ITPP1/443-117/11/KM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 kwietnia 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-117/11/KM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 28 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług tynkarskich w budynku mieszkalnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług tynkarskich w budynku mieszkalnym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Prowadzi Pan działalność gospodarczą m.in. w zakresie wykonywania usług budowlanych, tj. wykonywania tynków wewnętrznych w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach mieszkalnych, w których znajdują się lokale użytkowe, garaże oraz miejsca postojowe do parkowania pojazdów samochodowych. W ramach wykonywania przedmiotowych usług tynkuje Pan nie tylko lokale mieszkalne znajdujące się w budynkach mieszkalnych, ale też korytarze, poddasza użytkowe, ciągi komunikacyjne, komórki, składziki oraz tarasy. Jest Pan podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług. Przedmiotowe usługi są wykonywane na rzecz podatników VAT czynnych oraz są opodatkowane podatkiem od towarów i usług (dokonuje Pan wyłącznie dostaw towarów i sprzedaży usług opodatkowanych tym podatkiem). Sprzedaż usług jest dokumentowana fakturami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług jest zobowiązany wskazać podatnik w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. w fakturach VAT, dokumentujących sprzedaż usług tynkarskich wykonywanych w budynkach mieszkalnych, w ramach których to usług budowlanych są tynkowane lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej mniejszej niż 150 m 2, lokale użytkowe, garaże, miejsca postojowe do parkowania pojazdów samochodowych, klatki schodowe, korytarze, ciągi komunikacyjne, tarasy, poddasza użytkowe, składziki, komórki piwniczne oraz według jakiej stawki podatku jest zobowiązany naliczyć podatek należny "do wykazania" w ewidencjach podatkowych prowadzonych przez podatnika dla celów podatku od towarów i usług oraz deklaracjach dla podatku od towarów, określając podatek należny od sprzedaży usług tynkarskich w tych budynkach mieszkalnych.

Pana zdaniem, co zasady zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie sprzedaż przez podatnika w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. usług budowlanych w zakresie wykonywania tynków w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym jest opodatkowana obniżoną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Reasumując powyższe należy uznać, że podatnik w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. jest zobowiązany do wskazania w fakturach VAT dokumentujących sprzedaż usług tynkarskich wykonywanych w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem budownictwa mieszkaniowego stawkę podatkową w wysokości 8%, ale stawka ta dotyczy wyłączne usług tynkarskich wykonywanych w lokalach mieszkalnych o powierzchni użytkowej mniejszej niż 150 m 2, garażach, miejscach postojowych w budynkach do parkowania pojazdów samochodowych, klatkach schodowych, korytarzach, ciągach komunikacyjnych, tarasach, poddaszach użytkowych, składzikach, komórkach piwnicznych związanych bezpośrednio lub pośrednio z budowanymi lokalami mieszkalnymi w ramach społecznego programu budownictwa mieszkaniowego. Według stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% podatnik jest zobowiązany "naliczyć" podatek należny do wykazania w ewidencjach podatkowych prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług oraz deklaracjach dla podatku od towarów, określając podatek należny od sprzedaży usług tynkarskich w budynkach mieszkalnych, w ramach których to usług budowlanych są tynkowane lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej mniejszej niż 150 m 2, garaże, miejsca postojowe do parkowania pojazdów samochodowych, klatki schodowe, korytarze, ciągi komunikacyjne wchodzące w skład budynku, tarasy, poddasza użytkowe, składziki, komórki, garaże, miejsca postojowe dla pojazdów samochodowych.

Natomiast zdaniem Pana, sprzedaż usług tynkarskich wykonanych w lokalach użytkowych, garażach lub miejscach postojowych, znajdujących się w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym oraz związanych bezpośrednio z tymi lokalami użytkowymi garażach, miejscach postojowych w budynkach do parkowania pojazdów samochodowych, klatkach schodowych, korytarzach, ciągach komunikacyjnych, tarasach, poddaszach użytkowych, składzikach, komórkach piwnicznych jest opodatkowana okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. stawką podatku w wysokości 23% i według tej stawki strona ma obowiązek określić wysokość należnego podatku od towarów i usług za dany miesiąc rozliczeniowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m 2;

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m 2.

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów innych niż podatkowe.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykuł przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (...).

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja oznacza unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie np. istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej (źródło: Wikipedia, wolna encyklopedia).

Ustawodawca zatem wyraźnie wskazał, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy, oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: lokal mieszkalny i lokal użytkowy, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). W myśl art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że kondygnacja budynku mieszkalnego, w której znajdują się konkretne garaże lub miejsca postojowe, nie mieści się ani w pojęciu pomieszczenia technicznego, ani pomieszczenia gospodarczego, w związku z czym stanowi lokal użytkowy. Natomiast piwnice, komórki, składziki, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, gdyż stanowią pomieszczenie gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, dla przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności, iż wykonuje Pan tynki wewnętrzne w budynkach mieszkalnych oraz w budynkach mieszkalnych, w których znajdują się lokale użytkowe, garaże oraz miejsca postojowe do parkowania pojazdów samochodowych. W ramach wykonywania przedmiotowych usług tynkuje Pan nie tylko lokale mieszkalne (o powierzchni użytkowej mniejszej niż 150 m 2), znajdujące się w budynkach mieszkalnych, ale też korytarze, poddasza użytkowe, ciągi komunikacyjne, komórki, składziki oraz tarasy.

Odnosząc zatem wskazane regulacje prawne do opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy usługi tynkarskie dotyczą budowy (jako całości) budynków mieszkalnych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, wówczas zastosowanie znajdzie stawka 8% do całości tych usług, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na etapie budowy obiektu trudno bowiem mówić o wyodrębnionych (poszczególnych) lokalach (np. użytkowych).

Stawka preferencyjna będzie miała zastosowanie również w odniesieniu do usług tynkarskich, obejmujących pomieszczenia pomocnicze (np. komórka piwniczna, składzik), jak również klatki schodowe, korytarze, ciągi komunikacyjne, tarasy i poddasza użytkowe w obiekcie objętym społecznym programem mieszkaniowym.

Natomiast usługi budowlane (tynkarskie) wykonywane przez Pana na podstawie odrębnego zlecenia w istniejących lokalach użytkowych (w tym garażach oraz halach, w których znajdują się miejsca postojowe do parkowania pojazdów samochodowych), stanowiących wyodrębnioną funkcjonalnie część budynku mieszkalnego objętego społecznym programem mieszkaniowym należy opodatkować według 23% stawki podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl