ITPP1/443-175A/07/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2007 r. (data wpływu 24 sierpnia 2007 r.), uzupełnionym w dniach 23 października i 12 listopada 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej - jest prawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej.

W przedmiotowym wniosku oraz pismach uzupełniających z dnia 22 października oraz 12 listopada 2007 r. przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka nabyła na warunkach DDP od japońskiej firmy "I", Ltd. towary handlowe (części do ekranów ciekłokrystalicznych), na które otrzymała faktury wyrażone w PLN.

Nabycie towarów na warunkach DDP oznacza, że sprzedawca ponosi koszty związane z towarem do momentu, gdy zostanie on pozostawiony do dyspozycji kupującego w oznaczonym miejscu przeznaczenia w terminie uzgodnionym, tj. ponosi koszty frachtu/transportu i inne koszty związane z tym, w tym również koszty formalności celnych, a także cło, podatki lub inne opłaty. Zatem cena DDP ustalona na fakturze zwiera wszystkie koszty związane z przemieszczeniem towaru do oznaczonego miejsca przeznaczenia, a które poniósł sprzedający.

W związku z ceną sprzedaży DDP "IP" Sp. z o.o. jest właścicielem towarów od momentu dostawy do miejsca przeznaczenia aż do czasu dalszej odsprzedaży. Ma to miejsce w tym samym dniu.

Towary do obrotu europejskiego zostały wprowadzone na terytorium Niemiec (F.) przez przedstawiciela podatkowego, którego numer podatkowy UE znalazł się w treści załącznika do faktury zakupowej. Spółka podpisała pełnomocnictwo dla wskazanego przedstawiciela do reprezentacji celnej i podatkowej. Po opłaceniu cła towar został przywieziony z terytorium Niemiec do Polski do magazynu odbiorcy. W oparciu o procedurę nr 4200 podatek VAT nie został pobrany przez Niemcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla Spółki opisane przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski może zostać uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i czy podatnik musi wystawiać fakturę wewnętrzną.

Zdaniem wnioskodawcy, przedmiotowe przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski należy traktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zatem należy wystawić fakturę wewnętrzną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w przepisie art. 5 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega import towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 2 pkt 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy towary zostaną wyjęte z określonej procedury celnej na terytorium Polski, będziemy mieli do czynienia z importem towarów (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ww. ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z kolei w art. 11 ust. 1 ustawy ustawodawca postanowił, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

W rozpatrywanej sprawie Spółka nabyła towary handlowe (części do ekranów ciekłokrystalicznych) od kontrahenta japońskiego, co dostawca udokumentował fakturą wyrażoną w PLN. Dostawa towarów odbyła się zgodnie z formułą handlową DDP. Towary te zostały wprowadzone na terytorium Unii Europejskiej we F., gdzie przedstawiciel podatkowy - na podstawie udzielonego przez Spółkę pełnomocnictwa - dopełnił formalności związanych z importem. Spółka w związku z dokonanym na terytorium Niemiec importem stała się podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie, a towar dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec uzyskał status towaru wspólnotowego.

Na podstawie procedury celnej o kodzie 42 towar został zwolniony od podatku VAT z tytułu dokonanego importu, a następnie nastąpiło jego przemieszczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Procedura celna o kodzie nr 42 oznacza dopuszczenie do obrotu z jednoczesnym wprowadzeniem na rynek krajowy towarów, które podlegają zwolnieniu z podatku VAT w przypadku dostawy do innego państwa członkowskiego (import z kraju trzeciego z bezpośrednio następującą po nim dostawą wewnątrzwspólnoptową).

Przedstawione przez Spółkę okoliczności wskazują zatem, iż zaimportowane z kraju trzeciego towary zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Niemiec, uzyskując tym samym status towarów wewnątrzwspólnotowych.

W myśl przytoczonego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy, przemieszczenie własnych towarów z Niemiec do Polski w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zrównane jest z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w Niemczech, a na terenie kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie podlegające opodatkowaniu według właściwych stawek podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że Spółka dla tej transakcji działa w innym państwie członkowskim (tj. na terytorium Niemiec) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. Towary zostały zaimportowane przez Spółkę do Niemiec w ramach prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) oraz mają służyć czynnościom wykonywanym przez nią jako podatnika podatku od towarów i usług na terytorium kraju. Dalsze przemieszczenie przez Spółkę własnych towarów, uprzednio zaimportowanych i dopuszczonych do obrotu we F., będzie stanowić już wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o czym stanowi cytowany wyżej art. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie ma przy tym znaczenia, czy Spółka dokonując importu towarów na terytorium danego państwa członkowskiego UE, a następnie przemieszczając ww. towary z terytorium tego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego UE dopełniła wszystkich warunków wynikających z przepisów dotyczących podatku VAT w państwie członkowskim, w którym dokonano odprawy celnej.

Reasumując, wprowadzając towar do obrotu wspólnotowego na obszarze Niemiec, Spółka stała się podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie z tytułu importu towarów i dlatego dalsze przemieszczenie towaru na terytorium RP, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

A zatem, na podstawie ww. art. 106 ust. 7 ustawy, z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia w Polsce Spółka ma obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.