ITPP1/443-1509/14/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2014 r. (data wpływu 2 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu (terminu) korekty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury korygującej - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu (terminu) korekty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury korygującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 grudnia 2010 r. Spółka zakupiła od Gminy Miejskiej nieruchomość gruntową, której uprzednio była użytkownikiem wieczystym. Przed sprzedażą nieruchomości na rzecz Spółki, w dniu 17 sierpnia 2010 r. Miasto wystąpiło do Dyrektora Izby Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji, zadając pytanie: Czy sprzedaż nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o i usług. Gmina Miejska stała na stanowisku, że sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W dniu 5 listopada 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w imieniu Ministerstwa Finansów wydał interpretację indywidualną nr ITPP2/443-871/10/AP, w której stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe oraz że dostawa na rzecz użytkownika wieczystego gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką w wysokości 22%. W dniu 20 grudnia 2010 r. Miasto wystawiło fakturę VAT na sprzedaż gruntu na rzecz Spółki i zastosowano stawkę VAT 22%. W grudniu 2010 r. Spółka po otrzymaniu faktury VAT za zakup gruntu, VAT naliczony odliczyła. W dniu 20 października 2014 r. Miasto otrzymało od Ministerstwa Finansów zmianę interpretacji indywidualnej z dnia 16 października 2014 r. nr PT 8/033/122/750/PSG/14/RD 94608, w której Minister Finansów wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2010 r. nr ITPP2/443-871/10/AP wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej dla Miasta, zmienia ww. interpretację z urzędu, stwierdzając, ze stanowisko wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku było prawidłowe.

W następstwie Miasto w dniu 24 października 2014 r. wystawiło fakturę korygującą do faktury z dnia 20 grudnia 2010 r. na rzecz Spółki, korygując podatek VAT.

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może skorygować VAT naliczony w miesiącu październiku 2014 r. (w momencie otrzymania faktury korygującej na minus), czy powinna cofnąć się do grudnia 2010 r., w której odliczyła VAT naliczony od zakupu gruntu i zapłacić odsetki od "niesłusznie" odliczonego podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 19a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Spółka powinna skorygować VAT naliczony w momencie otrzymania faktury korygującej. Zdaniem Spółki podatnik nie powinien ponosić konsekwencji błędnie wydanej interpretacji, a ponieważ Miasto zastosowało się do interpretacji indywidualnej opodatkowując sprzedaż, to Spółka, której dotyczyła wydana interpretacja, mogła skorzystać z odliczenia podatku VAT. W opisanej sytuacji nie nastąpiło zubożenie dochodów budżetowych, gdyż podmiot podatek odprowadził, a drugi odliczył.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Natomiast od dnia 1 stycznia 2014 r. powołane wyżej przepisy otrzymały następujące brzmienie:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie natomiast do znowelizowanego art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Stosownie zaś do art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 19a ustawy w przypadku, gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał fakturę korygującą, o której mowa w art. 29a ust. 13 i 14, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę fakturę korygującą otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29a ust. 13 ustawy).

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29a ust. 14 ustawy).

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Zatem, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka w 2010 r. zakupiła od Gminy Miejskiej nieruchomość gruntową, której uprzednio była użytkownikiem wieczystym. Przed sprzedażą nieruchomości Gmina otrzymała interpretację indywidualną nr ITPP2/443-871/10/AP, w której uznano jej stanowisko za nieprawidłowe uznając, że dostawa nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką VAT w wysokości 22%. W dniu 20 grudnia 2010 r. Gmina wystawiła fakturę VAT na sprzedaż gruntu na rzecz Spółki, w której zastosowano stawkę VAT 22%. W związku z tym w grudniu 2010 r. Spółka po otrzymaniu faktury VAT za zakup gruntu odliczyła podatek naliczony. Następnie w dniu 20 października 2014 r. Gmina otrzymała zmianę interpretacji indywidualnej z dnia 16 października 2014 r. nr PT 8/033/122/750/PSG/14/RD94608, w której Minister Finansów wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej, zmienił ww. interpretację z urzędu, stwierdzając, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku było prawidłowe. W rezultacie Gmina w dniu 24 października 2014 r. wystawiła fakturę korygującą do faktury z dnia 20 grudnia 2010 r. na rzecz Spółki, korygując podatek VAT.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii określenia terminu korekty podatku naliczonego wynikającego z otrzymanej faktury korygującej.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że skoro Spółka na podstawie faktury otrzymanej od zakupu nieruchomości dokonała obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, a następnie otrzymała fakturę korygującą do niniejszej faktury, zobowiązana była do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tą korektę otrzymała, tj. w miesiącu październiku 2014 r., zgodnie z powołanym wyżej art. 86 ust. 19a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.