ITPP1/443-1732/11/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 marca 2012 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-1732/11/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2011 r. (data wpływu 29 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 12 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza sprzedać prawo wieczystego użytkowania gruntu o pow. 4.041 m 2. Na terenie tym znajduje się budynek typu barakowego pochodzący z lat sześćdziesiątych XX wieku. Spółka świadczy w nim usługi noclegowe. Grunt i budynek został przejęty przez Spółkę w 1976 r. Nabywca zamierza wyburzyć istniejący obiekt i wybudować w tym miejscu pawilon usługowo-handlowy.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 12 marca 2012 r. Spółka poinformowała, że przedmiotem sprzedaży będzie prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem typu barakowego, składającym się z dwóch części połączonych łącznikiem. Spółka, w myśl ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych zawarła w dniu 31 grudnia 1998 r. umowę z Wojewodą o oddanie przedsiębiorstwa państwowego do odpłatnego korzystania. Wnioskodawca stał się następcą prawnym przedsiębiorstwa państwowego. W dniu 7 lipca 2000 r. pomiędzy Skarbem Państwa a Wnioskodawcą zawarta została umowa przeniesienia własności przedsiębiorstwa państwowego, w wyniku czego Wnioskodawca stał się właścicielem mienia, w skład którego weszło prawo wieczystego użytkowania nieruchomości oraz inne składniki majątkowe. Jak wskazano "dostawa budynku nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ stanowi własność Spółki od dnia 7 lipca 2000 r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a sprzedażą budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata". W budynku nie dokonywano wydatków na jego ulepszenie, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowa sprzedaż jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Spółki zamiarem nabywcy jest zakup terenu pod inwestycje a nie znajdującego się na nim obiektu, który zostanie wyburzony. Zatem Spółka stoi na stanowisku, że celem umowy jest sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu i podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1.

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2.

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3.

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4.

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5.

ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6.

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7.

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Jednocześnie na mocy art. 43 ust. 10 omawianego artykułu, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1.

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

2.

złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Z treści ust. 11 ww. artykułu wynika, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1.

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;

2.

planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;

3.

adres budynku, budowli lub ich części.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z kolei w myśl § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza dokonać sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkiem typu barakowego. W dniu 7 lipca 2000 r. pomiędzy Skarbem Państwa a Spółką zawarta została umowa przeniesienia własności przedsiębiorstwa państwowego. W związku z tym nastąpiło m.in. przeniesienie prawa wieczystego użytkowania nieruchomości oraz innych składników majątkowych. W budynku tym Spółka świadczy obecnie usługi noclegowe. W budynku nie dokonywano wydatków na jego ulepszenie, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej nieruchomości. Nabywca zamierza wyburzyć istniejący obiekt i wybudować w tym miejscu pawilon usługowo-handlowy.

W kwestii opodatkowania przedmiotowej transakcji sprzedaży nieruchomości, należy zauważyć iż przedmiotem zbycia będzie prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z budynkiem, dlatego w pierwszej kolejności należy ustalić, jak opodatkowany jest opisany we wniosku budynek.

W tym przypadku, stwierdzić należy, iż wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedmiotowego budynku nie doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy, bowiem z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie wynika aby obiekt ten został oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku.

Analiza przedstawionych okoliczności w kontekście powołanego stanu prawnego prowadzi zatem do wniosku, iż dopiero planowana sprzedaż budynku nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Zatem sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy. Jednakże z uwagi na fakt, iż w stosunku do przedmiotowego budynku nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości i nie ponosił wydatków na ulepszenie, które przekroczyłyby 30% wartości początkowej, przedmiotowa dostawa korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, skoro przedmiotem sprzedaży będzie prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem, to nie można uznać, iż celem zawartej z nabywcą umowy jest wyłącznie sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W takiej sytuacji zastosowanie znajdą bowiem przepisy art. 29 ust. 5 ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia. Zatem do planowanego przez Wnioskodawcę zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku (bądź zwolnienie), jak przy dostawie budynku trwale związanego z gruntem. Zatem w niniejszej sprawie, skoro dostawa budynku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzystać będzie również zbycie prawa użytkowania gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl