ITPP1/443-175B/07/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2007 r. (data wpływu 24 sierpnia 2007 r.), uzupełnionym w dniach 23 października i 12 listopada 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-7 - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-7.

W przemiotowym wniosku oraz pismach uzupełniających z dnia 22 października oraz 12 listopada 2007 r. przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka nabyła na warunkach DDP od japońskiej firmy "I" towary handlowe (części do ekranów ciekłokrystalicznych), na które otrzymała faktury wyrażone w PLN.

Nabycie towarów na warunkach DDP oznacza, że sprzedawca ponosi koszty związane z towarem do momentu, gdy zostanie on pozostawiony do dyspozycji kupującego w oznaczonym miejscu przeznaczenia w terminie uzgodnionym, tj. ponosi koszty frachtu/transportu i inne koszty związane z tym, w tym również koszty formalności celnych, a także cło, podatki lub inne opłaty. Zatem cena DDP ustalona na fakturze zwiera wszystkie koszty związane z przemieszczeniem towaru do oznaczonego miejsca przeznaczenia, które poniósł sprzedający.

W związku z ceną sprzedaży DDP "IP" Sp. z o.o. jest właścicielem towarów od momentu dostawy do miejsca przeznaczenia aż do czasu dalszej odsprzedaży. Ma to miejsce w tym samym dniu.

Towary do obrotu europejskiego zostały wprowadzone na terytorium Niemiec (F.) przez przedstawiciela podatkowego, którego numer podatkowy UE znalazł się w treści załącznika do faktury zakupowej. Spółka podpisała pełnomocnictwo dla wskazanego przedstawiciela do reprezentacji celnej i podatkowej. Po opłaceniu cła towar został przywieziony z terytorium Niemiec do Polski do magazynu odbiorcy. W oparciu o procedurę nr 4200 podatek VAT nie został pobrany przez Niemcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób ustalić podstawę opodatkowania przedmiotowej transakcji, jaki prawidłowy kurs powinien zostać zastosowany do przeliczenia cła wyrażonego w euro oraz w jaki sposób przedmiotową transakcję wykazać w deklaracji VAT-7.

Zdaniem wnioskodawcy, podstawą do naliczenia podatku VAT za dany miesiąc jest wartość towarów dostarczonych do Polski w danym miesiącu pochodząca z faktur wystawionych przez "I" powiększona o cło wg dokumentów celnych wystawianych do poszczególnych dostaw w miesiącu, wyrażone w euro i przeliczone na PLN po średnim kursie NBP z dnia wystawienia faktury wewnętrznej. W deklaracji VAT-7 podatnik wykazał ww. kwotę podstawy w pozycji 32 oraz podatek w pozycji 33. Spółka skorzystała również z prawa do odliczenia podatku naliczonego, podstawę wykazując w pozycji 46, a podatek w pozycji 47.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Generalna zasada ustalania podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów została uregulowana w art. 31 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z ust. 1 tego przepisu jest to kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Jednakże, stosownie do treści art. 31 ust. 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

;

.

Stosownie do postanowień art. 31 ust. 5 ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przemieszczenie własnych towarów z jednego państwa członkowskiego (w którym uprzednio towary te zostały zaimportowane i odprawione) do innego państwa jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, a zatem podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy wg stawek właściwych dla nabytych towarów.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, nabycie towarów od spółki japońskiej odbyło się zgodnie z formułą handlową DDP i jak wskazano w piśmie uzupełniającym z dnia 22 października 2007 r., sprzedawca poniósł koszty związane z dostawą towarów do momentu postawienia ich do dyspozycji kupującego. Do kosztów tych zaliczono koszty frachtu/transportu, koszty formalności celnych, a także cło, podatki lub inne opłaty. Zatem cena wskazana na fakturach sporządzonych przez kontrahenta japońskiego zawiera wszystkie koszty związane z przemieszczeniem towaru do oznaczonego miejsca przeznaczenia, które poniósł sprzedający.

Zdaniem tut. organu, w rozpatrywanym przypadku podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowić będzie zatem wyłącznie kwota wynikająca z faktur wystawionych przez dostawcę japońskiego, obejmująca wszystkie koszty związane z przemieszczaniem towaru do Polski, w tym cło zapłacone w Niemczech.

Wyłącznie ustaloną w ten sposób podstawę opodatkowania należy też wykazać w deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 w pozycji nr 32, zaś wyliczony odpowiednio podatek należny w pozycji nr 33.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.