ITPP1/443-167/14/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. (data wpływu 14 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 10 marca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego związanego z zaniechaną Inwestycją - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 marca 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego związanego z zaniechaną Inwestycją.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe... (dalej: "Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy"), której przedmiotem jest wynajem nieruchomości. Dla potrzeb działalności prowadzone są księgi rachunkowe.

W sierpniu i październiku 2008 r. Wnioskodawca dokonał zakupu gruntów, na których, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, miał zamiar realizować Inwestycję pod nazwą P... (dalej jako "Inwestycja" lub "Centrum Logistyczne").

Utworzenie Centrum Logistycznego przez Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy miało być inwestycją w aktywa trwałe związane z budową i wyposażeniem nowoczesnego magazynu w pełni zautomatyzowanego.

Przedmiotem dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa Wnioskodawcy był wynajem nieruchomości. Realizacja Inwestycji miała pozwolić Przedsiębiorstwu Wnioskodawcy na organizację nowego typu działalności usługowej w obszarze logistyki, polegającej na świadczeniu usług magazynowych na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw, które z uwagi na niewielką skalę prowadzonej działalności, oraz ograniczone możliwości finansowe, nie posiadają własnej infrastruktury magazynowej odpowiadającej wymogom współczesnej logistyki. Dzięki wysokiej efektywności zaprojektowanych rozwiązań możliwe byłoby świadczenie nowego typu usług magazynowych o charakterze "hotelu dla palet", które miały się charakteryzować brakiem ograniczeń co do minimalnej ilości i czasu składowania towarów.

Zakres oferowanych usług miał obejmować:

* obsługę dostaw i wydań magazynowych,

* składowanie towarów,

* kompletację zleceń według przesłanej specyfikacji klienta,

* przepakowywanie i zabezpieczanie jednostek ładunkowych,

* znakowanie jednostek etykietami logistycznymi według uzgodnionych standardów.

#61485;

Centrum Logistyczne miało być zintegrowanym układem składającym się z:

* systemu regałów przejezdnych,

* bezobsługowych wózków podnośnikowych,

* automatycznego systemu transportu wewnętrznego pomiędzy strefami magazynu,

* zintegrowanego systemu sterowania.

#61485;

Wszystkie elementy magazynu automatycznego to zaawansowane technologicznie rozwiązania, które oddzielnie są obecnie stosowane w nowoczesnych magazynach. Innowacyjną cechą zaprojektowanego rozwiązania magazynu automatycznego była integracja, poszczególnych technologii w jeden w pełni automatyczny magazyn bezobsługowy. Pozwalało to na wykorzystanie zalet elementów składowych systemu, a więc efektywności zagospodarowania przestrzeni składowej regałów przejezdnych oraz wydajności i niezawodności automatycznych systemów transportu.

System automatycznych regałów przepływowych został opracowany i opatentowany przez firmę.., która jest jednocześnie jedynym jego producentem i dostawcą.

Innowacyjność powyżej opisanej Inwestycji została doceniona i w grudniu 2008 r. Wnioskodawca podpisał umowę o dofinansowanie projektu w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013 Działanie 4.4 Nowe inwestycje o wysokim potencjale innowacyjnym. Instytucją finansującą była P.... Zgodnie z umową Wnioskodawca miał otrzymać dofinansowanie w wysokości ok. 70% wartości całej Inwestycji. Dofinansowanie miało być udzielone w formie refundacji.

W celu sfinansowania pozostałej części Inwestycji Wnioskodawca podpisał umowę kredytową z Bankiem. Środki z kredytu zostały postawiane do dyspozycji Wnioskodawcy w okresie od dnia 1 marca 2009 r. do dnia 31 marca 2010 r. Termin udzielenia kredytu był w późniejszym okresie przedłużany a ostatecznie w 2011 r. całkowicie cofnięty. W związku z podpisaniem umowy kredytowej, która była poprzedzona promesą kredytową bank pobrał opłaty i prowizje.

Instytut... w P, który opracował projekt Centrum Logistycznego, wydał także opinię na temat jego innowacyjności oraz oszacował koszt wykonania oraz wdrożenia zaprojektowanej technologii.

Już podczas pierwszych spotkań negocjacyjnych z firmą... okazało się, że koszt wykonania zaprojektowanej technologii będzie dużo wyższy niż założony w projekcie. Zmiany warunków rynkowych, w szczególności wzrost kursu waluty EUR, a także wzrost cen stali, wpłynęły na wzrost kosztów wykonania technologii. Ponadto firma..., jako jedyny możliwy wykonawca i dostawca tego typu technologii na całym świecie, nie była skłonna do negocjacji ceny. Dostawca nie chciał także zgodzić się na warunki serwisowe zaproponowane przez Wnioskodawcę, zapewniające min. bezpieczeństwo w przypadku awarii systemów technologicznych. Ze względu na fakt, że oddział firmy... mieści się w P i w przypadku awarii systemu dojazd serwisantów byłby utrudniony, Wnioskodawca domagał się, aby magazyn, przynajmniej podstawowych, części zamiennych znajdował się na miejscu. Przestój Centrum Logistycznego i niemożność obsługi klientów mogłyby narazić Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy na ogromne straty.

W związku z powyższym Wnioskodawca zaczął rozważać możliwość zastosowania technologii zamiennej, która w pewnym stopniu znalazła akceptację Instytucji finansującej, ale nie była już tak innowacyjna i nie przyczyniłaby się do osiągania takich przychodów jak technologia pierwotnie zaprojektowana. Ponadto pewne jej elementy wymagały jakże certyfikatów europejskich.

Przeszkodą w realizacji Inwestycji stały się także opóźnienia w wykonaniu projektów wykonawczych oraz istotne błędy, które te projekty zawierały. W projektach nie zostały ujęte np. systemy do samoczynnego gaszenia pożarów (deszczownice), które okazały się konieczne, a których wykonanie podniosłoby koszt Inwestycji o ok. 1 mln. złotych. Wnioskodawca chciał zmienić wykonawcę projektów oraz nanieść konieczne poprawki, ale podniosłoby to koszt Inwestycji o kolejne 100 tys. złotych i po raz kolejny przesunęłoby termin realizacji.

Instytucja finansująca wyznaczyła przy tym ostateczny termin realizacji Inwestycji, a dokonanie w tym terminie zmian w projektach oraz przygotowanie dokumentacji technicznej nie było możliwe. Powyższe spowodowało, że Wnioskodawca dokonał ponownej oceny efektywności Inwestycji. Biorąc pod uwagę powyżej wymienione warunki, tzn. znaczny wzrost kosztów Inwestycji oraz brak wsparcia finansowego z powodu przekroczenia terminów, Wnioskodawca uznał, że nie jest w stanie zrealizować Inwestycji tylko z własnych środków, ewentualnie posiłkując się kredytem.

W związku z powyższym Wnioskodawca, kierując się racjonalnością, dążąc do zachowania źródła przychodów, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej w jej całokształcie, podjął decyzję o zaniechaniu Inwestycji w części poniesionych dotychczas nakładów inwestycyjnych. Dnia 13 grudnia 2013 r. Wnioskodawca złożył do Regionalnej Instytucji Finansującej pismo dotyczące wypowiedzenia umowy o dofinansowanie oraz sporządził protokół zaniechania Inwestycji w części poniesionych dotychczas kosztów na realizację Inwestycji.

W rozumieniu Wnioskodawcy eliminacja nieopłacalnego przedsięwzięcia pozwala zachować byt firmy i służy osiągnięciu przyszłych przychodów.

W latach 2008-2013, w związku z planowaną Inwestycją Wnioskodawca poniósł następujące wydatki:

* koszty opracowania przez Instytut w P koncepcji technologiczno-organizacyjnej innowacyjnego centrum logistycznego dla MŚP,

* koszt wydania opinii przez Instytut w P na temat innowacyjności projektu,

* koszt opracowania wniosku o dotację, sporządzenia biznesplanu, opracowania wniosku kredytowego i wsparcie w procesie ubiegania się o kredyt,

* prowizje i opłaty dotyczące promesy decyzji kredytowej,

* koszt konsultacji Instytutu z firmą... w zakresie omówienia warunków realizacji projektu,

* koszty doradztwa w zakresie realizacji projektu na etapie wyboru i współpracy z wykonawcami projektu, doradztwo bieżące podczas realizacji projektu, obsługa doradcza wniosków o płatność,

* koszty doradztwa w zakresie dotyczącym logistyki,

* koszt (prowizja) uruchomienia kredytu,

* p.c.c. i opłaty sądowe od ustanowienia hipoteki,

* koszt wykonania pełnej dokumentacji projektowej (projekt budowlany bazy magazynowej oraz projekty wykonawcze architektury, konstrukcji, instalacji elektrycznych, p.poż, wodno-kanalizacyjnych, grzewczych, wentylacyjnych, technologii kotłowni, sieci zewnętrznych wody, kanalizacji sanitarnej, dróg i placów manewrowych, oświetlenia terenu), kosztorysów inwestorskich, specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót,

* koszt decyzji środowiskowych,

* koszt wykonania dokumentacji geotechnicznej terenu pod budowę hali magazynowej,

* koszt projektów i pozwoleń wodno-prawnych,

* koszt projektu i budowy zjazdów publicznych z drogi serwisowej do posesji działek inwestycyjnych,

* koszt map do celów projektowych,

* koszt zgłoszenia w Urzędzie Patentowym znaku towarowego "hotel dla palet",

* pozostałe koszty poniesione w związku z realizacją Inwestycji Centrum Logistyczne (odpisy z ksiąg wieczystych, zmiany PKD w ewidencji działalności gospodarczej, opinie bankowe, koszty delegacji Wnioskodawcy związane z realizacją Inwestycji, tłumaczenia pism, konsultacje ze specjalistami w zakresie logistyki, koszt tablic informujących o udziale w projekcie unijnym).

#61485;

Wyżej wymienione wydatki są udokumentowane fakturami VAT oraz innymi dokumentami rozliczeniowymi.Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy, będącemu czynnym podatnikiem podatku VAT, przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych nakładów inwestycyjnych. Wszystkie wyżej wymienione wydatki były poniesione w celu prowadzenia sprzedaży podlegającej opodatkowaniu, w związku z powyższym Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku VAT naliczonego w momencie poniesienia wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy w związku z zaniechaniem Inwestycji Wnioskodawca będzie zobowiązany do korygowania podatku naliczonego VAT dotyczącego powyższych zakupów dokonanych w celu realizacji Inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego uprzednio odliczonego, związanego z wymienionymi we wniosku wydatkami poniesionymi na zaniechaną Inwestycję. Wydatki związane z realizacją zaniechanej Inwestycji, zostały bowiem poczynione z zamiarem wykorzystania nabytych towarów i usług do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą Wnioskodawcy nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarowi usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.#8195;

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Powołany powyżej przepis przyjmuje zatem zasadę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przez czynności opodatkowane należy rozumieć w tym przypadku czynności, które faktycznie zostały (bądź zostaną) objęte opodatkowaniem.

Przedstawione prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi implementację prawa do odliczenia wyrażonego w przepisach wspólnotowych.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa Wymiaru podatku. Do fundamentalnych cech podatku od wartości dodanej, wynikających z postanowień artykułu 1 Dyrektywy 2006/112/WE, należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą podatku od wartości dodanej, wskazaną w ustępie 2 artykułu 1 ww. Dyrektywy, jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od wartości dodanej jedynie konsumpcji towarów i usług. Z treści tego przepisu należy wnioskować, że podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest wskazany w ustępie 2 prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

W tym miejscu należy podkreślać również, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, iż prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95).

Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Jak już wskazano, Wnioskodawca rozpoczął Inwestycję, polegającą na budowie i wyposażeniu nowoczesnego magazynu z systemem automatycznych regałów przepływowych, których jedynym producentem i dostawcą jest firma Już podczas pierwszych spotkań negocjacyjnych z firmą... okazało się, że koszt wykonania zaprojektowanej technologii będzie dużo wyższy niż założony przy projektowaniu Inwestycji. Zmiany warunków rynkowych, w szczególności wzrost kursu waluty EUR, a także wzrost cen stali, wpłynęły na wzrost kosztów wykonania technologii. Ponadto firma..., jako jedyny możliwy wykonawca i dostawca tego typu technologii na całym świecie, nie była skłonna do negocjacji ceny. Dostawca nie chciał także zgodzić się na warunki serwisowe zaproponowane przez Wnioskodawcę, zapewniające min. bezpieczeństwo w przypadku awarii systemów technologicznych. W związku z powyższym Wnioskodawca zaczął rozważać możliwość zastosowania technologii zamiennej, która w pewnym stopniu znalazła akceptację Instytucji finansującej, ale nie była już tak innowacyjna i nie przyczyniłaby się do osiągania takich przychodów jak technologia pierwotnie zaprojektowana. Ponadto pewne jej elementy wymagały także certyfikatów europejskich.

Przeszkodą w realizacji Inwestycji stały się także opóźnienia w wykonaniu projektów wykonawczych oraz istotne błędy, które te projekty zawierały. W projektach nie zostały ujęte np. systemy do samoczynnego gaszenia pożarów (deszczownice), które okazały się konieczne, a których wykonanie podniosłoby koszt Inwestycji o ok. 1 mln. zł. Wnioskodawca chciał zmienić wykonawcę projektów oraz nanieść konieczne poprawki, ale podniosłoby to koszt Inwestycji o kolejne 100 tys. złotych i po raz kolejny przesunęłoby termin realizacji. Instytucja finansująca wyznaczyła przy tym ostateczny termin realizacji Inwestycji, a dokonanie w tym terminie zmian w projektach oraz przygotowanie dokumentacji technicznej nie było możliwe.

Powyższe spowodowało, że Wnioskodawca dokonał ponownej oceny efektywności Inwestycji. Biorąc pod uwagę powyżej wymienione warunki, tzn. znaczny wzrost kosztów Inwestycji oraz brak wsparcia finansowego z powodu przekroczenia terminów, Wnioskodawca uznał, że nie jest w stanie zrealizować Inwestycji tylko z własnych środków i zaciągniętego kredytu. W związku z powyższym Wnioskodawca podjął decyzję o zaniechaniu Inwestycji w części poniesionych dotychczas nakładów inwestycyjnych. Dnia 13 grudnia 2013 r. Wnioskodawca złożył do Regionalnej Instytucji Finansującej pismo dotyczące wypowiedzenia umowy o dofinansowanie oraz sporządził protokół zaniechania Inwestycji w części poniesionych dotychczas kosztów na realizację Inwestycji.

Jak wskazano w treści wniosku, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącemu działalność gospodarczą Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych wydatków związanych z Inwestycją wymienionych we wniosku. Poniesione wydatki na realizację Inwestycji Wnioskodawca miał zamiar wykorzystać do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyczyny podjęcia decyzji o zaniechaniu Inwestycji, jak wskazano powyżej, wynikały z okoliczności niezależnych od Wnioskodawcy. Niezależna od Wnioskodawcy była bowiem zmiana warunków rynkowych, powodująca wzrost cen. W przypadku, gdy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu poniesionych zakupów, wymienionych we wniosku, na realizację Inwestycji, które następnie z powodów pozostających poza kontrolą Wnioskodawcy nie zostały wykorzystane do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego uprzednio odliczonego, związanego z przedmiotowymi wydatkami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek nabytych towarów lub usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik dokonuje nabycia towarów i usług, które zmierzają do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Wynikające z treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi implementację prawa do odliczenia wyrażonego w przepisach wspólnotowych.

Szczegółowe zasady realizacji prawa do odliczenia podatku zawierają przepisy Tytułu X Dyrektywy.

Zgodnie z art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić:

a. VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika;

b. VAT należnego od transakcji uznanych za dostawy towarów i świadczenie usług zgodnie z art. 18 lit. a i art. 27;

c. VAT należnego od wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b pkt (i);

d. VAT należnego od transakcji uznanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów zgodnie z art. 21 i 22;

e. VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie stwierdzał, iż prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van, z którego to wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95). Trybunał Sprawiedliwości UE stwierdził, że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że wszystkie wydatki zostały poniesione z zamiarem realizacji Inwestycji pod nazwą Podlaskie Innowacyjne Centrum Logistyczne dla Małych i Średnich Przedsiębiorstw, która miała pozwolić na organizację nowego typu działalności usługowej w obszarze logistyki polegającej na świadczeniu usług magazynowych na rzecz małych i średnich przedsiębiorstw. Dzięki wysokiej efektywności zaprojektowanych rozwiązań możliwe byłoby świadczenie nowego typu usług magazynowych o charakterze "hotelu dla palet", które miały się charakteryzować brakiem ograniczeń co do minimalnej ilości i czasu składowania towarów. Zakres oferowanych usług miał obejmować obsługę dostaw i wydań magazynowych, składowanie towarów, kompletację zleceń według przesłanej specyfikacji klienta, przepakowywanie i zabezpieczanie jednostek ładunkowych, znakowanie jednostek etykietami logistycznymi według uzgodnionych standardów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca ponosząc wydatki w związku z planowaną Inwestycją, służącą w zamiarze działalności opodatkowanej, miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT związanych z poniesieniem tych wydatków, w terminach przewidzianych w ustawie o VAT.

Z wniosku wynika również, że po rozpoczęciu Inwestycji okazało się, że koszt wykonania zaprojektowanej technologii będzie dużo wyższy niż założony przy projektowaniu. Zmiany warunków rynkowych, w szczególności wzrost kursu waluty EUR, a także wzrost cen stali, wpłynęły na wzrost kosztów wykonania technologii, a jedyny możliwy wykonawca i dostawca tego typu technologii na całym świecie, nie był skłonny do negocjacji ceny. Dostawca nie chciał także zgodzić się na warunki serwisowe zaproponowane przez Wnioskodawcę, zapewniające min. bezpieczeństwo w przypadku awarii systemów technologicznych. Przeszkodą w realizacji Inwestycji stały się także opóźnienia w wykonaniu projektów wykonawczych oraz istotne błędy, które te projekty zawierały. Wprowadzenie niezbędnych poprawek w projektach i przygotowanie dokumentacji technicznej w znaczący sposób podniosłyby koszt Inwestycji i po raz kolejny przesunęłoby termin jej realizacji, a ponadto - jak wskazano we wniosku - nie było możliwe do wykonania w ostatecznym terminie realizacji Inwestycji wyznaczonym przez instytucję finansującą. W wyniku tych okoliczności, Wnioskodawca dokonał ponownej oceny efektywności Inwestycji. W związku z powyższym Wnioskodawca podjął decyzję o zaniechaniu Inwestycji w części poniesionych dotychczas nakładów inwestycyjnych.

Przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego wskazuje, że przyczyny podjęcia decyzji o zaniechaniu Inwestycji wynikały z okoliczności niezależnych od Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uznał bowiem, że w związku ze znacznym wzrostem kosztów Inwestycji oraz brakiem wsparcia finansowego z powodu przekroczenia terminów, nie jest w stanie zrealizować Inwestycji tylko z własnych środków i zaciągniętego kredytu.

Należy mieć na uwadze, że gdy okoliczności danej sprawy sprowadzają się do zmiany ogólnej sytuacji ekonomicznej czyniącej Inwestycję nieopłacalną, nie oznacza, że wydatki poniesione na Inwestycję nie zostały poniesione w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Dla oceny związku wydatku ze sprzedażą opodatkowaną należy brać pod uwagę przede wszystkim cel wydatku w dacie jego poniesienia. W przedmiotowej sprawie cel ten był taki sam w dacie poniesienia przedmiotowych wydatków oraz w dacie rezygnacji z kontynuowania Inwestycji. Rezygnacja przez Wnioskodawcę z kontynuowania opisanej Inwestycji nie spowodowała, że uległ zmianie cel wydatków poniesionych w związku z tą Inwestycją, w okresie, w którym się Wnioskodawca przygotowywał do jej rozpoczęcia.

Zatem zmiana warunków inwestowania w określonym czasie winna być traktowana jako okoliczność, która ma charakter zewnętrzny niezależny od woli podatnika, a tym samym rezygnacja z Inwestycji spowodowana jest okolicznościami, za które podatnik nie ponosi odpowiedzialności. W świetle powyższego, w tak przedstawionym opisie sprawy, mając na uwadze wystąpienie związku wydatków ponoszonych na realizację opisanej Inwestycji z czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca nie utraci prawa do odliczenia podatku naliczonego w wyniku zaniechania prowadzenia tej Inwestycji i nie będzie zobowiązany do skorygowania odliczonego uprzednio podatku naliczonego. Końcowo nadmienia się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych tutejszy organ wydał odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.