ITPP1/443-163b/10/BK - Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przyznane premie pieniężne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2010 r. (data wpływu 17 lutego 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 marca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przyznane premie pieniężne- jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lutego 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przyznane premie pieniężne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu hurtowego mięsem oraz wędlin. Ponadto prowadzi działalność polegającą na zasadzie szeroko rozumianej współpracy handlowej w zakresie dostaw towarów, jak i nabyć realizowanych przez poszczególnych dostawców do firm reprezentowanych przez zamawiających. Przedmiotowa działalność polega na świadczeniu realizacji umów pomiędzy dostawcą a poszczególnymi nabywcami towarów. Ma to miejsce poprzez składanie zamówień na dostawy towarów za pośrednictwem Wnioskodawcy, który odgrywa rolę dystrybutora. Z tytułu tak szeroko zakrojonej działalności współpracy dochodzi na podstawie zawartych umów do otrzymywania wynagrodzenia będącego premią pieniężną, usługą lub wynagrodzeniem za zrealizowaną współpracę. W zależności od zawartych umów Wnioskodawca otrzymuje świadczenie pieniężne określane jako "premia pieniężna", "usługa marketingowa", "wynagrodzenie". Każdorazowe świadczenia pieniężne jest dokonywane m.in. z tytułu:

W podobny sposób Wnioskodawca postępuje wobec kolejnych nabywców, którzy nabywają towar od niego. W przypadku realizowanych dostaw nabywców Wnioskodawca przekazuje i wypłaca stosownie premie pieniężne stałym nabywcom. W przypadku wypłaty premii pieniężnych z tytułu dobrej współpracy z nabywcami Wnioskodawca otrzymuje stosowną fakturę VAT, z której dokonuje odliczenia podatku naliczonego. Wypłacanie przez Wnioskodawcę premii pieniężnych uzależnione jest od czynności lojalnościowych. Jak wynika z uzupełnienia do wniosku z dnia 29 marca 2010 r. kontrahent, który zamierza otrzymać premie pieniężne musi realizować duży poziom sprzedaży produktów. Nie zostały ustalone konkretne wartości danego poziomu. Premie wypłacane są w zależności od uzyskanych obrotów w danym okresie (przeważnie za dany miesiąc). Wypłata premii nie jest uzależniona od dodatkowych czynności typu posiadanie pełnego asortymentu towarów, terminowej zapłaty, zakupów u danego dostawcy itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy z tytułu otrzymywanych faktur pochodzących od nabywców, którzy otrzymali premie pieniężne Spółce przysługuje zgodnie z art. 86 w związku z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do odliczenia podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacając premie pieniężne dochodzi do nabycia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym Spółka będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ma prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi - zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu - suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 3 do 7.

Z powyższego wynika, ze ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w świetle postanowień art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy, poprzez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. Nr 347 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę, w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie zawartych umów handlowych z dostawcami, dotyczących realizacji celów obrotowych, Wnioskodawca wypłaca premie pieniężne. Natomiast jak wynika z uzupełnienia do wniosku z dnia 29 marca 2010 r. przyznanie premii uzależnione jest od uzyskanych obrotów w danym okresie (przeważnie za dany miesiąc). Wypłata premii nie jest uzależniona od dodatkowych czynności typu posiadanie pełnego asortymentu towarów, terminowej zapłaty, zakupów u danego dostawcy itp.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że opisane we wniosku otrzymywane dodatkowe wynagrodzenie, nie jest w żaden sposób związane z uzyskaniem świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać dokonywanych zakupów. Tym samym należy uznać, iż w tym konkretnym przypadku, otrzymujący dodatkowe wynagrodzenie nie świadczy usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a zatem czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

A zatem jak wskazano wyżej skoro wystawcy faktur nie świadczą usług na rzecz Wnioskodawcy, to wystawione przez nich faktury zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nich wykazany.

Końcowo informuje się, iż tut. organ w niniejszej interpretacji nie rozstrzygał kwestii ewentualnego uznania przedmiotowego świadczenia za rabat, bowiem nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska w sprawie oraz nie postawiono pytania. Niemniej należy zauważyć, że na gruncie prawa podatkowego przewiduje się możliwość zastosowania rabatu pośredniego. Powołana wyżej Dyrektywa Rady 2006/112/WE, w art. 90 ust. 1 wskazuje, że podstawa opodatkowania jest obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie, w przypadku gdy podatnik dokona obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Stosowaniu powyższego nie sprzeciwiają się przepisy prawa krajowego. Zwrócić należy uwagę, że zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawę o podatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.