ITPP1/443-1117/12/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2012 r. (data wpływu 17 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 5 listopada 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do dostawy apartamentów - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 5 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do dostawy apartamentów.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie: Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków (PKD z 2007 r.: 41). W chwili obecnej prowadzi inwestycje polegające na budowie kompleksu budynków apartamentowych celem ich wynajmu lub odsprzedaży. Inwestycja jest realizowana na gruncie stanowiącym własność Spółki, na podstawie uzyskanego pozwolenia na budowę. W projekcie budowlanym zawarto zestawienia powierzchni mieszkalnych i użytkowych. W decyzji o pozwoleniu na budowę przypisano budynkom apartamentowym kategorię XIV obiektu budowlanego, według Prawa budowlanego (budynki zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego) oraz kategorię XVII (budynki handlu gastronomii i usług, garaż powyżej dwóch stanowisk), określając zadanie inwestycyjne jako "Zespół pensjonatowy z nieuciążliwymi usługami towarzyszącymi, garażem w podziemiu. W ocenie Spółki z dokumentów tych wynika mieszkalny charakter budynków.

Spółka spodziewa się, że zaświadczenia o samodzielności lokali znajdujących się w tych budynkach, będą zawierały opis "lokale apartamentowe wczasowe-użytkowe", co podyktowane było opisem budynku w pozwoleniu na budowę oraz ustaleniami nieobowiązującego już planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu inwestycji. Takie określenie kategorii budynków nie odzwierciedla, w opinii Spółki, ich rzeczywistego charakteru. Spółka zamierza bowiem sprzedawać mieszkania, w których nabywcy będą mogli przebywać na stałe. Maksymalna powierzchnia lokali mieszkalnych wynosi 65,8 m#178;, zaś powierzchnia lokalu użytkowego wynosi 75,3 m#178;. Spółka wskazała w uzupełnieniu wniosku, że budowane budynki należy zakwalifikować w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) w dziale 11 grupa 112, jako "budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe", mieszczące się w grupowaniu "budynki mieszkalne". Ponadto Spółka podała, że obiekty zaliczają się do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części (z wyłączeniem lokali użytkowych), tj. budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, a zatem obiekty te są objęte społecznym programem mieszkaniowym (zgodnie z przepisami art. 41 ust. 12-12c ustawy o podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do opodatkowania sprzedaży apartamentów (stanowiących samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym) wybudowanych w ramach opisanej inwestycji właściwa jest 8% stawka podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy. powołującego treść art. 41 ust. 2, ust. 12-12c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, do opodatkowania sprzedaży apartamentów (stanowiących samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym) wybudowanych w ramach opisanej we wniosku inwestycji właściwa jest 8% stawka podatku od towarów i usług. Spółka po powołaniu treści art. 2 pkt 12 ww. ustawy wskazała, że budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Oznacza to, że częścią tego budynku mogą być zarówno lokale mieszkalne (stanowiące co najmniej połowę całkowitej powierzchni użytkowej), jak i lokale użytkowe. Następnie Spółka podniosła, że zgodnie z Objaśnieniami wstępnymi (Wprowadzenie do PKOB), klasyfikacja ta stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych rozumianych jako finalne produkty działalności budowlanej. PKOB nie odwołuje się przy tym ani do planów zagospodarowania przestrzennego, ani do pozwoleń budowlanych. Następnie stwierdziła, iż definicja ta wskazuje kryterium, jakie należy stosować przy ocenie mieszkalnego charakteru budynku, a w rezultacie również jego części - lokalu. Kryterium tym jest wykorzystywanie na cele mieszkaniowe. Zdaniem Wnioskodawcy nie jest uprawnione przypisywanie istotnego znaczenia kwalifikacji budynku do jednej z kategorii obiektów budowlanych, określonych w załączniku do Prawa budowlanego. Klasyfikacja ta ustanowiona bowiem została na potrzeby tylko tej ustawy. Bez znaczenia jest także zgodność zrealizowanej inwestycji z pozwoleniem na budowę. Istotne jest natomiast to, że budynki apartamentowe, w których znajdują się sprzedawane przez Spółkę lokale (apartamenty) są budynkami, które należy zaklasyfikować w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) dział 11 grupa 112, jako "budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe", mieszczące się w grupowaniu "budynki mieszkalne". Spółka wskazała, że ważne jest to, że lokale te mogą być wykorzystywane do stałego zamieszkania (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1398/08). Sytuacja taka będzie zawsze miała miejsce kiedy łączna powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych stanowić będzie co najmniej połowę całkowitej powierzchni użytkowej budynku. Końcowo Spółka ponowie wskazała, że do sprzedaży obiektów budownictwa mieszkaniowego, z wyłączeniem lokali użytkowych, spełniających warunki do uznania ich za objęte społecznym programem budownictwa mieszkaniowego zastosowanie ma preferencyjna stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku - zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych, rozumianych jako produkty finalne działalności budowlanej.

W związku z powyższym, budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

* budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;

* budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112);

* budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka prowadzi inwestycje polegające na budowie kompleksu budynków apartamentowych celem ich wynajmu lub sprzedaży. W decyzji o pozwoleniu na budowę przypisano budynkom apartamentowym kategorię XIV obiektu budowlanego, według Prawa budowlanego (budynki zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego) oraz kategorię XVII (budynki handlu gastronomii i usług, garaż powyżej dwóch stanowisk), określając zadanie inwestycyjne jako "Zespół pensjonatowy z nieuciążliwymi usługami towarzyszącymi, garażem w podziemiu". Natomiast zgodnie Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, budynki zostały sklasyfikowane w dziale 11 grupa 112 jako "budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszakniowe". Maksymalna powierzchnia lokali mieszkalnych wynosi 65,8 m#178;, zaś powierzchnia lokalu użytkowego wynosi 75,3 m#178;.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż skoro przedmiotem dostawy będą apartamenty (stanowiące samodzielne lokale o charakterze mieszkalnym), znajdujące się w budynkach sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, stanowiących zarazem obiekt zaliczany do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to w takiej sytuacji dostawa taka opodatkowana będzie preferencyjną stawką podatku wysokości 8%.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przedmiot zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane przez Spółkę w treści złożonego wniosku.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.