawy o finansach publicznych. W okresie poboru opłat w formie sprzedaży biletów parkingowych w latach 2004 do 2007 Wnioskodawca uznaje, że podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ była to sprzedaż biletów i Wnioskodawca otrzymywał opłatę "z góry", przed rozprowadzeniem biletów w strefie, natomiast opłaty pobierane od 1 stycznia 2008 r. nie podlegają opodatkowaniu, w związku z czym należałoby dokonać korekty deklaracji od wskazanej daty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 z późn. zm.) obowiązującej do 30 kwietnia 2004 r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast przez usługi - rozumie się usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, co wynika z treści art. 4 pkt 2a) tej ustawy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) obowiązującej od 1 maja 2004 r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania. Wyznaczenie strefy płatnego parkowania, wysokości opłat oraz trybu jej poboru należy do kompetencji rady gminy (rady miasta) - art. 13b cyt. ustawy.

Zatem stosownie do regulacji zawartych w ustawie o drogach publicznych, opłaty za parkowanie na drodze publicznej, pobierane w oparciu o przepis art. 13 ust. 1 tej ustawy, nie są wynagrodzeniem za świadczoną usługę, lecz opłatą mającą charakter daniny publicznej,

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że opłaty za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych, w wyznaczonych w trybie administracyjnym "strefach płatnego parkowania", niestanowiące zapłaty za usługę parkingową świadczoną przez zarządcę drogi, nie są odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu 2 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnośnie pytania Wnioskodawcy o możliwość skorygowania deklaracji VAT-7 stwierdzić należy co następuje.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym obowiązującej do 30 kwietnia 2004 r. podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności określone w art. 7 ust. 1 pkt 2 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 i art. 14 ust. 1, 5 i 6, są obowiązani do prowadzenia ewidencji zawierającej: kwoty określone w art. 20, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającego podatek należny oraz kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Ponadto art. 33 ust. 1 tej ustawy, stanowi, iż w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty także wówczas, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo została zwolniona od podatku. W myśl art. 33 ust. 2 tej ustawy przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od podatku należnego.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług obowiązującej od 1 maja 2004 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. Artykuł 108 ust. 2 tej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. § 2 tego przepisu stanowi, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zgodnie z art. 81b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, uprawnienie do skorygowania deklaracji:

Artykuł 81b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Natomiast art. 81 § 3 tej ustawy stanowi, iż przepisu § 1 pkt 2 lit. a) nie stosuje się w zakresie podatku od towarów i usług.

Ze wskazanych przepisów wynika, że deklaracja składana przez podatnika podatku VAT stanowi odzwierciedlenie danych zawartych w ewidencji prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług. Ewidencja ta z kolei zgodnie z art. 27 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, ma zawierać m.in. dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania oraz wysokość podatku należnego.

Jeżeli zatem Wnioskodawca opodatkował czynności, które nie powinny być opodatkowane, ma prawo dokonać korekty deklaracji w zakresie podatku od towarów i usług złożonych za poszczególne okresy rozliczeniowe.

Zaznaczyć jednak należy, iż Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo złożenia deklaracji za okresy rozliczeniowe, w których zostały wystawione faktury VAT zawierające podatek, gdyż zgodnie z art. 33 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym oraz art. 108 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty tego podatku, mimo, iż, jak wskazano wyżej opłaty za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania stanowią daninę publiczną i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do dokonania korekty deklaracji dla rozliczenia podatku od towarów i usług za lata 2004-2007, natomiast będzie posiadał prawo do dokonania korekt deklaracji począwszy od stycznia 2008 r., o ile czynności te nie zostały udokumentowane fakturami VAT uwzględniającymi kwotę podatku.

Zaznaczyć również należy, iż wraz z deklaracjami korygującymi Wnioskodawca winien złożyć pisemne uzasadnienie przyczyn złożenia korekty.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.