ITPP1/443-103/09/AT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-103/09/AT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu 10 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży gruntów leśnych i rolnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności sprzedaży gruntów leśnych i rolnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 90 - tych, prowadząc działalność gospodarczą, zakupił Pan z majątku osobistego ok. 53 ha gruntów rolnych i leśnych w celu budowy elektrowni wodnej na rzece. W 1997 r. inwestor uzyskał pozwolenie wodnoprawne na piętrzenie wody rzeki oraz decyzję o pozwoleniu na budowę węzła hydrotechnicznego składającego się z następujących elementów:

* zapory ziemnej;

* jazu dwuprzęsłowego;

* siłowni wodnej z 3 turbozespołami;

* upustu dennego;

* przepławki dla ryb;

* zbiornika wodnego;

* regulacji odcinków rzeki od strony górnej i dolnej wody.

Integralną częścią wydanej decyzji o pozwoleniu na budowę była między innymi:

* decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 23 czerwca 1997 r. oraz z dnia 7 lipca 1997 r. na realizację elektrowni wodnej ze zbiornikiem na rzece na trzech działkach rolnych i leśnych (w uzasadnieniu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu stwierdzono: "Projektowana inwestycja jest zgodna z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta");

* decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu gminy z dnia 27 czerwca 1997 r. dla budowy elektrowni wodnej ze zbiornikiem na rzece na kilkunastu działkach rolnych i leśnych (w uzasadnieniu decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu stwierdzono: "Inwestycja jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy");

* decyzja z dnia 12 sierpnia 1997 r. o wyłączeniu z produkcji gruntów rolnych przeznaczonych na cele nie rolnicze.

Przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę w 1997 r. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych wydała decyzję zezwalającą na wyłączenie z produkcji gruntów leśnych o powierzchni 15,42 ha z działek przeznaczonych pod budowę węzła hydrotechnicznego oraz zbiornika.

Wyłączenie z produkcji gruntów rolnych i leśnych nastąpi po zakończeniu robót budowlanych i napełnieniu zbiornika wodą.

Na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę w 1997 r. rozpoczęto wykonywanie robót budowlanych, które kontynuuje się do dnia dzisiejszego na podstawie decyzji Wojewody dnia 14 kwietnia 2004 r. zatwierdzającego projekt budowlany zmienny.

W 2004 r. na dwóch działkach zbudowano linię energetyczną i stację transformatorową, wykonano część robót budowlanych w zakresie budowli hydrotechnicznej i ziemnej, a z powierzchni ww. dwóch działek oraz z pozostałych, na których powstanie zbiornik wodny, usunięto część drzew i krzewów.

Zaawansowanie prac budowlanych na dzień dzisiejszy nie przekracza 15%. Cały naliczony podatek od towarów i usług, wynikający ze związanych z budową budowli hydrotechnicznej i oczyszczaniem czaszy zbiornika pomniejszył kwotę podatku należnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntów leśnych i rolnych, na których powstanie zbiornik wodny będzie zwolniona od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w piśmie z dnia 20 marca 2009 r., na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod budowę. Regulacja ta oznacza, że zwolnienie przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie, ich dostawa podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 22% - w myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z uregulowań zawartych w art. 9 ust. 1 - 5 powyższej ustawy wynika, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy oraz przy sporządzaniu planów miejscowych. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W ocenie Wnioskodawcy, działania w zakresie zmiany przeznaczenia terenu położonego na obszarze gminy, przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz w decyzjach o warunkach zabudowy zagospodarowania terenu, powinny być formułowane i realizowane zgodnie z tymi zasadami określonymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Zatem o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego, decyzja o ustaleniu warunków zabudowy oraz studium zagospodarowania. Z powyższych regulacji wynika, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Według Wnioskodawcy, dla określenia przeznaczenia przedmiotowych gruntów, ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie będą miały ustalenia zawarte w decyzji o warunkach zabudowy. Zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 23 czerwca 1997 r. ustalono warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na realizacji elektrowni wodnej ze zbiornikiem na rzece. Całość inwestycji przewidziana jest do realizacji w S. na działkach nr 282/2, 223/2, 289. Zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 27 czerwca 1997 r. ustalono warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie elektrowni wodnej ze zbiornikiem na rzece na działkach nr: 1/1, 1/2, 8, 204/1, 224/2 w miejscowości N., nr: 203/6, 231/6 w miejscowości K., nr: 44/1, 44/5, 47/5, 48/1 51/4, 51/8.

Z kolei, zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak miedzy innymi zbiorniki.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż czynność sprzedaży działek, na których powstanie zbiornik retencji wody, powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług 22% stawką.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 wskazanej ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego przedmiotem dostawy będą działki gruntów leśnych i rolnych z rozpoczętą budową elektrowni wodnej ze zbiornikiem na rzece, przy czym w 2004 r. na dwóch działkach zbudowano linię energetyczną i stację transformatorową.

W związku z powyższym istotne jest ustalenie czy przedmiot sprzedaży - obiekt budowlany w trakcie inwestycji (stan zaawansowania robót budowlanych wynosi około 15%) jest budynkiem lub budowlą, o której mowa we wcześniej powołanym art. 2 pkt 6 ustawy. Należy zauważyć, że ustawa z dnia 11 marca 2004 r. nie definiuje pojęcia "budynek" oraz "budowla". W tej sytuacji, skoro prawo podatkowe nie definiuje na swój użytek pojęć utrwalonych w innych dziedzinach systemu prawnego - w tym przypadku pojęcia budynku oraz budowli - zasadnym jest sięgnięcie do prawa budowlanego, aby na gruncie utrwalonych w nim pojęć rozstrzygnąć, w sytuacji prowadzenia inwestycji budowlanej, od którego momentu mamy do czynienia z budynkiem bądź budowlą, o których mowa w art. 2 pkt 6 ustawy.

Budynkiem - stosownie do postanowień art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) - należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 3 tej ustawy, pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W świetle przytoczonych przepisów i definicji, a także uwzględniając okoliczności sprawy, stwierdzić należy, iż stan zaawansowania prowadzonych na ww. obiekcie (elektrownia wodna) robót budowlanych przemawia - w ocenie tut. organu - za uznaniem, że niektóre elementy tej budowy (wybudowana linia energetyczna i stacja transformatorowa) stanowią budowle w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast żaden wznoszony obiekt nie stanowi budynku w myśl tego przepisu (z treści wniosku nie wynika, ażeby jakikolwiek obiekt posiadał dach). Wobec tego, jeżeli dokonana zabudowa nie jest budynkiem, ani budowlą, ani też ich częścią, uznać należy, że mamy do czynienia z gruntem niezabudowanym, w przeciwnym zaś wypadku będzie to grunt zabudowany.

Podstawą opodatkowania w myśl art. 29 ust. 1 ustawy - jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

W przypadku zbycia zabudowanych gruntów w zakresie podatku od towarów i usług czynność ta będzie uzależniona od statusu budynków i budowli na tym gruncie posadowionych.

Zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, grunt na którym są one posadowione dzieli ich byt prawny w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W myśl art. 41 ust. 1 omawianej ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu, w tym zabudowanego, stanowi dostawę towaru i podlega - co do zasady - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy. Ustawodawca na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnił jednakże od tego podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powyższego należy wywieść, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1.

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,

2.

sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem, o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. Jednakże w przypadku braku takiego planu - co ma miejsce w przedmiotowej sprawie - istotne będą istniejące w tym zakresie decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Skoro więc okoliczności sprawy wskazują na fakt, iż Wnioskodawca uzyskał w ww. zakresie, tj. w ramach prowadzonej budowy, decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w dniach 23 i 27 czerwca 1997 r., to tym samym grunty wskazane w treści wniosku, na których dokonywana jest wskazana budowa, przeznaczone są pod zabudowę.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10 wskazanej ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług definicją, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu,

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w momencie dostawy są już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem (którego definicja została na mocy zmiany ustawy o podatku od towarów i usług - obowiązującej od dnia 1 stycznia 2009 r.- rozszerzona także na budynki, które zostały remontowane bądź rozbudowane), a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Nie ulega wątpliwości, że sam fakt wybudowania w 2004 r.: linii energetycznej oraz stacji transformatorowa, o których mowa we wniosku, nie spełnia definicji pierwszego zasiedlenia. Niezbędne w tym przypadku jest bowiem kumulatywne spełnienie warunków wskazanych w definicji pierwszego zasiedlenia. Wymagane jest zatem również, aby wybudowany, bądź ulepszony obiekt został oddany do użytkowania, w wykonaniu czynności opodatkowanych, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku, budowli lub ich części. Natomiast z treści wniosku nie wynika, iż ww. okoliczności zostały łącznie ziszczone. A skoro tak, to tym samym nie ma w świetle wskazanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług prawnej możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, choć od wybudowania przedmiotowych budowli upłynęły dwa lata.

Z art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, wynika jeszcze jedna podstawa prawna dla zwolnień od podatku od towarów i usług z tytułu dostaw budynków, budowli lub ich części. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku.

Podkreślić jednak należy, iż okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawca dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wobec tego, jeśli przysługiwało mu prawo do ww. obniżenia, to tym samym brak podstaw, aby skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Jak wskazano, z treści przepisu art. 29 ust. 5 ustawy wynika, iż w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Podkreślić należy wobec tego fakt, iż zbudowana w 2004 r. na dwóch działkach linia energetyczna i stacja transformatorowa, w świetle wskazanych przepisów prawa budowlanego stanowi budowle. Jednakże, aby jednoznacznie stwierdzić, czy są one (budowle te) w sposób trwały związane z gruntem, uwzględnić należy postanowienia art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z nim, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Zgodnie natomiast z art. 3 pkt 11 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), przez pojęcie "sieć" rozumieć należy instalacje połączone i współpracujące ze sobą, służące do przesyłania lub dystrybucji paliw lub energii, należące do przedsiębiorstwa energetycznego. Zwrócić należy jednak w tym zakresie uwagę na okoliczność, iż zgodnie z prezentowanym w orzecznictwie stanowiskiem (vide: Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2006 r., III CZP 105/05), aby urządzenia energetyczne stały się częścią zakładu energetycznego muszą być łącznie spełnione dwa warunki:

* urządzenie musi być faktycznie przyłączone do sieci przedsiębiorstwa;

* przedsiębiorstwo musi posiadać tytuł prawny do korzystania z przyłączonych urządzeń.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby wskazane wyżej budowle (linia energetyczna oraz stacja transformatorowa) podłączone były do sieci.

Konfrontacja przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego z powołanymi przepisami prawa prowadzi do wniosku, że planowana sprzedaż działek zabudowanych linią energetyczną i stacją transformatorową - na podstawie art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy - jak również pozostałych działek przeznaczonych pod zabudowę zbiornika retencyjnego - w oparciu o ww. art. 41 ust. 1 ustawy - podlegać będzie opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

Jednocześnie nie można pominąć poniesionych nakładów wchodzących w skład rozpoczętych na działkach inwestycji (lecz nie stanowiących ww. budowli - linia energetyczna i stacja transformatorowa), te będą bowiem podlegać odrębnemu opodatkowaniu. Należy je uznać za nieukończoną inwestycję budowy obiektu budowlanego (elektrownia wodna). Co do zasady przez inwestycję rozpoczętą i niezakończoną rozumie się ogół poniesionych kosztów pozostających w bezpośrednim związku z niezakończoną budową. Zatem przez sprzedaż niezakończonej inwestycji należy rozumieć odsprzedaż całości usług związanych z budową, co zgodnie z ww. art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Końcowo, należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl