ITPP1/443-1099/11/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku VAT przy sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku VAT przy sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w swojej działalności gospodarczej prowadzi działalność deweloperską, która polega na budowaniu i sprzedaży lokali mieszkalnych w budynkach mieszkalnych i wielorodzinnych. Buduje obecnie budynek wielorodzinny, który obejmuje lokale mieszkalne wraz z miejscami postojowymi w podpiwniczeniu budynku. Przedmiotem transakcji sprzedaży jest lokal mieszkalny wraz z przyporządkowanym do danego mieszkania miejscem postojowym, które znajduje się w podpiwniczeniu budynku, stanowiącym jego części wspólne. Miejsca postojowe w podpiwniczeniu są przynależne do lokali mieszkalnych, a kupujący będą korzystać z nich na zasadach prawa wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, w ramach części wspólnych. Adnotacja taka zostanie zapisana w aktach notarialnych przenoszących własność lokali mieszkalnych. Miejsce postojowe nie jest sprzedawane jako samodzielny przedmiot obrotu. W transakcji sprzedaży wartość lokalu mieszkalnego obejmuje wszystkie jej elementy, a szczególnie uwzględnia przyjętą wartość prawa do wyłącznego korzystania z poszczególnych miejsc postojowych.

Przedmiotem dostawy jest lokal mieszkalny wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego, a nie każdy z tych elementów oddzielnie. Natomiast prawo do korzystania z miejsca postojowego nie jest odrębnym przedmiotem sprzedaży. Każdy nabywca lokalu mieszkalnego ma możliwość nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy do przynależnych do lokali miejsc postojowych usytuowanych w podpiwniczeniu budynku mieszkalnego, wielorodzinnego, które stanowią części wspólne całego budynku, a nabywcy będą korzystali z nich na zasadzie prawa do wyłącznego korzystania, Spółka może zastosować stawkę podatku właściwą dla lokalu mieszkalnego w wysokości 8% VAT.

Zdaniem Spółki w związku z licznymi wyrokami sądowymi wydawanymi w podobnych sprawach (np. WSA w Warszawie z dnia 28 listopada 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 1915/08 lub NSA z dnia 23 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 299/09) można zastosować stawkę podatku w wysokości 8% VAT do przynależnych do lokali mieszkalnych miejsc postojowych. W zawieranych z nabywcami mieszkań umowami miejsca postojowe sprzedawane są jako prawo każdego właściciela konkretnego lokalu do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca postojowego, znajdującego się w częściach wspólnych budynku mieszkalnego. Miejsca postojowe stanowią część składową samodzielnego lokalu mieszkalnego i nie mogą być przedmiotem odrębnej od tego lokalu dostawy towarów, stanowią jeden przedmiot umowy.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonego miejsca postojowego, które znajduje się w tym samym budynku, podlega jednej preferencyjnej stawce podatku w wysokości 8% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Z powyższego wynika więc, iż miejsce postojowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.

Zatem, jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a, w powiązaniu z art. 41 ust. 1 pkt 12 ustawy podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca realizuje inwestycję budowlaną, polegającą na budowie budynku wielorodzinnego, w którym znajdować się będą lokale mieszkalne wraz miejscami postojowymi w podpiwniczeniu budynku. Miejsca postojowe w podpiwniczeniu są przynależne do lokali mieszkalnych, a kupujący będą korzystać z nich na zasadach prawa wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, w ramach części wspólnych. Przedmiotem umowy sprzedaży jest lokal mieszkalny wraz z przyporządkowanym do danego mieszkania miejscem postojowym, które znajduje się w podpiwniczeniu budynku, stanowiącym jego części wspólne. Miejsce postojowe nie jest przedmiotem samodzielnego obrotu.

Mając na uwadze opis sprawy oraz stan prawny stwierdzić należy, że sprzedaż prawa własności lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, które nie zostało wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy i nie może być przedmiotem odrębnej dostawy, a także jest integralnie związane z prawem własności konkretnego lokalu mieszkalnego (o ile lokale mieszkalne, które mają być przedmiotem dostawy będą stanowiły obiekty budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym), korzystać będzie z preferencyjnej, 8% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a, w powiązaniu z art. 41 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.