ITPP1/443-179/11/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego ułamkowej części gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego ułamkowej części gruntu.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina, po 1 maja 2004 r. sprzedając mieszkania komunalne oddawała w użytkowanie wieczyste ułamkowe części gruntu, jako prawo związane z odrębną własnością lokalu. Za oddanie ułamkowej części gruntu w użytkowanie wieczyste, Gmina pobierała pierwszą opłatę, płaconą jednorazowo do dnia zawarcia aktu i ustalała wysokość opłaty rocznej wnoszonej na rzecz właściciela nieruchomości przez użytkownika, przez cały okres trwania użytkowania. Do opłat tych od wskazanej daty podatek od towarów i usług doliczany był w wysokości 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od 2011 r. do opłat rocznych za użytkowanie wieczyste ułamkowej części gruntu oddanego w użytkowanie w okresie od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r., stosować 22% stawkę podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na oddaniu w użytkowanie wieczyste ułamkowej części gruntu przed 1 stycznia 2011 r. została dokonana i dlatego opłaty roczne wnoszone przez użytkownika na rzecz właściciela powinny być nadal opodatkowane 22% stawką podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 19 pkt 2 lit. b) powołanej wyżej ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. dodano do art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług ustępy 14a-14h.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Stosownie do ust. 14b powołanego artykułu, czynności, dla których w związku z ich wykonywaniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się, na potrzeby ust. 14a, za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, z zastrzeżeniem ust. 14c.

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. Gmina oddawała w użytkowanie wieczyste ułamkowe części gruntu, pobierając z tego tytułu pierwszą opłatę płaconą jednorazowo do dnia zawarcia aktu notarialnego i ustalała wysokość opłaty rocznej wnoszonej przez użytkownika wieczystego przez cały okres trwania użytkowania.

Ustosunkowując się do powyższego zauważyć należy w pierwszej kolejności, że prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego oraz w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

W oparciu o art. 71 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Mając na uwadze przywołane przepisy wskazać należy, że analiza cytowanego powyżej przepisu art. 41 ust. 14b ustawy, prowadzi do wniosku, iż dotyczy on czynności, które są cyklicznie wykonywane, a w związku z ich wykonywaniem ustalone są następujące po sobie terminy płatności. Przepis ten nie dotyczy sytuacji, gdy czynność została wykonana jednorazowo (w całości), a jedynie płatność rozłożona jest w czasie. Wobec powyższego ww. przepis znowelizowanej ustawy, nie będzie miał zastosowania do czynności oddania gruntów w użytkowanie wieczyste, bowiem czynność ta została dokonana w okresie przed zmianą przepisów - od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r. - natomiast wyłącznie płatności wynikające z zawartej umowy, zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, będą płatne w okresach rocznych, do 31 marca każdego roku.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Gmina oddała ułamkowe części gruntu w użytkowanie wieczyste, a tym samym wykonała czynność podlegającą opodatkowaniu, tj. dostawę towarów - przed dniem zmiany stawki podatku od towarów i usług, tj. przed dniem 1 stycznia 2011 r., spełniona została dyspozycja art. 41 ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe oznacza, że wnoszone po dniu 31 grudnia 2010 r. opłaty roczne od oddania gruntu (ułamkowej jej części) w użytkowanie wieczyste - w okresie po 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r. - podlegają opodatkowaniu według stawki podatku obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania, czyli w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.