ITPP1/443-1369/14/MN - VAT w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania (zużycia) kawy, herbaty, mleka, cukru i wody mineralnej udostępnianych pracownikom oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu tych towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.), uzupełnionym w dniu 11 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania (zużycia) kawy, herbaty, mleka, cukru i wody mineralnej udostępnianych pracownikom oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu tych towarów - jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 11 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania (zużycia) kawy, herbaty, mleka, cukru i wody mineralnej udostępnianych pracownikom oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu tych towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zapewnia swoim pracownikom na podstawie paragrafu 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (jest zapis w regulaminie pracy) kawę, herbatę, mleko, wodę mineralną i cukier, które są dostępne dla wszystkich pracowników w ogólnodostępnej kuchni wyłącznie w czasie pracy. Pracownicy korzystają z kawy, herbaty, mleka, wody mineralnej i cukru według swoich potrzeb, produkty te nie są wydzielane na poszczególnych pracowników. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu kawy, herbaty, mleka, cukru i wody mineralnej, które zakupuje dla swoich pracowników na podstawie paragrafu 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

2. Czy nieodpłatne przekazanie kawy, herbaty, mleka, cukru i wody mineralnej pracownikom, które są dostępne w czasie pracy, nie jest nieodpłatnym przekazaniem towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków, gdyż wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i wydatki te służą do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca uważa, że nieodpłatne przekazanie kawy, herbaty, mleka, cukru i wody mineralnej pracownikom, które są dostępne w czasie pracy, nie jest nieodpłatnym przekazaniem towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analizując powołany art. 7 ust. 2 ustawy należy wskazać, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Podkreślenia wymaga fakt, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Zgodnie ze słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Dlatego też można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to takie, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników oraz pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka zapewnia swoim pracownikom na podstawie paragrafu 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (jest zapis w regulaminie pracy) kawę, herbatę, mleko, wodę mineralną i cukier, które są dostępne dla wszystkich pracowników w ogólnodostępnej kuchni wyłącznie w czasie pracy. Pracownicy korzystają z kawy, herbaty, mleka, wody mineralnej i cukru według swoich potrzeb, produkty te nie są wydzielane na poszczególnych pracowników.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że nieodpłatne udostępnienie i zużycie kawy, herbaty, mleka, wody mineralnej i cukru przez pracowników Wnioskodawcy w czasie pracy nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób, gdyż związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie kawy, herbaty, mleka, wody mineralnej i cukru, których zapewnienie pracownikom jest obowiązkiem Wnioskodawcy uregulowanym w odrębnych przepisach, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Jak wskazał Wnioskodawca, jest podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność opodatkowaną tym podatkiem.

Nabywane przez Wnioskodawcę towary, tj. kawa, herbata, mleko, woda mineralna i cukier, które przeznaczone są do zużycia dla pracowników Wnioskodawcy w trakcie pracy w ramach prowadzonej działalności, mają związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Nabywane towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, lecz są zużywane przez pracowników w trakcie pracy, a więc w trakcie czynności świadczonych na rzecz pracodawcy.

W takich okolicznościach Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem kawy, herbaty, mleka, wody mineralnej i cukru dla pracowników, który to obowiązek wynika z odrębnych przepisów, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto podkreślić należy również, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług, natomiast wniosek w zakresie podatku dochodowego został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.