ITPP1/443-1200/11/MN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 listopada 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-1200/11/MN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym w dniu 16 listopada 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności polegającej na wydawaniu gazet bezpłatnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 16 listopada 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności polegającej na wydawaniu gazet bezpłatnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wydawnictwo będące spółką jawną osób fizycznych, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wykonuje czynności polegające na wydawaniu płatnej gazety reklamowej i zamieszczaniu w niej ogłoszeń i reklam.

Wnioskodawca postanowił wprowadzić na rynek gazetę bezpłatną. Gazeta ta będzie zarejestrowana w Rejestrze Dzienników i Czasopism. Gazeta będzie rozprowadzana bezpłatnie.

Część powierzchni wydawniczej zajmować będą artykuły o tematyce rolniczej (w celu przyciągnięcie potencjalnych czytelników i wywołania zainteresowania gazetą), natomiast co najmniej połowę powierzchni tytułu stanowić będą reklamy i ogłoszenia. Sprzedaż powierzchni reklamowej w bezpłatnej gazecie na rzecz zainteresowanych podmiotów będzie odbywało się za wynagrodzeniem na rzecz Wnioskodawcy. Z tego tytułu Wnioskodawca zamierza osiągać dochód.

W procesie wydawniczym Wnioskodawca będzie ponosić wydatki głównie z tytułu druku gazety.

Wskazano, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do opisanego rozprowadzania gazet bezpłatnych dla czytelników ma zastosowanie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania.

Wnioskodawca, cytując treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdza, że w analizowanym przypadku będzie świadczyć usługę reklamową, polegającą na publikacji ogłoszeń i reklam w gazecie bezpłatnie przekazywanej czytelnikom. Zdaniem Wnioskodawcy czynność polegająca na nieodpłatnym przekazaniu gazety będzie stanowiła element usługi reklamy. Bez rzeczonego przekazania gazety, przedmiotowe świadczenie usługi reklamowej nie miałoby racji bytu.

Reasumując, w analizowanym przypadku bezpłatne przekazanie gazety będzie stanowiło de facto następstwo zawartych przez Wnioskodawcę umów na świadczenie usług reklamy. Tym samym wynagrodzenie pobierane od podmiotów zlecających publikację reklamy czy ogłoszenia, w opinii Wnioskodawcy będzie zawierało (jako element kalkulacyjny) należność za dystrybucję gazety reklamowej.

Skoro więc czynność rozprowadzenia gazety będzie stanowić element usługi reklamowej - opodatkowaniu podlegać będzie jedynie ta usługa. Sama bowiem czynność fizycznego przekazania przez Wnioskodawcę czytelnikom gazety nie będzie stanowiła odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Tym samym na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek wystawienia faktur wewnętrznych związanych z nieodpłatnym przekazaniem gazety.

Na poparcie zajętego stanowiska Wnioskodawca powołał fragment interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 grudnia 2008 r. sygn. IBPP2/443-990/08/WN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - stosownie do art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem "towarów", zdefiniowanym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (za wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2) oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny

* jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z przywołanych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, podlegają wszelkie przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Opodatkowane jest również wszelkie inne nieodpłatne przekazanie towarów niestanowiących drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, próbek ani prezentów małej wartości. We wszystkich powyższych przypadkach opodatkowanie występuje tylko wówczas, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupionych towarów i usług podlegających przekazaniu.

Przez świadczenie usług natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie przywołanych powyżej przepisów podatkowych podkreślenia wymaga fakt, iż przedmiotem dostawy towarów, o której jest mowa w ww. przepisie art. 7 ust. 1 ustawy musi być towar w rozumieniu jego ustawowej definicji wyrażonej w art. 2 pkt 6 ustawy.

Usługa natomiast jest wykonana wówczas, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje wydawać gazetę bezpłatną. Część powierzchni wydawniczej zajmować będą artykuły o tematyce rolniczej (w celu przyciągnięcie potencjalnych czytelników i wywołania zainteresowania gazetą), natomiast co najmniej połowę powierzchni tytułu stanowić będą reklamy i ogłoszenia. Sprzedaż powierzchni reklamowej w bezpłatnej gazecie na rzecz zainteresowanych podmiotów będzie odbywało się za wynagrodzeniem na rzecz Wnioskodawcy. Z tego tytułu Wnioskodawca zamierza osiągać dochód.

Zatem Wnioskodawca będzie zawierać umowy z reklamodawcami na wykonanie usług reklamowych, których efektem końcowym będzie wydanie bezpłatnej gazety.

Analizując przedstawiony opis zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów stwierdzić należy, że przekazanie bezpłatnej gazety nie można uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie można go bowiem uznać za przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowiznę (zgodnie z art. 7 ust. 2 tej ustawy). Wydawanie bezpłatnej gazety, zawierającej treści reklamowe, informacyjne i ewentualnie inne artykuły rolnicze, mające na celu przyciągnięcie potencjalnych czytelników w opisanych okolicznościach stanowi efekt końcowy wyświadczonej usługi reklamowej, która została opodatkowana, zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż czynność ta nie stanowi dostawy towaru.

Końcowo nadmienić należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga sposobu dokumentowania opisanych czynności, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl