ITPP1/443-1092/08/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 lutego 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-1092/08/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2008 r. (data wpływu 9 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, które zostały wydzielone z gospodarstwa rolnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek, które zostały wydzielone z gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1999 r. nabyła Pani w drodze darowizny od rodziców nieruchomości gruntowe. Właścicielem niezabudowanych działek gruntu: nr 505 o obszarze - 2,09 ha, nr 506/2 o obszarze - 0,06 ha, była Pani babcia. Przedmiotowe grunty darowała początkowo Pani rodzicom. W 2000 r. Spółdzielcza dokonała zamiany działek nr 505 - 2,09 ha i 506/2 - 0,06 ha, na działki gruntu nr 78/4, 78/5, 78/8, o łącznej pow. 2,20 ha. Grunty te były obsiewane i wykorzystywane na własne potrzeby. W 2008 r. dokonała Pani podziału nieruchomości na 24 działki budowlane. Według obowiązującego w gminie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe grunty przeznaczone zostały pod budownictwo mieszkaniowe. Zdecydowała się Pani na sprzedaż wydzielonych działek, uzasadniając to trudną sytuacją materialną Pani rodziny i koniecznością zdobycia funduszy na leczenie ciężko chorego męża.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 5 lutego 2009 r. poinformowała Pani, że grunty nie były i nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, natomiast przez wszystkie lata były uprawiane (obsiewane pszenżytem). Opłaca Pani podatek rolny oraz korzysta z dopłat unijnych. Działki zamierza Pani sprzedawać kilku nabywcom. Nie będzie Pani uzbrajać terenu. Grunty sprzedawane będą jako rolne z możliwością zabudowy. Nie jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług i nie zamierza Pani rejestrować się jako podatnik VAT. W przeszłości nie sprzedawała Pani, ani nie nabywała jakichkolwiek nieruchomości. Nie planowała Pani sprzedaży przedmiotowych gruntów, lecz zmusiła Panią do tego trudna sytuacja materialna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Pani zdaniem sprzedaż przedmiotowych działek nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Stoi Pani na stanowisku, że wyzbywanie się własnego majątku, nie może być traktowane jako działalność gospodarcza. W wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 przedstawiono również pogląd, że sama częstotliwość wykonywania czynności, polegająca na sprzedaży działek budowlanych, nie decyduje o byciu podatnikiem VAT. W przeciwnym razie należałoby obciążyć podatkiem od towarów i usług osobę, która sprzedaje własny samochód w częściach, a uwolnić od VAT tego kto pozbywa się auta w całości. Podobnie w wyroku WSA w Gliwicach, sygn. akt III SA/G/161/08 w swoim stanowisku zawarł pogląd, że osoba fizyczna nie będąca przedsiębiorcą w przypadku sprzedaży swojego majątku, nie jest podatnikiem VAT. Nie ma w tym przypadku znaczenia kryterium częstotliwości dla tych czynności. W wyroku z dnia 20 października 2006 r. sygn. akt WSA/Sz/826/07 stwierdzono, że osoba fizyczna, która sprzeda kilka działek, nie staje się z tego powodu podatnikiem VAT. Wyzbywanie się własnego majątku prywatnego nie może być traktowane jako działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych przepisów wynika, że od chwili wejścia ich w życie tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza treści art. 15 ustawy wskazuje, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, która oprócz czynności typowych dla tej kategorii podmiotów obejmuje także sprzedaż gruntów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz uzupełnienia do tego wniosku wynika, że nabyte w 1999 r. w drodze darowizny grunty były wykorzystywane przez Panią do prowadzenia działalności rolniczej (na przedmiotowych gruntach uprawiała Pani pszenżyto), ponadto opłacała Pani podatek rolny oraz korzystała z dopłat unijnych.

A zatem jest to istotny element w aspekcie opodatkowania powyższej czynności. Rolnik w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Nie można się zatem zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż sprzedaż przedmiotowych nieruchomości to sprzedaż majątku osobistego. Wskazać bowiem należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa w art. 55 3, jednak można przyjąć, że spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Nie można zatem uznać posiadanego przez Panią gospodarstwa rolnego za majątek osobisty, gdyż jest to mienie służące w istocie prowadzonej działalności, natomiast sprzedaż części gruntu winna być traktowana jako sprzedaż części majątku związanego z prowadzoną w sposób zorganizowany działalnością gospodarczą.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy rolnik korzysta ze zwolnienia od podatku wyłącznie w zakresie dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu. A zatem, rolnik dokonując zbycia składników majątku, wykorzystywanych w działalności rolniczej, wykonuje działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo zauważyć należy, iż dokonując podziału nieruchomości na 24 działki, podjęła Pani działania zmierzające do przygotowania gruntu do sprzedaży. W efekcie planowaną przez Panią dostawę przedmiotowych działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a planowaną sprzedaż gruntów należy traktować jako dostawę towaru, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponadto zauważa się, że zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę - niezależnie od wielkości obrotów - nie stosuje się zwolnień podmiotowych, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9 cyt. ustawy. Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dostawa działek budowlanych, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku. Zgodnie z obowiązującym w gminie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przedmiotowy grunt przeznaczony jest pod zabudowę. Nie może zatem korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ zwolnieniem tym objęta jest tylko dostawa terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Reasumując stwierdzić należy, że planowana przez Panią, dostawa gruntu przeznaczonego pod zabudowę, służącego uprzednio działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy zdarzenia przyszłego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl