ITPP1/443-1308/11/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 19 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku rozliczenia podatku VAT.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się od 2005 r. transportem i gromadzeniem zużytych tonerów, kartridży i tuszy oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Z dniem 1 kwietnia 2011 r. wszedł w życie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług konstytuujący obowiązek rozliczania nabywania złomu w drodze tzw. samonaliczania podatku VAT, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Przedmiotowy przepis został następnie z dniem 1 lipca 2011 r. zmodyfikowany w ten sposób, że wskazano, iż obowiązek samonaliczania podatku dotyczy towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, który został dodany również z dniem 1 lipca 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W świetle powyższego powstało pytanie, czy transakcje skupu zużytych (pustych) tonerów, kartridży i tuszy oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego generują obowiązek samonaliczania podatku VAT po stronie Spółki w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, skup zużytych (pustych) tonerów, kartridży i tuszy oraz zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie generuje w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. obowiązku samonaliczania podatku VAT po stronie Spółki.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Równocześnie, tj. od 1 kwietnia 2011 r. został zmieniony art. 17 ust. 2 ustawy, który stanowi, że w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Powyższe przepisy ustanawiają zasadę rozliczania złomu w drodze tzw. reverse charge (samonaliczanie). Oznacza to, że nabywca w związku z nabyciem złomu sam opodatkowuje podatkiem od towarów i usług dostawę wykonywaną na swoją rzecz, tj. wystawia fakturę wewnętrzną, na której wykazuje kwotę podatku należnego od dostawy na swoją rzecz. Natomiast dostawca wystawia fakturę ze wskazaniem, że do dostawy ma zastosowanie reverse charge, nie wykazując na niej kwotę podatku VAT. Innymi słowy, w razie zastosowania mechanizmu samonaliczania Spółka byłaby zobowiązana do rozliczenia podatku VAT należnego w związku z transakcją, mimo bycia nabywcą.

W świetle powyższego brzmienia przepisów powstaje jednak wątpliwość jak należy rozumieć pojęcie "złomu", tj. powstaje wątpliwość czy zużyte tonery/tusze/kartridże oraz zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny stanowią złom dla celów podatku od towarów i usług, a co za tym idzie czy podlegają rozliczaniu na zasadzie samonaliczania.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera obecnie żadnej definicji w tym zakresie, w związku z czym zasadne wydaje się odwołanie do wykładni literalnej oraz wykładni w istocie autorskiej (projekt analizowanej regulacji został przygotowany przez Ministerstwo Finansów) w formie interpretacji ogólnej Ministra Finansów.

Zgodnie ze słownikowym (http://sjp.pwn.pl/szukaj/z%C5%82om) znaczeniem przedmiotowego pojęcia "złom" oznacza ono "niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny".

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, nie sposób uznać, że zużyte tonery/kartridże/tusze oraz zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny zawierają się w słownikowym znaczeniu pojęcia "złom", a co za tym idzie, wykładnia literalna nie pozwala przyjąć, że przedmiotowe działania Spółki są objęte zakresem zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w piśmie z dnia 2 maja 2011 r. znak PT3/033/2/188/LWA/11/569, w którym wskazano, że "Z uwagi na to, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia złomu mając na uwadze wykładnię historyczną oraz językową należy przez to rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych. W pojęciu tym mieści się również złom metali szlachetnych. Podkreślenia wymaga, że w cel przyjętej w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wpisuje się również obrót zużytymi akumulatorami ołowiowymi lub ich częściami, zaliczanymi, zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057:2003, mającej status Polskiej Normy, do złomu. Pojęcie złomu nie obejmuje natomiast m.in. zużytych baterii i pojazdów".

Z treści pisma wynika jednoznacznie, że zużyte tonery/kartridże/tusze oraz zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny nie powinny być traktowane jako złom dla celów art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym między 1 kwietnia a 30 czerwca 2011 r., gdyż tonery/kartridże/tusze oraz zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny nie stanowią złomu metali ani zużytych akumulatorów ołowiowych lub ich części, a tylko te kategorie, w myśl powyższego pisma Ministerstwa Finansów, były objęte zakresem pojęcia "złom" w przedmiotowym okresie.

Powyższe stwierdzenie znajduje potwierdzenie również w treści broszury Ministerstwa Finansów zatytułowanej "Najważniejsze zmiany w VAT od dnia 1 lipca 2011 r." (umieszczona na stronie MF 4 lipca 2011 r.), w której wskazano w odniesieniu do przedmiotowej regulacji, że "w porównaniu do stanu prawnego obowiązującego przed wejściem w życie zmiany (tj. przed 1 lipca 2011 r.) katalog towarów jest szerszy i nie dotyczy tylko złomu metali".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.