ITPP1/443-1073/08/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka komandytowa, będąca osobową spółką prawa handlowego nie posiadającą osobowości prawnej zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Spółka zarejestrowana jest jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wspólnik - komandytariusz, będący osobą fizyczną, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (księgi rachunkowe, podatek liniowy) i będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, na pokrycie wkładu wniesie swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 ¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spółka komandytowa, do której przedsiębiorca będący osobą fizyczną wniesie jako wkład niepieniężny swoje jednoosobowe przedsiębiorstwo zachowa prawo do odliczenia od podatku należnego nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanej w deklaracji VAT-7 wnoszonego przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona do wysokości sumy komandytowej. Zgodnie z art. 3 tej ustawy, przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, poprzez współdziałanie w inny określony sposób. Wkłady wnoszone do spółek mogą mieć charakter pieniężny albo niepieniężny. Wkładami niepieniężnymi mogą być w szczególności prawo własności, inne prawa rzeczowe, prawa majątkowe na dobrach niematerialnych. Źródłem pochodzenia wkładów może być majątek w postaci przedsiębiorstwa wspólnika prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą.

Według Wnioskodawcy, w przypadku wniesienia przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu do spółki komandytowej wystąpi na gruncie przepisów prawa podatkowego sukcesja praw i obowiązków wynikająca wprost z dyspozycji art. 93a § 2 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że spółka nie mająca osobowości prawnej (spółka komandytowa), do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci przedsiębiorstwa, wstępuje we wszystkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby. Artykuł 93a Ordynacji podatkowej normujący sukcesję prawną w zakresie praw i obowiązków podatkowych podmiotów przekształcanych odnosi się także do spółki osobowej utworzonej przy udziale przedsiębiorstwa osoby fizycznej, pomimo że nie występuje w tym przypadku klasyczne przekształcenie przewidziane w art. 55 ¹ Kodeksu spółek handlowych. Przedmiotem następstwa prawnego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego. W myśl art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, pod pojęciem przepisów prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

W ocenie Wnioskodawcy, aby w świetle ww. przepisów prawnych nastąpiła sukcesja praw i obowiązków należy podkreślić, że wniesienie jednoosobowego przedsiębiorstwa musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości, tak jak ma to miejsce w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie zaś tylko niektórych jego składników, nawet o znacznej wartości. Sukcesja podatkowa na gruncie podatku od towarów i usług oznacza, że na spółkę przekształconą (spółkę komandytową) przejdą skutki podatkowe zdarzeń zaistniałych w przedsiębiorstwie przekształcanym (wnoszonym przedsiębiorstwie osoby fizycznej), które wystąpiłyby w tym przedsiębiorstwie, gdyby przekształcenie nie miało miejsca. W przypadku więc wniesienia całego przedsiębiorstwa do spółki komandytowej, z uwagi na wiążącą się z tym sukcesję praw i obowiązków podatkowych, spółce komandytowej będą przysługiwały wszystkie prawa, jakie przysługiwały wspólnikowi wnoszącemu aport w postaci przedsiębiorstwa na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w tym:

* prawo do rozliczenia w deklaracji VAT-7 nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wynikającej z ostatniej deklaracji VAT-7 złożonej przez przedsiębiorcę będącego osobą fizyczną,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy towarów i usług dokonane przez przedsiębiorcę będącego osobą fizyczną, o ile podatek wynikający z tych faktur dotyczył działalności opodatkowanej (art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) i nie został wcześniej odliczony,

* prawo do zwrotu na rachunek bankowy kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej z deklaracji VAT-7 złożonej przez przedsiębiorcę będącego osobą fizyczną.

Stanowisko takie potwierdzają postanowienia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 27 lipca 2007 r. sygn. PP/443-43/07 oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego w Będzinie z dnia 18 marca 2005 r. sygn. USIVPP/A/4/8/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Następstwo prawne osób prawnych i innych podmiotów gospodarczych zostało uregulowano w dziale III rozdział 14 zatytułowanym "Prawa i obowiązki następców prawnych oraz podmiotów przekształconych" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze. zm.).

Zgodnie z art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

Na podstawie art. 93a § 2 wyżej wymienionej ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

Prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT oraz prawo do rozliczenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za następne okresy rozliczeniowe lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy należą do kategorii praw podatkowych, uregulowanych odpowiednio w art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Stosownie do art. 86 ust. 1 powołanej ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Natomiast na mocy art. 87 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Reasumując, uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jak również prawo do rozliczenia w deklaracji VAT-7 nadwyżki podatku naliczonego nad należnym oraz do zwrotu kwoty podatku naliczonego wynikającego z deklaracji VAT-7 w efekcie zdarzeń, o których mowa we wniosku, przejdą z jednoosobowego przedsiębiorstwa osoby fizycznej na spółkę komandytową.

Końcowo wskazać należy, że powołane w treści wniosku interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane przez: Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 27 lipca 2007 r. sygn. PP/443-43/07 oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego w Będzinie z dnia 18 marca 2005 r. sygn. USIVPP/A/4/8/05 stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osądzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.