ITPP1/443-1184/13/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.), uzupełnionym o dopłatę w dniu 8 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania, wykazywania w deklaracji i fakturowania wykonywanych czynności, za które pobierane są opłaty z tytułu realizacji zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami prawa - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony o dopłatę w dniu 8 stycznia 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania, wykazywania w deklaracji i fakturowania wykonywanych czynności, za które pobierane są opłaty z tytułu realizacji zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami prawa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wykonuje zadania własne i zlecone z zakresu administracji publicznej na podstawie art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym. Swoje zadania wykonuje przy pomocy jednostki organizacyjnej - Starostwa Powiatowego. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i składa miesięczne deklaracje podatkowe.

W Starostwie wykonywane są niżej opisane czynności, za które są pobierane opłaty:

* na podstawie ustawy - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) i ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1265 z późn. zm.)pobierane są opłaty dotyczące wydawania praw jazdy, kart pojazdu, dowodów rejestracyjnych i tablic rejestracyjnych oraz pozwoleń czasowych, itp. Ich wysokość ustalona jest w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2148),

* zgodnie z treścią art. 130a ust. 5c, 5f, 6,6a, 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137), pojazd usunięty z drogi w przypadkach, o których mowa w art. 130a ust. 1 lub 2 ww. ustawy, umieszcza się na parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i przechowywanie. Usuwanie pojazdów i prowadzenie parkingu strzeżonego jest zadaniem własnym powiatu co wynika z ust. 5f ww. ustawy. Usuwanie pojazdów i ich przechowywanie zostało w drodze zaproszenia do składania ofert zlecone zewnętrznej firmie, która zgodnie z zawartą umową otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie i winna odprowadzać należny podatek VAT.Rada Powiatu, zgodnie z ust. 6 ustaliła opłaty za usunięcie pojazdu z drogi i jego przechowywanie w wysokości nie wyższej niż określone w ust. 6a stawki maksymalne. Opłaty za usuwanie pojazdów z drogi i ich przechowywanie stanowią dochód własny powiatu a ponosi je osoba będąca właścicielem pojazdu. Decyzję o ich zapłacie wydaje starosta.

* na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy z 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 189, poz. 1471 z późn. zm.) pobierane są opłaty za wydanie kart wędkarskich. Wysokość opłaty określona została w § 5 rozporządzenia Ministra i Rozwoju Wsi z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie (Dz. U. Nr 138, poz. 1559 z późn. zm.). Opłaty są dochodem własnym Powiatu i są pobierane za wykonywanie zadań własnych.

* na podstawie ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r. Nr 199, poz. 1227) pobierane są opłaty za udostępnienie informacji o środowisku. Ich wysokość reguluje rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie opłat za udostępnienie informacji o środowisku (Dz. U. z 2010 r. Nr 215, poz. 1415). Opłaty są dochodem własnym Powiatu.Wymienione opłaty zaliczane są do usług w zakresie administracji publicznej i ujmowane są w rejestrze VAT, jako opłaty "ze stawką zwolnioną".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy opłaty komunikacyjne, opłaty za usuwanie pojazdów z drogi i ich przechowywanie, opłaty za kartę wędkarską, opłaty za udostępnianie informacji o środowisku pobierane przez Powiat, są zwolnione z podatku od towarów i usług, czy też opłaty te nie podlegają temu podatkowi i nie należy ich ujmować w deklaracji VAT-7.

Jeżeli wymienione opłaty (czynności) nie podlegają VAT, to czy można wystawiać faktury VAT na żądanie zainteresowanego, wpisując w miejsce stawki podatku symbol "NP" czyli "nie podlega" - § 5 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360).

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 (...).

Wnioskodawca wskazał, że korzystając z delegacji zawartej w art. 82 ust. 3 ustawy Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zawarł katalog zwolnień. I tak w § 13 ust. 1 pkt 12 tego rozporządzenia zwalnia od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponieważ Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego i jednocześnie obowiązek pobierania opłat wynika z innych ustaw w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie zwolnienie od podatku zawarte w ww. przepisie w związku z tym należy uznać, że opłaty komunikacyjne, opłaty za usuwanie z drogi i przechowywanie pojazdów, opłaty za karty wędkarskie oraz opłaty za udostępnianie informacji o środowisku, są zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ponadto przywołując brzmienie art. 109 ust. 3 ustawy Wnioskodawca wskazał, że z ww. przepisu wynika, że w przypadku dokonywania przez Powiat dostawy towarów lub świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przy jednoczesnym pobieraniu ww. opłat zwolnionych od podatku, przedmiotowe opłaty ujmuje się w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy jako sprzedaż zwolnioną.

Wpisu do ewidencji sprzedaży za dany okres rozliczeniowy (miesiąc) dokonuje się na podstawie faktury wewnętrznej, którą dokumentuje się ww. czynności w tym okresie. Natomiast w przypadku wystawienia faktury VAT na rzecz wnoszącego opłatę podstawą wpisu do ewidencji sprzedaży jest wystawiona faktura. Dlatego, w oparciu o zapisy zawarte w ewidencji sprzedaży, która stanowi podstawę do prawidłowego sporządzenia deklaracji, kwoty ww. opłat wykazuje się w deklaracji VAT-7 za poszczególne okresy rozliczeniowe jako sprzedaż zwolnioną.

Wnioskodawca wskazał, że powyższe stanowisko i stosowana praktyka wynika z Decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w... wydanej na wniosek Powiatu o udzielenie interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług w stosunku do pobieranych opłat komunikacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na to, że wniosek dotyczy stanu faktycznego, niniejszą interpretację wydano w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności. Czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy.

A zatem wyłączenie z grona podatników organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji.

Jak wskazano, naczelną zasadą regulacji wspólnotowych, jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Stąd też w tym kontekście należy rozpatrywać, czy czynności związane z pobieraniem opłat wskazanych we wniosku są realizowane przez Wnioskodawcę w ramach jego zadań z zakresu władzy publicznej.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 595, z późn. zm.) powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano mu na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną.

Z kolei stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 6, 13 i 14 ustawy wynika, że powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym, w tym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych, ochrony środowiska i przyrody oraz rolnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego. Jednocześnie w art. 4 ust. 4 ustawy o samorządzie powiatowym wskazano, że ustawy mogą określać niektóre sprawy należące do zakresu działania powiatu jako zadania z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez powiat.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wykonuje swoje zadania przy pomocy jednostki organizacyjnej. W związku z wykonywaniem czynności urzędowych z zakresu administracji publicznej pobierane są opłaty, których sposób poboru, wysokość i termin płatności regulowane są na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Opłatami pobieranymi w związku z realizacją zadań, do których został powołany są opłaty komunikacyjne - na podstawie ustawy - Prawo o ruchu drogowym i ustawy o transporcie drogowym pobierane są opłaty dotyczące wydawania prawa jazdy, karty pojazdu, dowodów rejestracyjnych, tablic rejestracyjnych, pozwoleń czasowych (ich wysokość ustalona jest w rozporządzeniu wykonawczym do ww. ustawy), opłaty za usunięcie pojazdu z drogi i jego przechowywanie (w oparciu o ustawę Prawo o ruchu drogowym), opłaty za wydanie kart wędkarskich - pobierane w oparciu o ustawę o rybołówstwie śródlądowym i rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie, jak również opłaty za udostępnienie informacji o środowisku (ustawa o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko i rozporządzenie Ministra Środowiska w sprawie opłat za udostępnienie informacji o środowisku).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu traktowania ww. opłat na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Istota problemu sprowadza się zatem do ustalenia, czy Wnioskodawca pobierając ww. opłaty, spełnia obie wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług przesłanki, tj. czy jest organem władzy publicznej oraz czy pobieranie tych opłat jest czynnością ze sfery cywilnoprawnej czy publicznoprawnej.

W odniesieniu do czynności z zakresu opłat za wydawanie praw jazdy, kart pojazdu, dowodów rejestracyjnych, tablic rejestracyjnych, pozwoleń czasowych wskazać należy, że pobór tych opłat regulowany jest przez ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.) i z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2011 r. Nr 30, poz. 151 z późn. zm.).

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami, prawo jazdy jest wydawane przez starostę, na wniosek osoby zainteresowanej, za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej.

Stosownie natomiast do ust. 2 powołanego wyżej przepisu, międzynarodowe prawo jady jest wydawane przez każdego starostę, na wniosek osoby zainteresowanej, za opłatą na podstawie krajowego prawa jazdy. Międzynarodowe prawo jazdy jest wydawane na okres 3 lat, nie dłużej jednak niż na okres ważności krajowego prawa jazdy.

W myśl natomiast art. 10 ust. 6 omawianej ustawy, opłata, o której mowa w ust. 1 i 2, z wyjątkiem opłaty ewidencyjnej, stanowi dochód powiatu.

Wysokość opłat za wydanie prawa jazdy określa rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat i stawek wynagrodzenia za sprawdzenie kwalifikacji oraz za wydanie dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2003 r. Nr 219, poz. 2162 z późn. zm.).

Przepis art. 71 ust. 1 i ust. 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym stanowi, że dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3. Pojazdy określone w ust. 1 są dopuszczone do ruchu, jeżeli odpowiadają warunkom określonym w art. 66 oraz są zarejestrowane i zaopatrzone w zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne, a w przypadku pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli, w nalepkę kontrolną.

Zgodnie z art. 73 ust. 1. ustawy - Prawo o ruchu drogowym, rejestracji pojazdu dokonuje, na wniosek właściciela, starosta właściwy ze względu na miejsce jego zamieszkania (siedzibę), wydając dowód rejestracyjny i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz nalepkę kontrolną, jeżeli jest wymagana, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Natomiast czasowej rejestracji pojazdu dokonuje, w przypadkach określonych w ust. 2, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania (siedzibę) właściciela pojazdu, wydając pozwolenie czasowe i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne (art. 74 ust. 1 cyt. ustawy).

W myśl art. 75 ust. 1 ww. ustawy jeżeli używanie pojazdu uzależnione jest od szczególnych warunków określonych przepisami, starosta wpisuje w dowodzie rejestracyjnym lub pozwoleniu czasowym odpowiednie zastrzeżenie.

Z art. 75 ust. 2 omawianej ustawy wynika, że dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe, zalegalizowane tablice (tablica) rejestracyjne i nalepka kontrolna są wydawane za opłatą oraz po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej. Opłatę oraz opłatę ewidencyjną pobiera organ dokonujący rejestracji.

Stosownie do art. 77 ust. 1 ww. ustawy producent lub importer nowych pojazdów jest obowiązany wydać kartę pojazdu dla każdego pojazdu samochodowego wprowadzonego do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Karta pojazdu jest przekazywana właścicielowi pojazdu (ust. 2).

Kartę pojazdu dla pojazdu samochodowego, innego niż określony w ust. 1, wydaje, za opłatą i po uiszczeniu opłaty ewidencyjnej, właściwy w sprawach rejestracji starosta przy pierwszej rejestracji pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem pojazdów zabytkowych i pojazdów, o których mowa w art. 73 ust. 2a, 2b i 4 (ust. 3).

Z art. 77 ust. 4 wynika, że minister właściwy do spraw transportu:

Opłata za rejestrację pojazdu i tablice rejestracyjne pobierana jest na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat za wydanie dowodu rejestracyjnego, pozwolenia czasowego i tablic (tablicy) rejestracyjnych pojazdów (Dz. U. Nr 230, poz. 2302 z późn. zm.).

Opłata za wydanie karty pojazdu pobierana jest na podstawie rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 28 marca 2006 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz. U. Nr 59, poz. 421), natomiast opłata za wyrejestrowanie pojazdu na podstawie rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 kwietnia 2002 r. w sprawie wysokości opłaty będącej warunkiem wyrejestrowania pojazdu w przypadku udokumentowanej trwałej i zupełnej utraty pojazdu bez zmiany w zakresie prawa własności. (Dz. U. Nr 44, poz. 419 z późn. zm.)

W odniesieniu do opłat za usunięcie pojazdu z drogi i czynności przechowywania pojazdów usuniętych z drogi wskazać należy, że stosownie do przepisu art. 130a ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku:

Stosownie do art. 130a ust. 2 ustawy pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia go w inny sposób, w przypadku gdy:

Pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1-2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie (art. 130a ust. 5c).

W świetle art. 130a ust. 5f ww. ustawy, usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o których mowa w ust. 1-2, należy do zadań własnych powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich wykonywanie zgodnie z przepisami o zamówieniach publicznych.

Rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-2, oraz koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały, wysokość opłat, o których mowa w ust. 5c, oraz wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a. Wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a, nie może być wyższa niż maksymalna kwota opłat za usunięcie pojazdu, o których mowa w ust. 6a (art. 130a ust. 6).

Przepis art. 130 ust. 6a ww. ustawy ustala maksymalną wysokość stawek kwotowych opłat, o których mowa w ust. 5c.

Zgodnie z art. 130 ust. 6e cyt. ustawy opłaty, o których mowa w ust. 6, stanowią dochód własny powiatu.

Wydanie pojazdu następuje po okazaniu dowodu uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 5c, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1a, również dowodu uiszczenia kaucji (art. 130 ust. 7 ustawy).

W odniesieniu do czynności, polegających na wydawaniu kart wędkarskich zauważyć należy, że na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 189, poz. 1471 z późn. zm.) określono, że kartę wędkarską oraz kartę łowiectwa podwodnego wydaje starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania zainteresowanej osoby, która złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin ze znajomości zasad i warunków ochrony i połowu ryb przed komisją egzaminacyjną, o której mowa w ust. 7a. Z obowiązku składania egzaminu są zwolnione osoby posiadające średnie lub wyższe wykształcenie z zakresu rybactwa.

Stosownie do treści art. 7 ust. 7 powołanej ustawy, za wydanie karty wędkarskiej i karty łowiectwa podwodnego pobiera się opłatę, której wysokość powinna odpowiadać kosztom jej wydania.

Wysokość opłaty za wydanie karty wędkarskiej lub karty łowiectwa podwodnego, określona została w § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie (Dz. U. Nr 138, poz. 1559 z późn. zm.).

Natomiast w odniesieniu do opłat za udostępnienie informacji o środowisku wskazać należy, że zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235 z późn. zm.), organy administracji są obowiązane do udostępniania każdemu informacji o środowisku i jego ochronie znajdujących się w ich posiadaniu lub które są dla nich przeznaczone.

Stosownie do art. 26 ust. 2 ww. ustawy za wyszukiwanie informacji, a także za przekształcanie informacji w formę wskazaną we wniosku, sporządzanie kopii dokumentów lub danych oraz ich przesłanie organ administracji pobiera opłaty w wysokości odzwierciedlającej związane z tym uzasadnione koszty.

W myśl ust. 3 ww. przepisy opłaty, o których mowa w ust. 2, pobierane przez organ administracji:

Górne jednostkowe stawki opłat, o których mowa w art. 26 ust. 2, zostały określone w art. 27 ust. 1 oraz 2 i wynoszą:

Z art. 27 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za przesłanie kopii dokumentów lub danych drogą pocztową pobiera się opłatę za przesyłkę danego rodzaju i danej kategorii wagowej w wysokości podanej w obowiązującym cenniku usług powszechnych operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. poz. 1529), zwiększoną o:

Szczegółowe stawki opłat za wyszukiwanie, przekształcanie informacji, sporządzanie kopii dokumentów lub danych oraz ich przesłanie określa Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie opłat za udostępnianie informacji o środowisku (Dz. U. Nr 215, poz. 1415).

Uwzględniając powołane przepisy wskazać należy, że wykonywane czynności, za które pobierane są stosowne opłaty należą do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej, które zostały nałożone stosownymi przepisami prawa. A zatem w zakresie w jakim realizowane są zadania z zakresu administracji rządowej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, zastosowanie znajduje regulacja art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wprawdzie art. 15 ust. 6 cyt. ustawy stanowi, że wspomniane w nim podmioty są podatnikami w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jednak w analizowanych przypadkach taka sytuacja nie występuje. Czynności, o których mowa, mają bowiem charakter publicznoprawny. Pobieranie zatem wskazanych we wniosku opłat nie wynika z zawartych umów cywilnoprawnych, a stanowi wymóg nałożony przez przepisy prawa. W odniesieniu do wpływów będących przedmiotem wniosku wskazać należy, że są to bowiem wpływy uzyskiwane w ramach reżimu publicznoprawnego.

W kontekście powyższego należy uznać, że pobierający opisane we wniosku opłaty, nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Zatem pobieranie opłat (a więc danin publicznych) w wysokości określonej powołanymi aktami prawnymi, tj. opłat za wydanie prawa jazdy, karty pojazdu, dowodu rejestracyjnego, tablic rejestracyjnych, pozwoleń czasowych, usuwanie i przechowywanie pojazdu, karty wędkarskie i udostępnianie informacji o środowisku, jest formą sprawowania władztwa publicznego, a zatem czynności te nie są objęte podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, rozważanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, stało się bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 4 powołanej ustawy w ww. brzmieniu podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z kolei zgodnie z 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 ustawy oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 tej ustawy, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Zauważyć należy, że jak już wskazano, Powiat, jako organ władzy publicznej, w zakresie, w jakim realizuje zadania z zakresu administracji publicznej, nałożone odrębnymi przepisami prawa, jest objęty regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem czynności te nie podlegają przepisom tej ustawy. Wobec tego, w świetle powołanych przepisów, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokumentowania tych czynności za pomocą faktur, czy też faktur wewnętrznych, jak również ujmowania ich w ewidencji sprzedaży i deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 "za poszczególne okresy rozliczeniowe jako sprzedaż zwolniona". Z tych też względów nie ma podstaw do wystawiania faktury na żądanie zainteresowanego, wpisując w miejsce stawki podatku symbol "NP czyli nie podlega".

Reasumując, opłaty za wydawanie praw jazdy, kart pojazdu, dowodów rejestracyjnych i tablic rejestracyjnych oraz pozwoleń czasowych, opłaty za usunięcie pojazdów z drogi i ich przechowywanie, za wydanie kart wędkarskich i udostępnienie informacji o środowisku, są świadczeniami o charakterze publicznoprawnym i pobierane są w zakresie władztwa publicznego. Opłaty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym pobieranych opłat Wnioskodawca nie powinien ujmować w ewidencjach sprzedaży i deklaracjach VAT-7, jak również dokumentować fakturami.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.