ITPP1/443-1353/14/DM - Stawki podatku z tytułu wynajmu kontenerów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku z tytułu wynajmu kontenerów - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 października 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku z tytułu wynajmu kontenerów.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest wykonywanie usług budowlanych na zlecenie. Do wykonywania zleceń Spółka zatrudnia pracowników na umowę o pracę. Spółka jest właścicielem kontenerów mieszkalnych, które są postawione na dzierżawionych nieruchomościach na terenie W. Przedmiotowe kontenery mieszkalne Spółka przekazuje nieodpłatnie do dyspozycji zatrudnionym pracownikom podczas pobytu w delegacji na terenie W lub też jej okolicach. Pracownicy kontenery te wykorzystują podczas pobytu w delegacji na cele mieszkalne oraz osobiste (np. do spożywania posiłków, przechowywania odzieży itp.) i do przechowywania narzędzi. Do kontenerów jest doprowadzona energia elektryczna oraz na działkach są zainstalowane urządzenia sanitarne tzw. toi toi.

W przyszłości Spółka zamierza wynajmować przedmiotowe kontenery mieszkalne zatrudnionym przez siebie pracownikom podczas ich pobytu w delegacji w W lub też jej okolicach.

Na wniosek Spółki Urząd Statystyczny sklasyfikował usługi polegające na zakwaterowaniu pracowników w kontenerach blaszanych mieszkalnych na czas wykonywanych zleconych prac budowlanych w grupowaniu PKWiU 55.90.19.0 - Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej nie sklasyfikowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawką podatku od towarów i usług w przyszłości będzie zobowiązana opodatkować usługi polegające na zakwaterowaniu w trakcie delegacji pracowników zatrudnionych na umowę o pracę w kontenerach blaszanych mieszkalnych na czas wykonywanych zleconych prac budowlanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, kontener mieszkalny nie można uznać za nieruchomość wynajmowaną na cele mieszkalne. Skutkiem czego przedmiotowe usługi nie mogą być zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Reasumując powyższe należy uznać, że w przyszłości Spółka będzie zobowiązana opodatkować usługi polegające na zakwaterowaniu w trakcie delegacji pracowników zatrudnionych na umowę o pracę w kontenerach blaszanych mieszkalnych na czas wykonywanych zleconych prac budowlanych stawką podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, aktualnie jest stawka podatkowa w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 cyt. ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy, stawka ta wynosi 8%), wymienione zostały "usługi związane z zakwaterowaniem" - PKWiU 55.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka jest właścicielem kontenerów mieszkalnych, które są postawione na dzierżawionych nieruchomościach. Kontenery te Spółka przekazuje nieodpłatnie do dyspozycji zatrudnionym pracownikom podczas pobytu w delegacji, którzy wykorzystują je na cele mieszkalne oraz osobiste np. do spożywania posiłków, przechowywania odzieży, narzędzi. Do kontenerów doprowadzona jest energia elektryczna oraz na działkach są zainstalowane urządzenia sanitarne. W przyszłości Spółka zamierza wynajmować przedmiotowe kontenery zatrudnionym przez siebie pracownikom podczas ich pobytu w delegacji. Usługi polegające na zakwaterowaniu pracowników w kontenerach blaszanych mieszkalnych na czas wykonywanych zleconych prac budowlanych zostały sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 55.90.19.0 - "Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej nie sklasyfikowane".

Uwzględniając powyższe wskazać należy, że zamierzony wynajem kontenerów na rzecz zatrudnionych pracowników, nie będzie korzystał ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe znajduje potwierdzenie także w treści złożonego wniosku, w którym Spółka wskazała, że "kontener mieszkalny nie można uznać za nieruchomość wynajmowaną na cele mieszkalne".

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, jak również powołane przepisy wskazać należy, że o ile zamierzone usługi faktycznie mieszczą się w grupowaniu PKWiU 55.90.19.0 "Pozostałe usługi związane z zakwaterowaniem, gdzie indziej niesklasyfikowane", a podana klasyfikacja statystyczna jest prawidłowa, to będą podlegały opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Z tych też względów stanowisko w zakresie opodatkowania zamierzonych usług 23% stawką podatku uznać należało za nieprawidłowe.

Ponadto podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane w złożonym wniosku.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.