ITPP1/443-178/08/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2008 r. (data wpływu 19 lutego 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu 23 kwietnia 2008 r.) i z dnia 2 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego dokonywanej wraz ze sprzedażą lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 lutego 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego dokonywanej wraz ze sprzedażą lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach swojej działalności gospodarczej realizuje budynek mieszkalno-usługowy z przeznaczeniem na sprzedaż usytuowanych w nim mieszkań i lokali. W budynku mieści się 39 mieszkań o łącznej pow. 2036,7 m ² i 9 lokali usługowych o łącznej pow. 669,8 m ².

W kondygnacji podziemnej budynku zaprojektowano miejsca garażowe dla przyszłych lokatorów mieszkań. Łączna pow. przeznaczona na ten cel wynosi 970,2 m ^2. Przedmiotem sprzedaży, objętej jedną umową kupna-sprzedaży, są poszczególne mieszkania wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego.

Pismem z dnia 16 kwietnia 2008 r. uzupełniono przedstawiony stan faktyczny o następujące informacje. Zgodnie z treścią umów przedwstępnych zawartych z przyszłymi właścicielami mieszkań, przedmiotem sprzedaży i przeniesienia prawa własności są poszczególne lokale wraz z proporcjonalnym udziałem w prawie własności gruntu oraz w prawie własności części wspólnych budynku. Równocześnie postanowiono, że właściciele lokali mieszkalnych nabywają prawo do wyłącznego korzystania, w ramach współwłasności z części nieruchomości wspólnej, tj. z konkretnych, oznakowanych miejsc do garażowania usytuowanych w podziemnej kondygnacji realizowanego budynku. Fakt ten, zgodnie z zapisami umowy przedwstępnej, znajdzie swoje ujawnienie w księdze wieczystej i będzie przysługiwał każdoczesnemu właścicielowi lokalu mieszkalnego.

Wskazany wyżej stan faktyczny uzupełniono również pismem z dnia 2 maja 2008 r., w którym ponownie wskazano, iż przedmiotem sprzedaży będzie lokal mieszkalny oraz udział w częściach wspólnych nieruchomości. Z treści zawartych umów przedwstępnych jednoznacznie wynika, iż pomieszczenia podziemnej kondygnacji realizowanego budynku, w którym usytuowane będą oznakowane miejsca do garażowania, przynależą do części wspólnej tegoż budynku. Zapis ten znajdzie odzwierciedlenie w zawieranych aktach notarialnych. Przyszli właściciele lokali mieszkalnych wraz z mieszkaniem nabywają prawo do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej, tj. z konkretnych, oznakowanych miejsc do garażowania - korzystanie w ramach podziału "guoad usum". Jednocześnie w piśmie tym wskazano, iż zapisy umowy przedwstępnej określają dwie ceny. Pierwsza dotyczy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w prawie własności nieruchomości gruntowej oraz w prawie własności w częściach wspólnych, a jej wysokość jest zależna od powierzchni nabywanego mieszkania. Druga cena jest ustalona dla prawa do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego. Cena ta jest jednakowa dla wszystkich przyszłych lokatorów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle zapisów art. 41 ust. 12, 12a ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż prawa do wyłącznego korzystania z miejsca garażowego położonego w tym samym obiekcie budowlanym co mieszkanie, dokonywana łącznie z lokalem mieszkalnym, jest opodatkowana 7% stawką podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy wyrażonym w piśmie z dnia 16 kwietnia 2008 r., przy sprzedaży prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego nie dochodzi do sprzedaży tegoż miejsca, które wchodzi w skład części wspólnej nieruchomości. Nie jest zatem możliwe wyodrębnienie tego prawa od własności lokalu i tym samym, nie może ono być przedmiotem odrębnej sprzedaży.

W związku z powyższym, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego winna być traktowana jako jedna czynność objęta preferencyjną stawką podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 12 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl ust. 12a cyt. przepisu, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b) wskazanej ustawy, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej wskazane wyżej limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Ponadto, zgodnie z § 5 ust. 1a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego. Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z nim samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

A contrario nie jest lokalem mieszkalnym wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb nieprzeznaczona na stały pobyt ludzi i niesłużąca zaspokajaniu ich potrzeb.

Ponadto ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Wg art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawiera § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690). Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym,

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że podziemna kondygnacja budynku mieszkalnego, w której znajdują się konkretne, oznakowane miejsca do garażowania, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym stanowi lokal użytkowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż - zgodnie z treścią zawartych umów przedwstępnych - przedmiotem sprzedaży i przeniesienia prawa własności są poszczególne lokale mieszkalne wraz z proporcjonalnym udziałem w prawie własności gruntu oraz w prawie własności części wspólnych budynku obejmujących m.in. podziemną kondygnację realizowanego budynku. Jednocześnie w umowach tych postanowiono, iż właściciele lokali mieszkalnych nabywają prawo do wyłącznego korzystania - w ramach ww. współwłasności nieruchomości wspólnej - z konkretnych, oznakowanych miejsc do garażowania usytuowanych w podziemnej kondygnacji tego budynku, a fakt ten znajdzie swoje ujawnienie w księdze wieczystej i będzie przysługiwał każdoczesnemu właścicielowi lokalu mieszkalnego.

Zapisy umowy przedwstępnej określają odrębnie cenę lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w prawie własności nieruchomości i odrębnie cenę za prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca do garażowania.

Z powyższego wynika, iż przedmiotem sprzedaży nie będzie lokal mieszkalny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z części nieruchomości wspólnej, tj. z konkretnych, oznakowanych miejsc do garażowania usytuowanych w podziemnej kondygnacji budynku, ale lokal mieszkalny wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku, a prawo, o którym mowa w złożonym wniosku, za które Spółka w umowach przedwstępnych wyznaczyła odrębną cenę - w ocenie tut. organu - stanowi umowne przypisanie poszczególnych miejsc parkingowych znajdujących się w tej części budynku poszczególnym nabywcom lokali mieszkalnych. Jest to umowny podział tej części wspólnej budynku, który nie oznacza zniesienia współwłasności. Na skutek tego podziału część ta zostaje tymczasowo podzielona na oznaczone części fizyczne, które przypadają poszczególnym nabywcom lokali mieszkalnych do wyłącznego korzystania.

Prawo to jest ściśle związane ze sprzedawanym nabywcom lokali mieszkalnych, udziałem w tej części wspólnej nieruchomości, którą stanowi część podziemna budynku.

W ocenie tut. organu udziały współwłaścicieli, jako prawa do rzeczy wspólnej mieszczą się również w zakresie pojęcia "części obiektów budowlanych". Udział wyraża bowiem zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej i jest, z reguły, określony odpowiednim ułamkiem. Tak więc właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału. Należy więc przyjąć, że sprzedaż udziału w nieruchomości stanowi dostawę towaru (części nieruchomości) w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc wszystkie powołane wyżej regulacje do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego stwierdzić należy, iż sprzedaż udziału w części wspólnej budynku wraz z prawem do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca garażowego znajdującego się w tym samym obiekcie budowlanym co mieszkanie, który sprzedawany jest łącznie z lokalem mieszkalnym stanowi sprzedaż części lokalu użytkowego. Tym samym jego sprzedaż nie jest objęta preferencyjną stawką podatku w wysokości 7% na podstawie przywołanych wyżej przepisów.

Reasumując wskazać należy, iż konfrontacja stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku z przepisami powołanej wyżej ustawy i przepisami wykonawczymi do niej prowadzi do stwierdzenia, iż sprzedaż w części dotyczącej lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku od towarów i usług, natomiast w części dotyczącej udziału w części wspólnej, tj. w podziemnej kondygnacji tego budynku wraz z prawem do wyłącznego korzystania z konkretnych, oznakowanych miejsc do garażowania, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.