ITPP1/443-1127/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2011 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 26 stycznia 2007 r. (akt zakupu "pod warunkiem" z dnia 21 grudnia 2006 r.) nabyła Pani wraz z mężem (wspólnota majątkowa) nieruchomość gruntową niezabudowaną o powierzchni 5,34 ha (działka nr 159/5). W myśl zapisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym, działka ta stanowiła gospodarstwo rolne. W momencie nabycia opisanej nieruchomości, dla terenu tego nie było miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast zgodnie z zapisami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy z listopada 2005 r. nieruchomość znajdowała się na obszarze określonym jako teren pod zabudowę mieszkaniową, nieuciążliwe rzemiosło lub zabudowę zagrodową. Wypis z ewidencji gruntów stanowił, że działka jest "rodzaj użytków jako rola".

Nieruchomość została nabyta z zamiarem budowy domu (w jej sąsiedztwie posiadają nieruchomości przyjaciele Pani i męża oraz męża przełożony z pracy - dom). Działka została zakupiona z wspólnych, bieżących dochodów oraz oszczędności. W czerwcu 2007 r., w celu pokrycia naruszonych oszczędności i narosłych zobowiązań, sprzedali Państwo wspólną nieruchomość - mieszkanie w G. W 2007 r. plany dotyczące budowy domu uległy zmianie, ze względu na weryfikację sytuacji finansowej. Nie nastąpił bowiem, oczekiwany wzrost dochodów umożliwiający podjęcie decyzji w tym zakresie. Ponadto komplikacje życia osobistego (ciąża, zdiagnozowana wada genetyczna płodu - wodonercze, podwyższone ryzyko wystąpienia zespołu Downa) miały wpływ na ostatecznie negatywną decyzję odnośnie realizacji inwestycji związanej z budową domu. W grudniu 2007 r. zaciągnęli Państwo dwa kredyty i budowa domu na wsi stała się już niemożliwa.

W lipcu 2007 r. wszedł w życie plan zagospodarowania przestrzennego. W marcu 2010 r. nieruchomość została podzielona na 23 działki pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, 4 działki pod zabudowę bliźniaczą, 3 - wewnętrzne drogi dojazdowe, jedną w celu poszerzenia istniejącej drogi gminnej oraz jedną - poza planem zagospodarowania (rolną).

W czerwcu 2010 r. sprzedała Pani wraz z mężem jedną działkę oraz udział w drodze wewnętrznej za łączną kwotę 46 tys. PLN, a następnie w lipcu 2011 r. dwie działki oraz udział w drodze wewnętrznej za kwotę łączną 35 tys. PLN. Aktualnie w ewidencji gruntów działki są wpisane jako rola, a w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Od transakcji zawartej w 2010 r. nie zapłacono podatku VAT, ponieważ uznano, że transakcja ta nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto wskazano, iż nie prowadzi Pani wraz z mężem żadnej działalności gospodarczej (nie są również Państwo rolnikami), a podstawą utrzymania są przychody uzyskiwane ze stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od transakcji zawartej w 2010 r. oraz od transakcji zawartych w 2011 r. powinien zostać zapłacony podatek VAT.

Pani zdaniem, z tytułu dokonanych transakcji sprzedaży działek nie jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług, bowiem nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym sprzedaż przedmiotowych działek (w 2010 r. i w 2011 r.) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powołując się na treść art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, uważa Pani, iż do przedstawionego przez Panią stanu faktycznego w związku z dokonaną sprzedażą działek budowlanych (powstałych w wyniku podziału zakupionej w 2007 r. do małżeńskiego majątku wspólnego działki gruntu) nie występuje Pani w roli podatnika podatku VAT, bowiem nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu przywołanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Pani zdaniem, mając na uwadze art. 15 ust. 2 - zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje działalność producentów, handlowców lub usługodawców, rolników - w przypadku opisanych transakcji sprzedaży przedmiotowych działek, przez współmałżonków, nie występuje Pani w charakterze żadnego z wymienionych w powołanym przepisie podmiotów, bowiem nie zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Sprzedaje Pani z mężem działkę kupioną do majątku wspólnego, w celu zaspokojenia potrzeb osobistych Pani i męża (na opisanej działce planowano wybudowanie domu). Przedmiotowa działka, nie została zakupiona z zamiarem odsprzedaży (działalność handlowców charakteryzuje się dokonywaniem w zorganizowany sposób zakupów towarów w celu ich odsprzedaży). W Pani przypadku decyzja dotycząca sprzedaży działki została "wymuszona" okolicznościami natury finansowej i osobistej. Wskazała Pani, iż z uwagi na fakt, że zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, działka położona jest na terenie przeznaczonym pod budownictwo, to jednorazowa sprzedaż działki budowlanej o takich rozmiarach (w całości) okazała się niemożliwa, bowiem potencjalni nabywcy działek budowlanych są zainteresowani nabyciem działki o mniejszych rozmiarach, dlatego też dokonano podziału działki.

Argumentując prezentowane stanowisko powołała Pani wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, obowiązującą od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w styczniu 2007 r. nabyła Pani wraz z mężem nieruchomość gruntową niezabudowaną o powierzchni 5,34 ha. Działka została nabyta z zamiarem budowy domu. Przedmiotowy grunt w momencie nabycia nie znajdował się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ponadto przedmiotowe działki nie były wykorzystywane przez Panią w działalności gospodarczej, bowiem nie prowadziła i nie prowadzi żadnej gospodarczej (nie jest Pani również rolnikiem). Działka została zakupiona z wspólnych, bieżących dochodów oraz oszczędności. Z uwagi na komplikacje w życiu osobistym i w związku ze zmianą sytuacji finansowej, plany dotyczące budowy domu uległy zmianie i ostatecznie miały wpływ na negatywną decyzję dotyczącą tej inwestycji. W lipcu 2007 r. wszedł w życie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W marcu 2010 r. (zakupiona w styczniu 2007 r.) nieruchomość została podzielona na 23 działki pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, 4 działki pod zabudowę bliźniaczą, 3 - wewnętrzne drogi dojazdowe, jedną w celu poszerzenia istniejącej drogi gminnej oraz jedną - poza planem zagospodarowania (rolną). W 2010 r. dokonano zbycia jednej działki, a w 2011 r. 2 działek.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, że mimo, iż grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży działek gruntu, działała Pani w charakterze handlowca. Ponadto z wniosku nie wynika, aby nabyte grunty były wykorzystywane w jakikolwiek sposób do działalności gospodarczej, bądź użytkowane rolniczo. Nie można stwierdzić, że nabyła Pani grunt w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Z treści wniosku wynika bowiem, iż grunt został nabyty z zamiarem budowy domu mieszkalnego. W konsekwencji sprzedając te działki korzysta Pani z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem własnym. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania unormowania ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując należy uznać - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż wskazanych powyżej działek, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.