ITPP1/443-1425/11/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 18 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku VAT przy sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku VAT przy sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest inwestorem i deweloperem, który będzie wznosił budynek mieszkalny wielorodzinny z 19 lokalami mieszkalnymi i dwoma lokalami użytkowymi na parterze oraz garażem podziemnym, który będzie usytuowany w podziemiach budynku. Po wybudowaniu i oddaniu budynku do użytkowania, podatnik będzie dokonywał m.in. sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem we własności wszelkich części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie będą służyły wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz udziałem w prawie własności nieruchomości gruntowej, na której budynek zostanie wzniesiony, w tym prawem do miejsca postojowego w garażu podziemnym. Usytuowany w podziemiach budynku garaż, z przeznaczeniem na miejsca postojowe nie będzie samodzielnym, wyodrębnionym lokalem, a jedynie częścią wspólną budynku. Dlatego też w umowach sprzedaży lokalu każde miejsce postojowe zostanie przydzielone do konkretnego lokalu mieszkalnego na zasadach podziału quo ad usum, tzn. że w ramach współwłasności nieruchomości wspólnej każdy właściciel lokalu mieszkalnego, na zasadach określonych w art. 18 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali oraz na zasadach określonych w art. 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, będzie korzystał z miejsca postojowego, usytuowanego w garażu podziemnym tego budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik winien opodatkować sprzedaż miejsc postojowych w garażach wraz z lokalem według preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8% VAT.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie sprawy, sprzedaż praw do użytkowania w ramach współwłasności nieruchomości wspólnej przez właściciela lokalu mieszkalnego i miejsca postojowego usytuowanego w garażu podziemnym budynku, winna być opodatkowana taką samą stawką podatku jak sprzedaż lokalu, czyli 8% VAT, gdyż następuje dostawa towaru-lokalu oraz świadczenie usługi-sprzedaż związanego z lokalem udziału w nieruchomości jako wartość niematerialna, co tworzy w aspekcie gospodarczym całość. Lokal i prawo do użytkowania miejsca postojowego są jednym przedmiotem obrotu. Miejsca postojowe nie są przedmiotem odrębnej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednakże w oparciu o inne, niż wskazano we wniosku argumenty.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Z powyższego wynika więc, iż miejsce postojowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.

Zatem, jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a, w powiązaniu z art. 41 ust. 1 pkt 12 ustawy podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

W tym miejscu należy dodać, iż w orzeczeniu zawartym w uchwale NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11 stwierdzono, że sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz udziału we współwłasności budynków stanowi dostawę towarów. W konsekwencji udział w prawie użytkowania wieczystego gruntu i posadowionego na tym gruncie budynku mieści się w definicji towaru w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem sądu zarówno użytkownikowi wieczystemu jak i współużytkownikowi wieczystemu przysługuje zbliżony zakres uprawnień wobec spełniającego definicję towaru-gruntu. Niewątpliwie i jeden i drugi podmiot ma szeroko rozumiane ekonomiczne władztwo do dysponowania towarem, niewątpliwie przysługujące mu prawo do rozporządzania tym towarem może też przenieść. Tym samym udział we własności należy także uznać za towar, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest inwestorem i deweloperem, który będzie wznosił budynek mieszkalny wielorodzinny z 19 lokalami mieszkalnymi i dwoma lokalami użytkowymi na parterze oraz garażem podziemnym, który będzie usytuowany w podziemiach budynku. Po wybudowaniu i oddaniu budynku do użytkowania, podatnik będzie dokonywał m.in. sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z udziałem we własności wszelkich części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie będą służyły wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz udziałem w prawie własności nieruchomości gruntowej, na której budynek zostanie wzniesiony, w tym prawem do miejsca postojowego w garażu podziemnym. Zatem sprzedaż lokalu będzie wiązała się z prawem do korzystania z określonej części wspólnej hali garażowej.

Mając na uwadze opis sprawy oraz stan prawny, podzielając stanowisko Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że sprzedaż prawa własności lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, które nie zostało wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy i nie może być przedmiotem odrębnej dostawy, a także jest integralnie związane z prawem własności konkretnego lokalu mieszkalnego (o ile lokale mieszkalne, które mają być przedmiotem dostawy będą wypełniały definicję obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a), korzystać będzie z preferencyjnej, 8% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a, w powiązaniu z art. 41 ust. 12 ustawy.

Niemniej jednak czynność ta, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, w całości stanowi dostawę towaru, o której mowa w powołanym art. 7 ust. 1 ustawy, a nie jak wskazano we własnym stanowisku - świadczenie usługi (przez co Wnioskodawca rozumie sprzedaż związanego z lokalem udziału w nieruchomości). Argumenty w tej części pozostają jednakże bez wpływu na rozstrzygnięcie dotyczące kwestii objętej pytaniem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.