ITPB4/4511-76/15/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2015 r. (data wpływu 23 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 20 lipca 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania zwolnienia podatkowego w odniesieniu do odszkodowania związanego z przeprowadzeniem zwolnień grupowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania zwolnienia podatkowego w odniesieniu do odszkodowania związanego z przeprowadzeniem zwolnień grupowych, uzupełniony w dniu 20 lipca 2015 r. w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 10 lipca 2015 r., znak ITPB4/4511-76/15-2/MK.

We wniosku tym, po uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do dnia 30 września 2014 r. Wnioskodawczyni była pracownikiem O Sp. z o.o. z siedzibą w G. Pracodawca ten był stroną umowy społecznej dotyczącej zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji G K zawartej w dniu 19 lipca 2007 r. na podstawie art. 9 kodeksu pracy oraz art. 26¹ ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (zwanej dalej "umową społeczną"). Umowa ta zawierała gwarancje zatrudnienia, przez które rozumiano zakaz rozwiązywania umów o pracę z pracownikami i zakaz wypowiadania warunków pracy lub płacy poza wyjątkami określonymi w umowie. Okres obowiązywania gwarancji zatrudnienia został określony na 120 miesięcy licząc od dnia wejścia w życie umowy społecznej. Jednocześnie umowa ta zawierała postanowienie, zgodnie z którym w przypadku naruszenia gwarancji zatrudnienia pracodawca zobowiązany będzie do wypłacenia pracownikowi odszkodowania w wysokości i na warunkach określonych w umowie. Odszkodowanie to miało przy tym stanowić iloczyn miesięcy kalendarzowych pozostałych do końca okresu gwarancyjnego oraz wynagrodzenia miesięcznego pracownika ustalonego na dzień rozwiązania stosunku pracy według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu jak za urlop wypoczynkowy.

W 2014 r. (w okresie gwarancyjnym określonym w wyżej wskazywanej umowie społecznej) w ramach tzw. zwolnień grupowych pracodawca ustalił regulamin zwolnień grupowych z okresem obowiązywania do dnia 30 grudnia 2014 r. W regulaminie tym stworzono pracownikom objętym zamiarem grupowego zwolnienia (obejmującym m.in. osobę Wnioskodawczyni) możliwość dobrowolnego rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron z przyczyn niedotyczących pracowników z zachowaniem prawa do świadczeń określonych w tym regulaminie. Wysokość tych świadczeń była przy tym uwarunkowana okresem stażu pracy u pracodawcy. Dla pracowników zatrudnionych u pracodawcy przed dniem 1 sierpnia 2007 r. (tak jak w sytuacji Wnioskodawczyni) w przypadku rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron przysługiwała jednoczesna wypłata świadczenia w wysokości dwudziestokrotności miesięcznego wynagrodzenia brutto pracownika, obliczonego jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, powiększonej o jedno wynagrodzenie za każdy rok łącznego stażu pracy powyżej 20 (w sumie nie więcej niż 100 zł).

Wyżej wymieniony regulamin zwolnień grupowych stanowił również, że wszelkie świadczenia przewidziane postanowieniami regulaminu zawierają w sobie świadczenia i odprawy przewidziane przepisami prawa, w szczególności ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.) oraz nie mogą być od nich niższe. Poza tym w myśl regulaminu otrzymanie przez pracownika świadczeń w nim przewidzianych wyłączało jego prawo oraz zwalniało pracodawcę z zobowiązań do wypłaty świadczeń i odszkodowań przewidzianych postanowieniami umowy społecznej zawartej w dniu 19 lipca 2007 r. z tytułu tych samych okoliczności, w związku z którymi wypłacono świadczenia przewidziane postanowieniami regulaminu. Jednocześnie zgodnie z regulaminem wszelkie świadczenia przewidziane jego postanowieniami zawierały w sobie świadczenia i odprawy przewidziane przepisami prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującego u pracodawcy, w szczególności przepisami umowy społecznej lub ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników i nie mogły być od nich niższe.

Wobec objęcia Wnioskodawczyni wyżej opisywanymi zwolnieniami grupowymi i zawarcia przez nią z pracodawcą porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę, w oparciu o wyżej wskazywane źródła prawa pracy Wnioskodawczyni otrzymała od pracodawcy, w październiku 2014 r. kwotę 60 zł, od której potrącony został podatek dochodowy od osób fizycznych. W tytule przelewu pracodawca umieścił sformułowanie: "program osłonowy".

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że otrzymane od pracodawcy świadczenie ma charakter odszkodowawczy, albowiem zostało ono wypłacone z tytułu naruszenia gwarancji zatrudnienia określonej w umowie społecznej z dnia 19 lipca 2007 r. Umowa ta wyraźnie wprowadzała przy tym pojęcie odszkodowania należnego pracownikowi w związku z naruszeniem, określonej w tej umowie, gwarancji zatrudnienia.

Wysokość oraz zasady ustalania wysokości wypłaconego Wnioskodawczyni przez pracodawcę świadczenia określała zarówno umowa społeczna zawarta w dniu 19 lipca 2007 r., jak i regulamin zwolnień grupowych ustalony przez pracodawcę, przy czym to postanowienia regulaminu miały bezpośrednie zastosowanie w sprawie. W myśl bowiem postanowień regulaminu zwolnień grupowych otrzymanie przez pracownika świadczeń przewidzianych jego postanowieniami wyłączało prawo pracownika oraz zwalniało pracodawcę z zobowiązań do wypłaty świadczeń i odszkodowań przewidzianych postanowieniami umowy społecznej z tytułu tych samych okoliczności, w związku z którymi wypłacono świadczenia przewidziane postanowieniami regulaminu. Postanowieniu temu nadano w regulaminie tytuł "Wyłączenie kumulacji świadczeń". Jednocześnie jednak regulamin stanowił, że wszelkie świadczenia przewidziane jego postanowieniami zawierały w sobie świadczenia i odprawy przewidziane przepisami prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującego u pracodawcy, w tym przepisami umowy społecznej, i nie mogły być od nich niższe. Tym samym wysokość świadczeń wypłacanych pracownikowi na podstawie regulaminu zwolnień grupowych była ściśle powiązana z wysokością ewentualnego odszkodowania należnego pracownikowi, a określonego w umowie społecznej (skoro nie mogły być one od tego odszkodowania niższe).

Świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawczynię od pracodawcy, a określone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest odprawą, ani odszkodowaniem przewidzianymi w przepisach prawa pracy z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę. Pozostaje ono bowiem w związku z procedurą zwolnień grupowych przeprowadzonych przez pracodawcę (i tym samym naruszeniem gwarancji zatrudnienia obowiązującej pracodawcę).

Świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawczynię od pracodawcy zawiera w sobie odprawę pieniężną, o której mowa w przepisach o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. W myśl bowiem regulaminu zwolnień grupowych, ustalonego przez pracodawcę, świadczenia przewidziane postanowieniami regulaminu zawierały w sobie świadczenia i odprawy przewidziane przepisami prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującego u pracodawcy, w szczególności przepisami umowy społecznej lub ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy słusznie pracodawca naliczył i potrącił podatek oraz czy w korekcie PIT-37 za 2014 r. Wnioskodawczyni może pomniejszyć dochód o kwotę odszkodowania.

W ocenie Wnioskodawczyni, otrzymane od pracodawcy świadczenie z tytułu rozwiązania stosunku pracy w ramach zwolnień grupowych stanowi przychód korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem: a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym, d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c, g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe. Jednocześnie w myśl art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3,3e i 49 oraz pkt 120a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Otrzymane przez Wnioskodawczynię świadczenie ma - w jej ocenie - charakter odszkodowania, a jego wysokość i zasady ustalania zostały określone w dokumentach, o których mowa w art. 9 § 1 kodeksu pracy.

W myśl przepisu art. 9 § 1 Kodeksu pracy ilekroć w kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. W świetle powyższego zarówno umowa społeczna, której stroną jest były pracodawca Wnioskodawczyni, jak i ustalony przez niego regulamin zwolnień grupowych są dokumentami wskazanymi w wyżej powoływanym przepisie art. 9 kodeksu pracy. W orzecznictwie sądowym wyraźnie przyjmuje się bowiem, że dla uznania konkretnego aktu za źródło prawa pracy ważne jest tylko to, aby treść takiego aktu obejmowała postanowienia określające zasady postępowania w sprawach pracowników objętych zamiarem zwolnienia, czy restrukturyzacji (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2011 r., I PK 46/11, LEX nr 1229538). Oba wyżej wskazywane akty określały zaś prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Odszkodowawczy charakter wypłaconego świadczenia wynika natomiast z treści umowy społecznej z dnia 19 lipca 2007 r. Umowa ta wyraźnie określała bowiem, że w przypadku naruszenia przez pracodawcę gwarancji zatrudnienia określonej w tej umowie, będzie on obowiązany do wypłaty pracownikowi odszkodowania. Zwolnienia grupowe, przeprowadzone przez pracodawcę w 2014 r. naruszały zaś tę gwarancję. Wprawdzie wysokość świadczeń wypłacanych przez pracodawcę w ramach zwolnień grupowych była określona wprost w ustalonym przez niego regulaminie zwolnień, to jednak - w świetle jego postanowień - zawierała ona w sobie odszkodowania i odprawy przewidziane przepisami prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującego u pracodawcy, w szczególności przepisami umowy społecznej i ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Tym samym wypłacone Wnioskodawczyni świadczenie (co najmniej w części przewyższającej odprawę pieniężną przysługującą mi na mocy przepisów ustawy o zwolnieniach grupowych) ma charakter odszkodowania należnego mi za naruszenie gwarancji zatrudnienia, do której przestrzegania był zobligowany pracodawca. Potwierdzeniem tego jest treść regulaminu zwolnień grupowych, która wyraźnie wskazywała, że wszelkie świadczenia przewidziane jego postanowieniami nie mogły być niższe od świadczeń przysługujących pracownikowi na mocy przepisów prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującego. Odnosiło się to zatem również do odszkodowania należnego mi na podstawie umowy społecznej z dnia 19 lipca 2007 r. Inaczej mówiąc świadczenie to zawierało w sobie odszkodowanie określone w przedmiotowej umowie społecznej. Świadczy o tym także tytuł przelewu zrealizowanego przez pracodawcę na rzecz Wnioskodawczyni, w którym zawarto określenie "program osłonowy" (nawiązujące do umowy społecznej). Wyłączenie z kręgu zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpraw z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników i odpraw z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym wyraźnie świadczy o szerokim rozumieniu przez ustawodawcę pojęcia odszkodowania użytego w tym przepisie. Tym samym należy przyjąć, że na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odszkodowanie stanowią wszelkiego rodzaju odprawy wypłacane pracownikowi, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z dokumentów wydanych na podstawie art. 9 Kodeksu pracy. Trudno byłoby znaleźć uzasadnienie dla wyłączenia z tej kategorii wyżej wskazywanych odpraw, skoro językowo pojęcia te (odszkodowanie, odprawa) nie są tożsame.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 Kodeksu pracy ilekroć jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Należy zaznaczyć, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

W ocenie organu wydającego interpretację otrzymane przez Wnioskodawczynię świadczenie nie jest odszkodowaniem sensu stricte, lecz odprawą z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy podatkowej. Istoty odprawy nie należy doszukiwać się w twierdzeniu, że tego typu świadczenie jest odszkodowaniem, czyli naprawieniem szkody lub straty, jaką pracownik poniósł w związku z pozbawieniem go zatrudnienia. De facto jest ona świadczeniem pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy. Nawet przyjmując szeroką definicję odszkodowania (w której mieści się również odprawa) należy mieć na względzie, że ustawodawca wprost wyłączył z tego zwolnienia odprawy wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Przedmiotowym zwolnieniem nie są zatem objęte odprawy pieniężne, i to zarówno te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, jak i odprawy pieniężne, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy - a taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego świadczenie, które otrzymała Wnioskodawczyni jest wynikiem bezpośredniego zastosowania przepisów Regulaminu Zwolnień Grupowych, co oznacza, że świadczenie to jest należnością wynikającą z ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W konsekwencji pracodawca był obowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, natomiast Wnioskodawczyni ww. kwotę opodatkować w zeznaniu podatkowym łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi w danym roku podatkowym. Tym samym nie ma podstaw prawnych do zmniejszenia przychodu ze stosunku pracy o kwotę wypłaconego świadczenia z tytułu rozwiązania stosunku pracy w drodze porozumienia stron.

Podkreślenia wymaga, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej - powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zaistniałego zdarzenia przedstawionego we wniosku. Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organnie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.