ITPP1/443-1009/08/12-S/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1875/11 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 września 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 370/09 (data wpływu prawomocnego wyroku 21 lutego 2012 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2008 r. (data wpływu 3 listopada 2008 r.), uzupełnionym w dniu 15 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2008 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy sporządzonej przez Naczelnika Gminy z dnia 31 grudnia 1979 r. rodzice przekazali Pani w drodze darowizny gospodarstwo rolne o powierzchni 1.4450 ha położone na terenie miasta. Pismem z dnia 22 kwietnia 1997 r. Zarząd Miasta zawiadomił Panią o przystąpieniu do sporządzenia planu zagospodarowania przestrzennego, obejmującego Pani gospodarstwo rolne. Przedmiotem planu była funkcja mieszkalna. W dniu 28 grudnia 1998 r. Urząd Miasta dokonał nowego podziału nieruchomości, który został uzgodniony i zatwierdzony przez Prezydenta Miasta. Według tego podziału miedzy innymi Pani działki o nr.........przeznaczone zostały na drogi wewnętrzne, o które kilkakrotnie zabiegał Urząd Miasta. Ponadto wydzielono 12 działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe. Po negocjacjach zgodziła się Pani na sprzedaż przedmiotowych działek Gminie Miejskiej.....z przeznaczeniem na drogi wewnętrzne. Północna linia Pani działki graniczy z terenami należącymi do Gminy Miejskiej. Wzdłuż Pani działek w planie ma przebiegać droga, która łączy się z Pani drogami wewnętrznymi - działki wykupiła Gmina Miejska (akt notarialny z dnia 13 października 2008 r.). Pozostałe działki według miejskiego planu zagospodarowania przestrzennego obejmują zabudowę mieszkaniową, jednorodzinną wolnostojącą, bliźniaczą. W chwili obecnej nie będą sprzedawane. Przedmiotowy grunt nie był i nie jest wykorzystywany przez Panią do prowadzenia działalności gospodarczej. Od 1979 r. do 2008 r. przedmiotowe działki wykorzystywane były przez Panią w celach rolniczych, siano na nich zboże (pszenica, jęczmień, żyto, rzepak). Uzyskane produkty rolne były odsprzedawane, a część z nich przekazywała Pani bratu w zamian za pomoc przy uprawie roli. Nie jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano pytanie, sprowadzające się do treści:

Czy powinna Pani odprowadzić podatek VAT od sprzedanych działek przeznaczonych na drogi wewnętrzne Gminie Miejskiej otrzymanych w drodze darowizny.

Pani zdaniem sprzedane działki Gminie Miejskiej przeznaczone na drogi wewnętrzne nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT, gdyż otrzymała je Pani w drodze darowizny, są one przedmiotem Pani majątku osobistego i służą zaspokajaniu potrzeb osobistych. Takie stanowisko prezentowane jest też przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej wydanej 20 listopada 2007 r. oraz przez NSA w wyroku o sygn. akt I FPS 3/07 z dnia 29 października 2007 r.

W interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2009 r. znak ITPP1/443-1009/08/BK oceniono powyższe stanowisko jako nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła Pani skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 22 września 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 370/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Analizując stan faktyczny sprawy Sąd wskazał, że przedmiotem sporu jest wykładnia przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a dokładnie odpowiedź na pytanie, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w związku z tym, czy podmiot dokonujący dostawy takich działek można uznać za podatnika tego podatku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W wyroku Sąd stwierdził, iż (...) przedmiotem sprzedaży był majątek osobisty, o czym świadczy zamiar jego nabycia - na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Ponadto była to czynność jednorazowa i brak jest podstaw, aby wywodzić zamiar dokonywania takich czynności w przyszłości. Z tego względu uznać należało, że transakcja została zrealizowana poza zakresem działalności producenta, handlowca, usługodawcy, wykonującego wolny zawód, czy rolnika, a w konsekwencji zbywca nie może zostać uznany za podatnik podatku d towarów i usług."

Minister Finansów, kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1875/11, została oddalona.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., podjętego w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w przedmiotowej sprawie nadal aktualne są wywody zawarte w wyroku NSA w składzie siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, wskazujące na kryteria, jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku podmiot wykonuje określone czynności w ramach działalności gospodarczej, czy też zarządza majątkiem prywatnym. Zatem każdorazowo konieczne jest ustalenie, czy w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie

został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Również kwestia dokonania podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, sama z siebie nie jest decydująca.

Wobec powyższego, zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie, nie można dostrzec, aby Skarżąca podejmowała czynności, które mogłyby świadczyć, o jej aktywności podobnej, jak u sprzedawcy profesjonalnie zajmującego się obrotem gruntami. A zatem należy przyjąć, że czynności opisane we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej mieściły się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 21 lutego 2012 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 22 września 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 370/09, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1875/11 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 września 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 370/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.