ITPP1/443-1464/11/TS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2011 r. (data wpływu 27 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług analizy kredytowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 października 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług analizy kredytowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, należąca do grupy Spółdzielczych..., świadczy usługi sklasyfikowane jako pozostałe pośrednictwo pieniężne (PKWiU 64.19), pozostałe formy udzielania kredytów (PKWiU 64.92) oraz działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKWiU 66.19). Spółka nie jest podmiotem udzielającym kredytów. Świadczy usługi analizy kredytowej na rzecz podmiotów zainteresowanych nabyciem usług od Spółki, w tym również podmiotów z ww. grupy, z którymi ma podpisane umowy outsourcingu usług analizy kredytowej. Zakres czynności Spółki obejmuje:

* sprawdzanie zgodności wniosku kredytowego klienta z ofertą,

* ocenę zdolności kredytowej uczestników transakcji,

* ocenę punktowej transakcji (scoring),

* weryfikację dokumentacji kredytowej w zakresie źródła i wysokości dochodu:

* ocenę sytuacji finansowo-ekonomicznej klienta oraz ocenę proponowanego zabezpieczenia,

* przygotowanie umowy kredytowej z zabezpieczeniem rzeczowym lub umowy dla zobowiązania konsorcjalnego,

* ustanawianie (zmiana/zwolnienie) zabezpieczenia rzeczowego w przypadku transakcji z zabezpieczeniem rzeczowym,

* kontrolę przedmiotu zabezpieczenia, polegającą na ocenie stanu faktycznego przedmiotu zabezpieczenia przez firmę zewnętrzną,

* monitorowanie wartości przedmiotu zabezpieczenia:

* ,

* ocenę sytuacji finansowej klienta posiadającego zobowiązanie na cele gospodarcze,

* kontrolę kontynuacji ubezpieczenia przedmiotu, stanowiącego zabezpieczenie zobowiązania - polegającą na wezwaniu kredytobiorcy do przedłożenia polisy ubezpieczeniowej oraz jej sprawdzenie pod względem formalnoprawnym

Realizacja usługi odbywa się poprzez każdorazowe złożenie zamówienia przez zleceniodawcę na daną usługę. Na podstawie wyników czynności Spółki, zleceniodawca podejmuje decyzję w kwestii udzielenia kredytu/pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do usług świadczonych przez Spółkę znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czy Spółka uprawniona jest do zastosowania zwolnienia do świadczonych przez siebie usług.

Zdaniem Spółki do świadczonych przez nią usług, opisanych powyżej, znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Po powołaniu brzmienia art. 43 ust. 13 i art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, Wnioskodawca wskazał, iż dyspozycja art. 43 ust. 13 dotyczy również usług stanowiących element usługi udzielania kredytów lub pożyczek, jeśli stanowią odrębną całość oraz są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej udzielania kredytów lub pożyczek. Świadczone przez Spółkę usługi analizy kredytowej niewątpliwie są związane z usługami udzielania kredytów lub pożyczek, co wskazuje, że co do zasady usługi opisane w niniejszym wniosku mogą być przedmiotem zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy. Należy więc poddać analizie, czy wszystkie warunki do uznania usług świadczonych przez Spółkę za zwolnione na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy są spełnione. W związku z tym należy wskazać, że z art. 43 ust. 13 ustawy wynikają następujące warunki do uznania usługi za zwolnioną:

Ad. 1. Spółka zwróciła uwagę, że ani z treści, ani z celu analizowanego przepisu nie wynika, żeby warunkiem jego zastosowania była tożsamość podmiotowa podmiotu świadczącego usługę udzielania kredytu albo pożyczki oraz podmiotu świadczącego usługę pomocniczą, zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy. Innymi słowy, podmiotem świadczącym usługę zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 13 może być podmiot inny niż podmiot udzielający kredytu lub pożyczki, co ma miejsce w analizowanym przypadku. Spółka podkreśliła, że taki wniosek wynika z:

W świetle powyższego Spółka stwierdziła, że pierwszy warunek zastosowania do przedmiotowych usług zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy, jest spełniony, gdyż z punktu widzenia klienta analiza kredytowa jest elementem procesu prowadzącego do wyświadczenia mu usługi finansowej.

Ad. 2. Drugim warunkiem zastosowania art. 43 ust. 13 ustawy jest, by usługa pomocnicza stanowiła odrębną całość. Również ten warunek zdaniem Spółki jest spełniony w analizowanym stanie faktycznym, gdyż dokonanie pełnej analizy kredytowej, jak opisana w niniejszym wniosku, jest samodzielnym etapem na drodze do realizacji usługi finansowej, który jest w całości wykonywany przez Spółkę. W świetle powyższego również drugi warunek zastosowania art. 43 ust. 13 jest w analizowanym stanie faktycznym spełniony.

Ad. 3. Zdaniem Spółki nie ulega również wątpliwości, że jej usługa jest niezbędna dla usługi podstawowej, tj. usługi udzielania kredytów lub pożyczek. Udzielanie kredytów lub pożyczek bez uprzedniej analizy zdolności do spłacania zobowiązań i możliwości zaspokojenia się przez pożyczkodawcę z majątku klienta, byłoby działaniem oczywiście sprzecznym z jakąkolwiek logiką oraz najprawdopodobniej doprowadziłoby do konieczności zakończenia działalności w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek, ze względu na straty realizowane na tej działalności. W tym świetle, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że również trzeci warunek zastosowania w analizowanej sytuacji art. 43 ust. 13 jest spełniony.

Ad. 4. W celu ustalenia, czy usługi Spółki opisane w niniejszym wniosku są właściwe dla zwolnionej usługi podstawowej, należy określić, czym są usługi właściwe dla zwolnionej usługi podstawowej. Zgodnie z zasadami wykładni przede wszystkim należy się odwołać do literalnego znaczenia słowa "właściwy". Za stroną http://pl.wiktionary.org/wiki/ "właściwy" oznacza: 1. taki, który jest odpowiedni, spełnia określone warunki, 2. specyficzny, charakterystyczny dla kogoś lub czegoś. Podobnie analizowane słowo zostało zdefiniowane na stronie http://sjp.pwn.pl/ na której wskazano, że "właściwy" to 1. taki, jaki być powinien, 2. charakterystyczny dla kogoś lub czegoś, 3. zgodny z prawdą, 4. stanowiący najważniejszą część czegoś.

W świetle powyższego więc słowo "właściwy" oznacza coś, co jest charakterystyczne dla kogoś lub czegoś. Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że analiza kredytowa jest charakterystyczna dla usług udzielania pożyczek lub kredytów, gdyż nie dokonuje się takowej dla celów innych operacji gospodarczych. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że z treści przepisu nie wynika, żeby warunkiem skorzystania ze zwolnienia z VAT na jego podstawie, było spełnianie funkcji właściwych dla usługi podstawowej. Analizowany przepis stanowi, że to usługa pomocnicza ma być właściwa dla usługi podstawowej, a nie że ma spełniać funkcje właściwe dla usługi podstawowej. Słowo "właściwy" w analizowanym przypadku niewątpliwie stanowi o cesze, którą ma się charakteryzować usługa pomocnicza, natomiast gdyby przepis wskazywał, że usługa pomocnicza ma spełniać funkcje właściwe dla usługi podstawowej, to słowo "właściwe" odnosiłoby się do funkcji usługi podstawowej. W konsekwencji pojęcie "usługi właściwej dla usługi podstawowej" jest pojęciem w zupełności odrębnym od pojęcia "usługi spełniającej funkcje właściwe dla usługi podstawowej". W świetle powyższego więc wykładnia literalna pojęcia "właściwy dla usługi podstawowej" wskazuje, że usługi Spółki podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy, gdyż wszystkie warunki do jego zastosowania są w analizowanym przypadku spełnione.

Spółka wskazała ponadto, że zarówno w doktrynie (M. Koszowski, Wykładnia prowspólnotowa w ujęciu teoretycznoprawnym, Przegląd Legislacyjny Nr 3/2009), jak i w orzecznictwie, powszechny jest pogląd, zgodnie z którym wykładnia prowspólnotowa jest możliwa jedynie w zakresie, w jakim zasady wykładni prawa krajowego pozwalają na różne rozumienie danego przepisu. W tym kontekście należy wskazać na wyrok NSA z dnia 23 marca 2009 r., sygn. I FPS 6/08, w którym stwierdzono m.in. "Prowspólnotowa wykładnia prawa powinna mieć miejsce wyłącznie wówczas, gdy wykładnia językowa nie prowadzi do odpowiedzi w przedmiocie treści przepisów prawa krajowego. Wykładnia prowspólnotowa nie powinna mieć miejsca, gdy będzie prowadziła do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, mogłoby to bowiem doprowadzić do niedopuszczalnej wykładni contra legem; por. cytowane wyroki NSA I FSK 600/07 i I FSK 743/07 oraz powołana tam literatura, a także wyrok TSUE z dnia 14 lipca 1994 r. w sprawie Paola Faccini Dori v. Recreb Srl. (C-91/92), zgodnie z którym sąd krajowy, wykonując obowiązek dokonywania wykładni prawa wewnętrznego w świetle brzmienia i celu dyrektywy, nie może wykraczać poza wyraźne brzmienie przepisu prawa wewnętrznego. Oznaczałoby to bowiem przyzwolenie na to, aby bez właściwej transpozycji przez państwo określonego przepisu dyrektywy do prawa krajowego, sąd krajowy mógł - poprzez stosowaną wykładnię - nakładać na obywatela obowiązek wynikający z tej dyrektywy wbrew unormowaniu krajowemu. Tymczasem organy państwa członkowskiego w żadnym wypadku nie mogą powoływać się na bezpośrednią skuteczność dyrektywy wobec osób fizycznych i prawnych i nakładać na nie - poprzez stosowanie wykładni zgodnej z celami dyrektywy - obowiązków z niej wynikających, które jednak nie zostały lub zostały niewłaściwie określone w przepisach krajowych; p. orzeczenia TSUE z dnia 19 stycznia 1982 r. w sprawie Ursula Becker (8/81) i z dnia 8 października 1987 r. w sprawie Kolpinguis Nijmegen (80/86)".

W świetle powyższego, skoro przepis art. 43 ust. 13 ustawy nie wskazuje w żaden sposób, żeby warunkiem skorzystania ze zwolnienia było spełnianie funkcji właściwych dla usługi podstawowej, to taki wniosek nie może być wywodzony na podstawie wykładni prowspólnotowej. Jak wskazano w powyższym wyroku, wykładnia prowspólnotowa nie może prowadzić do wykładni contra legem, natomiast wykładnia oparta jedynie o orzecznictwo ETS prowadząca do wniosków niedających się oprzeć na brzmieniu krajowych regulacji, byłaby taką wykładnią.

Końcowo Spółka oświadcza, że nie została wydana interpretacja indywidualna dotycząca przedstawionego stanu faktycznego - Spółce wydano interpretację indywidualną o sygn. (...) w podobnym stanie faktycznym, w którym wskazano, że Spółka świadczy swoje usługi na rzecz podmiotów z grupy (...), z którymi podpisano outsourcing na usługi analizy kredytowej oraz pytano o zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Natomiast w analizowanym stanie faktycznym wskazano, że Spółka świadczy swoje usługi na rzecz wszystkich podmiotów skłonnych skorzystać z usług Spółki w analizowanym zakresie, w tym również podmiotów z grupy (...), a pytanie dotyczy zastosowania zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy. W związku z powyższym przedmiotowy wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji dotyczy innego stanu faktycznego niż tego, który był przedmiotem rozpatrzenia w interpretacji o sygn. (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku - zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku świadczenia usług ubezpieczeniowych i finansowych zostały określone w art. 43 pkt 37-41 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jak wynika z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi finansowej wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Jednocześnie, jak stanowi art. 43 ust. 14 ustawy, zwolnienia z ww. ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 tegoż artykułu.

Ponadto, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 38 stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Wskazać bowiem należy, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. przy określaniu zakresu zwolnień, które do końca 2010 r. ujęte były w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego, prawa krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

W przypadku, gdy nie kłóci się to z wyraźnym językowym znaczeniem tekstu prawnego i gdy nie prowadzi do rezultatów contra legem - organ podatkowy jest zobowiązany do dokonywania prowspólnotowej wykładni przepisów prawa krajowego, która pozwala na pełniejszą realizację obowiązków wynikających z wstąpienia Rzeczypospolitej do Unii Europejskiej i przyjęcia całego acquis communautaire (wspólnotowego dorobku prawnego).

Skoro zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności ww. Dyrektywy 2006/112/WE, nie powinno podlegać wątpliwościom Spółki działanie tut. organu, który przy interpretacji przepisów ustawy o VAT uwzględnia odpowiednie regulacje unijne oraz praktykę orzeczniczą. A na gruncie dotychczasowej praktyki orzeczniczej wyraźnie wyjaśniono, iż zwolnienia zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które mają na celu unikniecie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich (np. wyrok TSUE w sprawie Abbey National, Zb. Orz., C-169/04, pkt 38.

Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE. Ponadto określenia użyte do opisania zwolnień powinny być poddawane wykładni ścisłej, stanowią one bowiem odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

W kwestii ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 13 ustawy należy zauważyć, iż z uwagi na brak w samej ustawie o podatku od towarów i usług definicji legalnej "usługi stanowiącej element usługi finansowej (...)", należy przy ustalaniu zakresu przedmiotowego odwołać się do obowiązującego dorobku orzeczniczego TSUE.

Ze stanowiska Trybunału Sprawiedliwości UE wynika natomiast, iż aby stanowiące element usługi finansowej czynności mogły został uznane na gruncie Dyrektywy za zwolnione, muszą one stanowić odróżniającą się całość, być specyficzne dla transakcji zwolnionych, mieć podstawowe znaczenie dla ich realizacji. Wobec tego samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy technicznym nie jest objęte zwolnieniem (wyrok w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) C-2/95). TSUE wskazał jednocześnie, iż usługi polegające na udostępnianiu finansowych informacji bankom i innym użytkownikom nie są objęte zwolnieniem.

Powyższe rozumienie usług pomocniczych nie prowadzi - jak chce tego Spółka - do wykładni contra legem. Jak wynika z ww. wyroku, aby usługi pomocnicze mogły zostać uznane za zwolnione usługi finansowe, muszą one stanowić:

* odróżniającą się całość,

* być specyficzne dla transakcji zwolnionych,

* mieć podstawowe znaczenie dla ich realizacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż należąca do grupy (...) Spółka świadczy usługi analizy kredytowej na rzecz zainteresowanych podmiotów, w tym również podmiotów z samej grupy. Zakres czynności Spółki obejmuje m.in. sprawdzanie zgodności wniosku kredytowego klienta z ofertą, ocenę zdolności kredytowej, ocenę punktowej transakcji (scoring), weryfikację dokumentacji kredytowej w zakresie źródła i wysokości dochodu czy ocenę sytuacji finansowo-ekonomicznej klienta oraz ocenę proponowanego zabezpieczenia. Realizacja usługi odbywa się poprzez każdorazowe złożenie zamówienia przez zleceniodawcę na daną usługę. Na podstawie wyników czynności Spółki zleceniodawca podejmuje decyzję w kwestii udzielenia kredytu (pożyczki).

Analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny na tle powołanych uregulowań prawnych, a także biorąc pod uwagę orzecznictwo TSUE, stwierdzić należy, iż świadczone przez Spółkę na rzecz zainteresowanych podmiotów, w tym również podmiotów z grupy (...), usługi analizy kredytowej nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie zostały spełnione wszystkie wymienione tam przesłanki pozwalające objąć zwolnieniem przedmiotowych usług.

O ile usługom świadczonym przez Spółkę można przypisać cechy odrębnej całości i niezbędności do realizacji zwolnionych usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, o tyle nie można uznać ich za właściwe (specyficzne, charakterystyczne) wyłącznie dla tych usług. Wbrew opinii wyrażonej przez Spółkę, podobnie zorganizowane usługi, będące w końcu przydatną analizą finansowo-ekonomiczną opartą o różnorodne wskaźniki, mogą być dokonywane również w innych celach niż tylko udzielanie kredytu, np. dla potrzeb ocenienia "kondycji" danego podmiotu w przypadku współpracy między kontrahentami, gdzie jeden z nich oczekuje pełnej informacji finansowej o drugim.

Uwzględniając istotę transakcji udzielania kredytu (pożyczek pieniężnych), nie można nadać usługom świadczonym przez Spółkę przymiotu "specyficzności", bowiem możliwe są sytuacje, w których efekty takich czynności wykorzystywane będą także do innych celów. Dlatego, w świetle orzecznictwa TSUE, czynności te nie mogą zostać uznane za zwolnione usługi finansowe. Nie dotyczą one wyłącznie specyficznych elementów (funkcji) usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Reasumując, z uwagi na to, iż nie została spełniona jedna z obligatoryjnych przesłanek, Spółka nie jest uprawniona do stosowania zwolnienia od podatku do świadczonych usług na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że podlegają one opodatkowaniu według stawki 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.