ITPP1/443-1499/14/KM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) uzupełnionym w dniu 9 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT w przypadku podpisania porozumienia o przedłużeniu terminów płatności - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 9 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o VAT w przypadku podpisania porozumienia o przedłużeniu terminów płatności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w dniach 4 października 2013 r. i 6 grudnia 2013 r. zawarła z dostawcą towarów porozumienie zmieniające terminy płatności dla dostaw udokumentowanych fakturami z których termin płatności na dzień zawarcia tych porozumień upłynął. W związku z tym, Spółka będąca dłużnikiem nie dokonała do tej pory pomniejszenia VAT naliczonego po upływie 150 dni od daty wyznaczonej na fakturach.

W uzupełnieniu wskazano, że zaistniały stan dotyczy faktur wystawionych w 2013 r. z terminami płatności wyznaczonymi na miesiące od czerwca do października 2013 r., co oznacza że właściwymi dla nich są przepisy w zakresie tzw. ulgi za złe długi obowiązujące od dnia 1 stycznia 2013 r. Nadmieniono, że porozumienia zmieniające zostały zawarte po upływie terminów wyznaczonych na fakturach, a także w dniu zawarcia tych porozumień w stosunku do żadnej faktury nie upłynęło 150 dni od terminów na nich zakreślonych a wyznaczających obowiązek skorygowania VAT naliczonego (nie nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka w związku z zawarciem porozumień zmieniających pierwotnie ustalone terminy płatności postąpiła prawidłowo nie pomniejszając VAT naliczonego po upływie 150 dni od terminów zakreślonych w fakturach.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodna zmiana pierwotnych terminów płatności, dokonana nawet po upływie terminów wyznaczonych na fakturach tworzy sytuację, w której termin 150 dni, którego upływ powoduje obowiązek pomniejszenia VAT naliczonego winien być liczony od dat ustalonych w zawartym porozumieniu.

Biorąc pod uwagę fakt, że w ustawodawstwie polskim obowiązuje swoboda zawierania umów, w ramach której to swobody strony mają prawo do dowolnego kształtowania treści umów, oczywiście w granicach wyznaczonych przez prawo. Kwestia zawierania umów została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, gdzie w art. 353¹ ustawodawca zapisał, iż Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Możliwość ustalenia nowego terminu płatności po upływie pierwotnie wyznaczonego została potwierdzona przez SN w przeważającej linii orzeczniczej zawartej między innymi w wyrokach o sygnaturach: IV CK 502/04, V CSK 494/09, I CSK 104/12, V CSK wskazał, że "tylko umowne skrócenie lub wydłużenie terminu przedawnienia jest objęte zakazem nie dotyczy to jednak w żaden sposób umawiania się stron co do terminu wymagalności". Stanowisko Spółki potwierdzają również interpretacje indywidualne wydane dla identycznego problemu znak IBPP2/443-133/13/RSz oraz IPPPP1/443-536/14-4/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Z kolei przepisy dotyczące dłużnika zawarte są w art. 89b ustawy. I tak, zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka w dniach 4 października 2013 r. i 6 grudnia 2013 r. zawarła z dostawcą towarów porozumienie zmieniające terminy płatności dla dostaw udokumentowanych fakturami, z których termin płatności na dzień zawarcia tych porozumień upłynął. Jednocześnie wskazano, że dotyczy to faktur wystawionych w 2013 r., a ponadto w dniu zawarcia tych porozumień w stosunku do żadnej faktury nie upłynęło 150 dni od terminów na nich zakreślonych a wyznaczających obowiązek skorygowania VAT naliczonego (nie nastąpiło uprawdopodobnienie nieściągalności).

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w istocie ustalenia, czy określając moment, w którym zgodnie z art. 89b ustawy ma obowiązek dokonać korekty podatku naliczonego, powinien brać pod uwagę nowe terminy płatności ustalone przez strony w porozumieniach, czy też okres 150 dni powinien być liczony po upływie pierwotnych terminów zakreślonych w fakturach.

Przepisy ustawy cytowane powyżej, dotyczące korekty podatku naliczonego, mają na celu przede wszystkim uregulowanie sytuacji, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar, czy też wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko nie otrzymuje on pieniędzy za towar/usługę, ale również jest zobowiązany do zapłaty należnego podatku VAT, jaki powstał z tytułu dokonanej transakcji.

Możliwość skorygowania przez podatnika - sprzedawcę podatku należnego wiąże się z obowiązkami w zakresie korekty podatku naliczonego przez podatnika-nabywcę. Zastosowanie trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny, przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Przepisy art. 89b ust. 1 i ust. 2 ustawy są zawsze konsekwencją zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Korekty podatku należnego, na podstawie przepisu art. 89a ust. 1 ustawy, można dokonać bowiem tylko jeśli wierzytelność, z której wynika korygowany podatek należny, nie została uregulowana w określonym przez strony terminie.

Zgodnie z tymi przepisami, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego.

Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu płatności. Termin 150-dniowy należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności określony w fakturze lub umowie.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że w drodze porozumień pomiędzy nim jako nabywcą a dostawcą towarów, doszło do ustalenia nowych terminów płatności dotyczących faktur za 2013 r., z zastrzeżeniem, że porozumienia te nie były zawierane po upływie 150 dni od dnia upływu pierwotnego terminu płatności określonego w fakturze.

Zatem, mając na uwadze treść art. 89b ust. 1 ustawy, jeżeli Wnioskodawca i dostawca towarów w drodze porozumień zmienili terminy płatności zobowiązań, to 150. dzień będzie biegł od nowego ustalonego przez Strony terminu, a tym samym nie będzie obowiązku korekty podatku naliczonego za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia pierwszego terminu płatności zobowiązania. W porozumieniach zawarta została zgodna wola stron co do nowego terminu zapłaty, i to ten termin będzie właściwym do liczenia okresu, o którym mowa w art. 89b ustawy.

W świetle tak przedstawionego opisu zdarzenia należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego dopiero w przypadku nieuregulowania należności (wynikającej z nabycia towarów) w terminie 150 dni liczonym od dnia upływu przedłużonego terminu płatności określonego w zawartym - przed upływem 150 dni od pierwotnie ustalonych terminów płatności - porozumieniu, w sytuacji, gdy jest ono obustronną wolą stron transakcji, co do ustalenia nowego terminu zapłaty.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe

Dodatkowo należy wskazać, że przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęte w nich ustalenia, w tym zasady ustalania terminów płatności, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.