ITPP1/443-1167/11/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości gruntowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

opodatkowania wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto jest właścicielem nieruchomości, położonej w W., oznaczonej w ewidencji gruntów numerem działki 7/5 o powierzchni 6,6086 ha (nieruchomość niezabudowana). Zgodnie z zapisami w ewidencji gruntów działka nr 7/5 znajduje się na terenie oznaczonym jako grunty orne klasy RIVa, grunty orne klasy RIVb, grunty orne klasy RIV, łąki trwałe ŁIV oraz łąki trwałe ŁV. Dla przedmiotowego terenu brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla danego terenu przypisana jest funkcja: działka nr 7/5 - w części tereny zabudowy usługowej oraz w części tereny rolne z preferencją do przekształcenia na tereny infrastruktury technicznej. Miasto zamierza wnieść wkład niepieniężny - aport w postaci działki nr 7/5 do spółki prawa handlowego "W." Spółka z o.o., w której Miasto posiada 100% udziałów. Spółka świadczy usługi w zakresie zbiorowego dostarczania wody oraz zbiorowego odprowadzania ścieków. Obecnie działka nr 7/5 jest przedmiotem umowy dzierżawy, zgodnie z którą użytkowana jest na cele rolne - uprawa wierzby krzewiastej. W związku z zawarciem powyższej umowy Spółka opłaca podatek rolny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy przeniesieniu w drodze aportu prawa własności powyżej opisanej nieruchomości można zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do całości działki nr 7/5, czy tylko w stosunku do części działki nr 7/5, która objęta jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego funkcją tereny rolne z preferencją do przekształcenia na tereny infrastruktury technicznej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 powyższej ustawy są m.in. grunty. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1).

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług od 1 grudnia 2008 r. wkłady niepieniężne (aporty) wnoszone do spółek prawa handlowego przestały być zwolnione od podatku od towarów i usług, a stały się czynnościami opodatkowanymi. Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług przy powyższej transakcji wartość działki nr 7/5 powinna być zwolniona z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę są zwolnione z podatku od towarów i usług. Na rolniczy charakter działki nr 7/5 wskazuje jej obecne wykorzystanie, oznaczenie w ewidencji gruntów oraz charakter opłacanego podatku rolnego. Wobec powyższego przy dokonywaniu przeniesienia w drodze aportu prawa własności powyżej opisanej nieruchomości można zastosować zwolnienie z opodatkowania z uwagi na to, iż działka nr 7/5 stanowi grunty rolne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, który stanowi, iż sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 tej ustawy, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Miasto zamierza wnieść aport, którego przedmiotem będzie nieruchomość niezabudowana do spółki prawa handlowego, w której posiada 100% udziałów. Działka o numerze ewidencyjnym 7/5, będąca w posiadaniu Miasta w części przeznaczona jest na tereny zabudowy usługowej a w części tereny rolne z preferencja do przekształcenia na tereny infrastruktury technicznej. Powyższe wynika, ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla danego terenu, albowiem brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wobec powyższego zauważyć należy, że o przeznaczeniu gruntów - w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego - nie może decydować ewidencja gruntów. Jest to bowiem jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych, a wynikające z niego zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zatem biorąc pod uwagę wyżej powołane przepisy w kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że o ile w chwili wniesienia do spółki prawa handlowego aportu nieruchomości część działki nr 7/5, określonej w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jako tereny rolne z preferencją do przekształcania na tereny infrastruktury technicznej, pozostanie nadal terenem rolnym, to korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast część działki nr 7/5 oznaczonej w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jako obszar przeznaczony pod zabudowę usługową, nie będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zatem w tym przypadku należy zastosować podstawową stawkę podatku w wysokości 23% VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.