ITPP1/443-1128/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2011 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 stycznia 2007 r. (akt zakupu "pod warunkiem" z dnia 21 grudnia 2006 r.) nabył Pan wraz z żoną (wspólnota majątkowa) nieruchomość gruntową niezabudowaną o powierzchni 5,34 ha (działka nr 159/5). W myśl zapisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, działka ta stanowiła gospodarstwo rolne. W momencie nabycia opisanej nieruchomości, grunty te nie były objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Natomiast zgodnie z zapisami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy z listopada 2005 r. nieruchomość znajdowała się na obszarze określonym jako teren pod zabudowę mieszkaniową, nieuciążliwe rzemiosło lub zabudowę zagrodową. Wypis z ewidencji gruntów stanowił, że działka jest "rodzaj użytków jako rola".

Nieruchomość została nabyta z zamiarem wybudowania domu (w jej sąsiedztwie posiadają nieruchomości przyjaciele Pana i żony oraz Pana przełożony z pracy - dom). Działka została zakupiona z wspólnych, bieżących dochodów oraz oszczędności. W czerwcu 2007 r., w celu pokrycia naruszonych oszczędności i narosłych zobowiązań, sprzedali Państwo wspólną nieruchomość - mieszkanie w G. W 2007 r. plany dotyczące budowy domu uległy zmianie, ze względu na weryfikację sytuacji finansowej. Nie nastąpił bowiem, oczekiwany wzrost dochodów umożliwiający podjęcie decyzji w tym zakresie. Ponadto komplikacje życia osobistego (ciąża żony, zdiagnozowana wada genetyczna płodu - wodonercze, podwyższone ryzyko wystąpienia zespołu Downa) miały wpływ na ostatecznie negatywną decyzję odnośnie realizacji inwestycji związanej z budową domu. W grudniu 2007 r. zaciągnęli Państwo dwa kredyty i budowa domu na wsi stała się już niemożliwa.

W lipcu 2007 r. wszedł w życie plan zagospodarowania przestrzennego. W marcu 2010 r. nieruchomość została podzielona na 23 działki pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, 4 działki pod zabudowę bliźniaczą, 3 - wewnętrzne drogi dojazdowe, jedną w celu poszerzenia istniejącej drogi gminnej oraz jedną - poza planem zagospodarowania (rolną).

W czerwcu 2010 r. sprzedał Pan wraz z żoną jedną działkę oraz udział w drodze wewnętrznej za łączną kwotę 46 tys. PLN, a następnie w lipcu 2011 r. dwie działki oraz udział w drodze wewnętrznej za kwotę łączną 35 tys. PLN. Aktualnie w ewidencji gruntów działki są wpisane jako rola, a w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Od transakcji zawartej w 2010 r. nie zapłacono podatku VAT, ponieważ uznano, że transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto wskazano, iż nie prowadzi ani Pan ani żona żadnej działalności gospodarczej (nie są Państwo również rolnikami), a podstawą utrzymania są przychody uzyskiwane ze stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od transakcji zawartej w 2010 r. oraz od transakcji zawartych w 2011 r. powinien zostać zapłacony podatek VAT.

Pana zdaniem, z tytułu dokonanych transakcji sprzedaży działek nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług, bowiem nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym sprzedaż przedmiotowych działek (w 2010 r. i w 2011 r.) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powołując się na treść art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, uważa Pan, iż do przedstawionego stanu faktycznego w związku z dokonaną sprzedażą działek budowlanych (powstałych w wyniku podziału zakupionej w 2007 r. do małżeńskiego majątku wspólnego działki gruntu) nie występuje Pan w roli podatnika podatku VAT, bowiem nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu przywołanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Pana zdaniem, mając na uwadze art. 15 ust. 2 - zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje działalność producentów, handlowców lub usługodawców, rolników - w przypadku opisanych transakcji sprzedaży przedmiotowych działek, przez współmałżonków, nie występuje Pan w charakterze żadnego z wymienionych w powołanym przepisie podmiotów, bowiem nie zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Sprzedaje Pan z żoną działkę kupioną do majątku wspólnego, w celu zaspokojenia potrzeb osobistych Pana i żony (na opisanej działce planowano wybudowanie domu). Przedmiotowa działka, nie została zakupiona z zamiarem odsprzedaży (działalność handlowców charakteryzuje się dokonywaniem w zorganizowany sposób zakupów towarów w celu ich odsprzedaży). W Pana przypadku decyzja dotycząca sprzedaży działki została "wymuszona" okolicznościami natury finansowej i osobistej. Wskazał Pan, iż z uwagi na fakt, że zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, działka położona jest na terenie przeznaczonym pod budownictwo, to jednorazowa sprzedaż działki budowlanej o takich rozmiarach (w całości) okazała się niemożliwa, bowiem potencjalni nabywcy działek budowlanych są zainteresowani nabyciem działki o mniejszych rozmiarach, dlatego też dokonano podziału działki.

Argumentując prezentowane stanowisko powołał Pan wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, obowiązującą od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w styczniu 2007 r. nabył Pan wraz z żoną nieruchomość gruntową niezabudowaną o powierzchni 5,34 ha. Działka została nabyta z zamiarem budowy domu. Przedmiotowy grunt w momencie nabycia nie znajdował się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ponadto przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Pana w działalności gospodarczej, bowiem nie prowadził i nie prowadzi żadnej gospodarczej (nie jest Pan również rolnikiem). Działka została zakupiona z wspólnych, bieżących dochodów oraz oszczędności. Z uwagi na komplikacje w życiu osobistym i w związku ze zmianą sytuacji finansowej, plany dotyczące budowy domu uległy zmianie i ostatecznie miały wpływ na negatywną decyzję dotyczącą tej inwestycji. W lipcu 2007 r. wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W marcu 2010 r. (zakupiona w styczniu 2007 r.) nieruchomość została podzielona na 23 działki pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, 4 działki pod zabudowę bliźniaczą, 3 - wewnętrzne drogi dojazdowe, jedną w celu poszerzenia istniejącej drogi gminnej oraz jedną - poza planem zagospodarowania (rolną). W 2010 r. dokonano zbycia jednej działki, a w 2011 r. 2 działek.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że pomimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży działek gruntu, działał Pan w charakterze handlowca. Ponadto z wniosku nie wynika, aby nabyte grunty były wykorzystywane w jakikolwiek sposób do działalności gospodarczej, bądź użytkowane rolniczo. Nie można stwierdzić, że nabył Pan grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Z treści wniosku wynika bowiem, iż grunt został nabyty z zamiarem budowy domu mieszkalnego. W konsekwencji sprzedając te działki korzysta Pan z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem własnym. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają.

Reasumując należy uznać - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż wskazanych powyżej działek, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.