ITPP1/443-114/11/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2011 r. (data wpływu 28 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 8 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 8 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku i uzupełnieniu do niego przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wpisany do Rejestru Przedsiębiorców KRS z przedmiotem działalności sklasyfikowanym według PKWiU 74.84, która dotychczas była zwolniona z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na organizacji w niedziele giełd samochodowych (74.84.A), administrowaniu giełdą (70.32.B), pobieraniu na zlecenie opłaty targowej (74.84.B) i usługami pośrednictwa handlowego nie związane bezpośrednio z zakupem i sprzedażą towarów (74.84.B). Usługi te polegają na udostępnieniu osobom fizycznym i prawnym części nieruchomości w celu prowadzenia działalności handlowej polegającej na sprzedaży pojazdów oraz części i akcesoriów. Za udostępnione miejsce na placu targowym pobierana jest opłata targowa na rzecz gminy, oraz opłata placowa na rzecz Wnioskodawcy.

Opłata targowa w całości odprowadzana jest na konto Urzędu Miejskiego a należność za jej pobór jest wypłacana na podstawie wystawionych faktur VAT. Dowodem pobrania powyższych opłat są wydawane bilety. Bilety opłaty targowej, jako druki ścisłego zarachowania, są ewidencjonowane przez Urząd Miejski a bilety opłaty placowej są ewidencjonowane przez księgowość Wnioskodawcy. Poza usługami objętymi wymienionymi opłatami Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży innych usług i towarów na rzecz osób fizycznych. Przychód z tytułu opłat placowych za 2010 rok wyniósł 642.408,21 zł.

Wnioskodawca działalność prowadzi od 18 grudnia 1991 r., a w formie spółki jawnej od 28 lutego 2002 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek stosowania od 1 maja 2011 r. kas fiskalnych przy pobraniu opłat targowych i opłat placowych od użytkowników miejsc na placu targowym giełdy.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien być zwolniony z obowiązku stosowania kas fiskalnych na podstawie poz. 35 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. (dostawa nieruchomości).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Z treści art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. wskazany przepis uległ zmianie i stanowi on od tego dnia, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wskazana zmiana ma charakter rozszerzający - definicją towarów ustawodawca objął, z ww. dniem, wszelkie rzeczy (zarówno ruchome, jak i nieruchome) oraz wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowane konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Z kolei stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 3 ww. ustawy, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa, która ma charakter publicznoprawny, nie jest objęta przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, normodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

Zgodnie z zapisem § 2 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia, w którym w poz. 23 wymieniono usługi komercyjne pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, z wyłączeniem usług związanych z organizacją wystaw i targów - których świadczenie przez podatnika w całym zakresie dokumentowane jest fakturą (PKWiU ex 74.84).

Natomiast od 1 stycznia 2011 r. obowiązują w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Z zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) tego rozporządzenia wynika natomiast, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

W świetle powyższego, do dnia 30 kwietnia 2011 r. zostało przedłużone zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia ww. usług komercyjnych, jako niewymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r.

Tym samym, od 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstanie obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.

Z kolei zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 5.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na organizacji w niedziele giełd samochodowych, sklasyfikowaną według PKWiU 74.84. Dotychczas korzystał ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W ramach tej działalności, Wnioskodawca administruje giełdą (70.32.B), pobiera na zlecenie opłatę targową (74.84.B) i świadczy usługi pośrednictwa handlowego nie związane bezpośrednio z zakupem i sprzedażą towarów (74.84.B). Usługi te polegają na udostępnieniu osobom fizycznym i prawnym części nieruchomości w celu prowadzenia działalności handlowej, polegającej na sprzedaży pojazdów oraz części i akcesoriów. Za udostępnione miejsce na placu targowym pobierana jest opłata placowa na rzecz Wnioskodawcy oraz opłata targowa na rzecz gminy - w całości odprowadzana do Urzędu Miejskiego, z której pobór należność jest wypłacana na podstawie wystawionych faktur VAT. Dowodem pobrania powyższych opłat są wydawane bilety. Bilety opłaty targowej, jako druki ścisłego zarachowania, są ewidencjonowane przez Urząd Miejski a bilety opłaty placowej są ewidencjonowane przez księgowość Wnioskodawcy. Poza usługami objętymi wymienionymi opłatami Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży innych usług i towarów na rzecz osób fizycznych. Przychód z tytułu opłat placowych za 2010 rok wyniósł 642.408,21 zł.

Odnosząc się do powyższego należy zauważyć, iż Wnioskodawca z tytułu poboru opłaty targowej działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Mimo, iż Wnioskodawca wykonuje czynności poboru opłaty targowej w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, sam nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą. Obrotem Wnioskodawcy z tytułu poboru opłaty targowej jest wypłacane wynagrodzenie na podstawie wystawianej dla gminy faktury VAT. Skoro zatem nie jest to obrót osiągnięty z tytułu sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym nie jest objęty obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Natomiast odnośnie opłaty placowej należy zauważyć, iż jak wskazano w złożonym wniosku, stanowi ona należność za udostępnianie osobom fizycznym i prawnym miejsca na placu targowym w celu prowadzenia działalności handlowej.

W świetle powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż przedmiotowa opłata stanowi należność za świadczoną usługę polegającą na udostępnianiu miejsca na placu targowym, a nie jak wskazano w złożonym wniosku, dostawę nieruchomości.

Tym samym, nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, z którego wynika, iż dokonywane przez niego świadczenia są objęte zwolnieniem z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej jako dostawa nieruchomości.

Nie oceniając kwestii zaklasyfikowania wykonywanych przez Wnioskodawcę świadczeń i prawidłowości korzystania ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r., jako że nie było to przedmiotem zapytania, odnosząc się do opisanego zdarzenia przyszłego w świetle obowiązującego stanu prawnego należy stwierdzić, iż o ile czynności te prawidłowo były zaklasyfikowane według PKWiU do grupowania 74, tym samym faktycznie korzystały ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, to z uwagi na osiągnięcie w 2010 r. kwoty obrotu w wysokości 642.408,21 zł w związku z poborem opłaty placowej od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wobec Wnioskodawcy powstał obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, stosownie do zapisu powołanego § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2011 r. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie zostały bowiem wymienione w załączniku do ww. rozporządzenia, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania.

Końcowo należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Zatem tut. organ nie dokonywał oceny poprawności przedstawionych przez Wnioskodawcę klasyfikacji statystycznych. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono przy założeniu, że podana klasyfikacja jest prawidłowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.