ITPP1/443-187/07/10-S/EŁ - Sprzedaż niezabudowanych działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę letniskową a opodatkowanie VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 2130/08 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 514/08 (data wpływu prawomocnego wyroku 6 kwietnia 2010 r.) stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2007 r. (data wpływu 27 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W miesiącu styczniu 1995 r., na podstawie umowy, nabyła Pani wraz z mężem oraz zaprzyjaźnionym małżeństwem (na współwłasność) nieruchomość rolną tj. niezabudowaną działkę gruntu rolnego o powierzchni 3 ha 52 ary. Zamiarem było prowadzenie w przyszłości na tej działce gospodarstwa agroturystycznego. W 1997 r. działka objęta została miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy), w wyniku którego powstały działki przeznaczone na cele zabudowy letniskowej. Z uwagi na zmianę uwarunkowań oraz z uwagi na toczące się postępowanie o zniesienie wspólności małżeńskiej pomiędzy Panią a mężem, w 1999 r. dokonano umownego zniesienia współwłasności ze znajomymi. W tym samym roku, wyrokiem sądu, zniesiono wspólność majątkową małżeńską pomiędzy Panią a mężem. Na podstawie umowy o podziale majątku wspólnego stała się Pani wyłączną właścicielką nieruchomości o powierzchni 1 ha 62 ary 97 m², składającej się z 14 niezabudowanych działek. Z uwagi na zmianę sytuacji zmieniła Pani plany i zdecydowała się na sprzedaż działek. W dniu 16 sierpnia 2007 r. sprzedała Pani dwie działki, a w przyszłości zamierza sprzedać kolejne. Jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, nie związanej z obrotem nieruchomościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane wyżej dwie transakcje sprzedaży niezabudowanych działek gruntu, przeznaczonych pod zabudowę letniskową, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy dokonana sprzedaż dwóch działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Jest to sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Uzasadniając własne stanowisko wskazała Pani na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt I FSK 603/06. W uzasadnieniu wyroku sąd wskazał, iż "... warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT". Pani zdaniem w tej sytuacji czynność, którą dokonała nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie była Pani podatnikiem tego podatku w związku ze sprzedażą gruntu.

W interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2007 r. znak ITPP1/443-187/07/EŁ, oceniono stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe, przyjmując, że sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę letniskową, wyodrębnionych z zakupionej nieruchomości rolnej przeznaczonej na gospodarstwo agroturystyczne, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Panią, jako dokonującą dostawy gruntów, uznano za podatnika tego podatku, zobowiązanego do odprowadzenia podatku należnego już od dokonania pierwszej transakcji. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła Pani skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 3 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 514/08 Sąd uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając, iż nie można uznać za poprawny pogląd prezentowany przez organ podatkowy, że sprzedaż działek będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Istotne w przedmiotowej sprawie jest to, że Skarżąca nie nabyła nieruchomości rolnej w celu dalszej jej odsprzedaży. Sąd wyraził pogląd, iż zamiar częstotliwego wykonywania czynności (sprzedaży działek) musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Sprzedaż działek przez osoby fizyczne, nawet dokonana kilkakrotnie, nie stanowi czynności opodatkowanej dopóki nie jest czynnością wykonywaną w ramach działalności gospodarczej. Podniósł, iż zmiana miejscowego plany zagospodarowania przestrzennego nie nastąpiła z inicjatywy Skarżącej. Zatem nie można Jej uznać za podatnika podatku od towarów i usług, a przedmiotowa sprzedaż stanowi sprzedaż majątku osobistego, którą Skarżąca zamierza dokonać poza jakąkolwiek działalnością gospodarczą. W rezultacie przedmiotowa sprzedaż działek nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 2130/08, została oddalona. W uzasadnieniu wyroku podzielono pogląd wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdzając, iż sprzedaż kilku działek przeznaczonych pod zabudowę, stanowiących majątek prywatny sprzedawcy, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 6 kwietnia 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 3 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 514/08 uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Naczelnego z dnia 16 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 2130/08 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 514/08 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.