ITPP1/443-1056b/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2008 r. (data wpływu 26 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest producentem wyposażenia sanitarnego. W ofercie asortymentowej Spółki znajdują się w szczególności takie wyroby jak: wanny, brodziki i obudowy, kabiny prysznicowe oraz systemy hydromasażu. W celu zwiększenia poziomu sprzedaży (zachęcenia do zakupu, uatrakcyjniania sprzedaży) podejmowane są różnorodne działania o charakterze marketingowym, promocyjnym, w tym działania reklamowe. Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje swoim klientom i kontrahentom przedmioty takie jak: mydła z wytłoczonym logo firmy, zestawy kosmetyków do kąpieli, ręczniki kąpielowe, szlafroki, klapki łazienkowe, koszulki, bluzy polarowe, kubki, parasole, długopisy, pióra wieczyste, breloczki, smycze na powierzchni których są nadrukowane, wytłoczone, wyhaftowane lub naszyte elementy o charakterze informacyjnym oraz reklamowym zawierające logo (znak graficzny), dane adresowe Spółki. Przedmioty te są przekazywane w związku z czynnościami podejmowanymi w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej przy okazji targów, szkoleń, spotkań handlowych a także Świąt Bożego Narodzenia czy Wielkanocnych. W szczególności towary wydawane są podczas organizowanych szkoleń produktowych, na targach, spotkaniach handlowych, podczas których prezentowane są wyroby Spółki oraz ich użyteczności. Wydawane towary z logo (lub pozbawione logo), w szczególności takie jak mydełka, szlafroki, ręczniki, koszulki, klapki łazienkowe są przydatne podczas bezpośrednich prezentacji wyrobów produkowanych przez Spółkę. Towary, o których mowa w przedmiotowym wniosku są również wydawane podczas organizowanych akcji promocyjnych. Przekazywane są przedstawicielom regionalnym, którzy wydają je potencjalnym klientom oraz kontrahentom podczas targów (rozdawnictwo masowe), a także odbiorcom bezpośrednim, pośrednim, hurtowniom, punktom detalicznym, serwisantom, dziennikarzom oraz kluczowym odbiorcom. Spółka przekazuje nieodpłatnie upominki i gadżety reklamowe w celu zwiększenia swoich przychodów oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku. Ich wydanie jest ściśle związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Jednostkowa cena nabycia przekazywanych upominków i gadżetów przekracza zwykle 5 zł. Spółka nie prowadzi ewidencji osób, którym wręcza upominki i gadżety reklamowe. Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabywając wskazane towary opatrzone logo (bądź bez logo) Spółka odlicza podatek naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów i towarów nieodpłatnie przekazywanych.

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie w jakim towary i usługi służą do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Na gruncie powyższego przepisu, warunkiem zaistnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego jest istnienie związku towarów i usług obciążonych podatkiem naliczonym z wykonanymi przez ich nabywcę (podatnika) czynnościami opodatkowanymi. Zdaniem Wnioskodawcy powyższy przepis nie precyzuje sposobu powiązania, jaki musi wystąpić pomiędzy towarami i usługami obciążonymi naliczonym VAT, a realizowanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi, aby art. 86 ust. 1 znalazł zastosowanie (by wystąpiło prawo do odliczenia naliczonego VAT). W szczególności, w swym literalnym brzmieniu przepis nie zawęża prawa do odliczenia do przypadków, w których związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi jest bezpośredni. Zdaniem Wnioskodawcy w celu pełnej realizacji wykształconej na gruncie orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej ETS) tzw. zasady neutralności VAT, określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia naliczonego VAT powinno pojmować się w sposób jak najszerszy tak, aby prawo to mogło znaleźć zastosowanie zarówno w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, których związek z realizowanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi ma charakter bezpośredni (jak np. towary handlowe), jak również, gdy towary i usługi są pośrednio związane z tymi czynnościami. Na potwierdzenie powyższego Spółka powołuje następujące wyroki ETS:

* wyrok w sprawie C-110/98, w którym ETS uznał, że "system odliczeń ma na celu zwolnić przedsiębiorcę z całości ciężaru VAT płatnego lub zapłaconego w toku wszelkiej jego działalności gospodarczej",

* wyrok w sprawie C-409/99, w którym ETS uznał, iż "prawo do odliczenia przewidziane w art. 17 i nast. VI Dyrektywy jest integralną częścią systemu VAT i co do zasady nie może podlegać ograniczeniu",

* wyrok w sprawie C-97/90, w którym ETS uznał, iż "państwa członkowskie nie są upoważnione do ograniczania prawa do odliczenia podatku naliczonego, nawet w przypadku, gdy towary są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej w bardzo ograniczony sposób (...)". Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca jest zdania, iż prawo do odliczenia naliczonego VAT przysługuje również w przypadku tzw. kosztów pośrednich, które w sposób bezpośredni nie wiążą się z żadną czynnością opodatkowaną dokonywaną przez podatnika, bądź też wiążą się z czynnością, która sama w sobie nie podlega opodatkowaniu, pod warunkiem, że w bardziej ogólnej perspektywie, towary i usługi są niezbędne dla prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej. W takim bowiem przypadku, dany koszt i związany z nim podatek, pomimo braku bezpośredniego związku z czynnością opodatkowaną (np. sprzedażą towarów) stanowi koszt działalności podatnika a zarazem element cenotwórczy jego towarów lub usług, który zwiększy podstawę opodatkowania i kwotę wykazanego przez niego podatku należnego. Konsekwentnie w opinii Wnioskodawcy fakt, iż zakup towarów i usług obciążony naliczonym podatkiem VAT w sposób bezpośredni związany jest z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT (nieodpłatne przekazanie upominków na rzecz osób fizycznych w związku reklamą i promocją Spółki oraz nieodpłatne przekazanie towarów w ramach akcji reklamowych i promocyjnych) nie powoduje automatycznie, iż VAT związany z tym zakupem nie może podlegać odliczeniu. Prawo do odliczenia będzie przysługiwać, jeżeli dany towar lub usługa pośrednio związana jest z wykonywaniem przez podatnika czynności opodatkowanych. Tezę tę potwierdzają zarówno orzeczenia ETS, jak i wyroki sądów administracyjnych. Zdaniem Wnioskodawcy, naliczony VAT w związku z czynnościami w ramach akcji reklamowych i promocyjnych, pomimo jego bezpośredniego związku z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT powinien podlegać odliczeniu z uwagi na niezaprzeczalny związek z jego działalnością gospodarczą, tj. mają one na celu zachęcić kontrahentów i klientów do korzystania z oferty sprzedanych towarów. Podatek ten pozostaje więc w pośrednim związku z czynnościami opodatkowanymi realizowanymi przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe uprawnienia podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostały zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy).

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 cyt. ustawy obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku, gdy nabyte towary i usługi, które są przekazywane nieodpłatnie kontrahentom w celach reklamowych służą zwiększeniu sprzedaży opodatkowanej (istnieje związek ze sprzedażą opodatkowaną), to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy ich nabyciu przysługuje, pod warunkiem, że wydatki na ich nabycie stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wyjątek od tej zasady przewidziany został w art. 88 ust. 3 pkt 3 cyt. ustawy, który stanowi, iż przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane. Wskazać w tym miejscu należy, iż w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 17 lutego 2009 r. Nr. ITPP1/443-1056a/08/BK przesądzono, iż przedmiotowe przekazanie stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analizując treść wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy, oraz treść powołanej interpretacji stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów (towarów przekazywanych nieodpłatnie) na zasadach ogólnych przewidzianych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, iż nie występują przesłanki ograniczające to prawo wynikające z art. 88 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.