ITPP1/443-1295/11/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług produkcji materiałów filmowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług produkcji materiałów filmowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W marcu 2011 r. Pani koleżanka, która świadczy dokładnie takie same, jak Pani, usługi na rzecz S.A., wystąpiła do Urzędu Statystycznego w Łodzi o wydanie opinii klasyfikacyjnej, zgodnie z obowiązującymi do celów podatkowych standardami klasyfikacji - Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2008) dla usług, które wykonuje, czy świadczone przez nią (i Panią) usługi mieszczą się w grupowaniu ex 59.11.1. Urząd Statystyczny w Łodzi w dniu 14 kwietnia 2011 r. udzielił odpowiedzi, stwierdzając że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., wymienione usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 59.11.1.

W związku z prowadzoną przez Panią działalnością, świadczone są następujące usługi w zakresie grafiki komputerowej na rzecz audycji telewizyjnych, realizowanych w S.A. wraz z przeniesieniem na S.A. własności autorskich praw majątkowych i własności praw pokrewnych: wykonywanie plansz graficznych do audycji informacyjnych i publicystycznych, plansz z prognozą pogody, wykonywanie i "wypuszczanie" na antenę podpisówek i napisów końcowych.

Początkowo wystawiała Pani faktury VAT ze stawką 23%, jednak po otrzymaniu pisma z Urzędu Statystycznego w Łodzi zaczęła Pani wystawiać faktury VAT ze stawką 8%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy, na świadczone przez Panią usługi, należy nadal wystawiać faktury VAT ze stawką 8%.

Pani zdaniem, świadczone usługi mieszczą się w grupowaniu "PKWiU ex 59.11.1" (związane z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych).

Zgodnie z interpretacją wydaną przez Urząd Statystyczny w Łodzi oraz na podstawie ustawy o VAT - załącznik nr 3 poz. 164 - sądzi Pani, że wykonywane usługi podlegają opodatkowaniu według stawki 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, a punkt 2 powołanego artykułu wskazuje, że w ww. okresie stawka, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi związane z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczone przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji, z wyłączeniem:

Należy podkreślić, iż od 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W załączniku nr 3 do ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. - w pozycji 164 wymieniono Usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych PKWiU ex 59.11.1, z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)". Zatem wynikająca z konkretnego załącznika stawka lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że regulacja zawarta w art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 164 załącznika nr 3 do tej ustawy, odnosi się wyłącznie do usług produkcji programów telewizyjnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia "program telewizyjny", wobec tego należy odwołać się do regulacji zawartych w aktach prawnych innych gałęzi prawa.

W myśl art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 marca 2011 r. do dnia 22 maja 2011 r., programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniany, pochodzący od jednego nadawcy.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 5 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 marca 2011 r. do dnia 22 maja 2011 r., pod pojęciem audycji (telewizyjnej lub radiowej) rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo.

Powyższe definicje otrzymały nowe brzmienie w związku z nowelizacją ustawy wprowadzoną ustawą z dnia 25 marca 2011 r. o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 85, poz. 459), która weszła w życie z dniem 23 maja 2011 r.

W myśl znowelizowanego art. 4 pkt 1 ustawy o radiofonii i telewizji, programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie (art. 4 pkt 6 cyt. ustawy).

Natomiast w pkt 2 tego art. 4, wskazano definicję audycji, którą jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej "katalogiem".

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że preferencyjną 8% stawką podatku, przewidzianą w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy, opodatkowana jest wyłącznie produkcja programu telewizyjnego, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie ustawy o radiofonii i telewizji.

Stosownie do art. 106 cyt. Ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, ceną jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z okoliczności sprawy wynika, iż w ramach prowadzonej działalności świadczy Pani usługi w zakresie grafiki komputerowej na rzecz audycji telewizyjnych, realizowanych w S.A. oraz z przeniesieniem na S.A. własności autorskich praw majątkowych i własności praw pokrewnych, takich jak: wykonywanie plansz graficznych do audycji informacyjnych i publicystycznych, plansz z prognozą pogody, wykonywanie i "wypuszczanie" na antenę podpisówek i napisów końcowych. Wskazane czynności, według Pani oceny, klasyfikuje Pani do grupowania ex 59.11.1 PKWiU.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż świadczone przez Panią usługi dotyczące tworzenia grafiki komputerowej do audycji telewizyjnych - wbrew twierdzeniu zawartemu we wniosku - nie podlegają opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8% na podstawie poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy. Efektem Pani prac nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji, a Pani nie występuje w roli nadawcy tego programu - z wniosku wynika, że przygotowuje Pani materiały polegające na tworzeniu prognozy pogody, plansz graficznych do audycji. A zatem, występuje Pani jedynie w roli świadczącego usługę przygotowania materiału, wykorzystywanego następnie w programie informacyjnym, a więc pewnego wycinka uporządkowanego programu. W konsekwencji, właściwą stawką podatku VAT dla świadczonych przez Panią usług związanych z wykonaniem grafiki komputerowej wykorzystywanej w programach telewizyjnych jest stawka podatku w wysokości 23%, obowiązująca w oparciu o art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów usług do dnia 31 grudnia 2013 r., którą należy wyszczególnić na wystawianych fakturach VAT.

Końcowo, informuje się, iż przedmiotem merytorycznej analizy nie mogą być załączone do wniosku dokumenty, ponieważ wykracza to poza dyspozycję art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.