ITPB4/4511-610/15/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 24 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Małżonkowie Z. i Z. K. w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej nabyli drogą umowy sprzedaży nieruchomość położoną w B. mocą aktu notarialnego - umowy sprzedaży z dnia 6 marca 1992 r. (Rep. A nr....). Z. K. zmarł w dniu 26 lipca 2011 r. Spadek po nim mocą postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt.... nabyła w całości Wnioskodawczyni Z. K. z dobrodziejstwem inwentarza. Małżonkowie za życia mieli ogromne długi, na opisanej nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr..., w momencie śmierci Z. K. istniało kilkanaście hipotek na łączną kwotę co najmniej kilku milionów złotych, przeciwko małżonkom prowadzone były liczne postępowania egzekucyjne, w tym również postępowania z nieruchomości. Z uwagi na liczne długi spadkowe Wnioskodawczyni przyjęła spadek z dobrodziejstwem inwentarza, tj. z ograniczeniem odpowiedzialności do wysokości stanu czynnego spadku.

Mocą ostatecznej decyzji Burmistrza Gminy z dnia 15 lutego 2008 r. nr... zatwierdzony został projekt podziału działki nr 132/5 stanowiącej współwłasność ustawową małżeńską państwa K. na działki o numerach od 132/6 do 132/29. Mocą umowy sprzedaży z dnia 5 listopada 2015 r. sporządzonej u notariusza (Rep. A nr....) Wnioskodawczyni sprzedała część nieruchomości nabytej wraz z mężem w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, tj. działki od numeru 132/6 do numeru 132/28, których łączna powierzchnia wynosi 1,5794 ha (powierzchnia całej nieruchomości, której właścicielką jest Wnioskodawczyni wynosi 3,8200 ha) za kwotę 1.500.000 zł. Powyższa kwota płatna jest w ten sposób, iż w pierwszej kolejności uregulowane zostały (bądź zostaną, bowiem w dniu sporządzania wniosku nie została jeszcze uruchomiona cała ww. kwota) zobowiązania Wnioskodawczyni (które powstały jeszcze za życia jej męża), po wykreśleniu natomiast wszystkich wpisów w księdze wieczystej prowadzonej dla ww. nieruchomości. Kwota zobowiązań już zapłacona przez nabywcę wynosi 510.624,28 zł. Do spłaty pozostaje jeszcze kwota zadłużenia w wysokości co najmniej 235.000 zł. Dodatkowo Wnioskodawczyni musi uregulować koszty postępowań egzekucyjnych, które toczyły się w stosunku do niej oraz jej męża w związku z zaciągniętymi przez nich długami. Ponadto zadłużenie wobec jednego z wierzycieli pozostaje sporne, zatem na dzień złożenia wniosku Wnioskodawczyni nie jest w stanie wskazać jaka była wysokość wszystkich zobowiązań do zapłaty w związku z zaciągniętymi przez nią i jej małżonkiem długami, a zatem o jaką kwotę pomniejszona zostanie umówiona kwota 1.500.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni obowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) w związku z dokonaną sprzedażą części nieruchomości nabytej przez nią w 1992 r. mocą umowy sprzedaży zawartej w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej wraz z mężem mając na uwadze fakt, iż w 2011 r. po śmierci męża mocą postanowienia Sądu nabyła w całości spadek po mężu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zaistniałym stanie faktycznym nie jest ona obowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą części nieruchomości stanowiącej jej własność. Należy mieć na uwadze, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy p.d.o.f, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych określonych m.in. pod lit. a nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy p.d.o.f. przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Wnioskodawczyni wraz z mężem w ramach majątkowej wspólności małżeńskiej nabyła prawo własności do nieruchomości położonej w B. Zgodnie z art. 31 § 1 k.r.o. z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe. Podkreślić należy, że wspólność małżeńska ma specyficzny charakter. Została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową (w przeciwieństwie do tzw. współwłasności w częściach ułamkowych). Sytuacja prawna małżonków objętych wspólnością ustawową jest zatem szczególna. Oznacza bowiem, że nabycie w czasie jej trwania nieruchomości, wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwencją takiego rozwiązania, w przypadku sprzedaży tego prawa jest uznanie, że każdy z małżonków zbywałby to prawo w całości, skoro nie w określonym udziale. Odnosząc powyższe przepisy prawa na grunt niniejszego stanu faktycznego należy wskazać iż nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy p.d.o.f., od którego liczony jest pięcioletni termin (od końca roku, w którym to nabycie nastąpiło), oznacza nabycie nieruchomości przez małżonków w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej, które w niniejszej sprawie nastąpiło w 1992 r. Zatem w ocenie wnioskodawczyni pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy p.d.o.f. upłynął w dniu 31 grudnia 1997 r. Zbycie przedmiotowej nieruchomości po tej dacie nie wiąże się w związku z tym z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Niezasadnym byłoby przyjęcie, że nabycie własności nieruchomości w warunkach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, skuteczne wobec całej nieruchomości na gruncie prawa rodzinnego i cywilnego, dla potrzeb podatku dochodowego powinno być ustalane powtórnie, w kontekście śmierci małżonka i zbycia nieruchomości.

Na powyższe nie ma również wpływu konieczność opodatkowania nabycia spadku podatkiem od spadków i darowizn, która to danina publicznoprawna jest przedmiotem odrębnej regulacji, według określonych w niej kryteriów i zasad.

Zgodnie z powyższym Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość w chwili zawarcia aktu notarialnego w 1992 r. Jako, że w przypadku wspólności ustawowej małżeńskiej nie można w żaden sposób wyodrębnić udziałów ponieważ, jak już wyżej wskazano, wspólność łączna jest niepodzielna, trudno wykazać, którą część nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła ponownie w związku ze śmiercią męża. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1101/10 określił "wadliwy jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego małżonka znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej z art. 31 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku po raz drugi, udział w tej samej nieruchomości, ponieważ, z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej, nie było możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia".

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku wspólności ustawowej małżeńskiej "nabyciem", o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy p.d.o.f., a które stanowi podstawę do wyliczenia pięcioletniego okresu, w którym zbycie nieruchomości wiąże się z koniecznością zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, jest moment uzyskania danego prawa w ramach wspólności małżeńskiej (w tym przypadku moment sporządzenia aktu notarialnego w 1992 r.), nie zaś moment nabycia spadku po zmarłym małżonku. Zostało to potwierdzone w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych (m.in. wyrok WSA w Warszawie z 7 listopada 2013 r., III SA/Wa 1177/13, z 12 kwietnia 2013 r. III SA/Wa 2999/12 i z 20 czerwca 2013 r. III SA/Wa 3464/12, w Kielcach z 22 sierpnia 2013 r. I SA/Ke 396/13, w Krakowie z 7 listopada 2012 r. sygn. I SA/Kr 1378/12, w Gorzowie z 7 maja 2014 r. I SA/Go 136/14, w Gdańsku z 9 września 2014 r. I SA/Gd 716/14 oraz I SA/Gd 447/14 i z 9 stycznia 2014 r. I SA/Gd 1422/13 oraz wyrok tut. Sądu z dnia 24 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Bd 55/15). Zatem w ocenie Wnioskodawczyni w zaistniałym stanie faktycznym nie spoczywa na niej obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą nieruchomości aktem notarialnym z dnia 5 listopada 2015 r. Rep. A nr....

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia nieruchomości.

W celu ustalenia momentu nabycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przez Wnioskodawczynię należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego dotyczących nabycia spadku oraz regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 50¹ Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności, np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków, dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej, a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy decyduje, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Z powyższego wynika, że spadkobraniu podlega udział zmarłego małżonka w majątku wspólnym, a prawo do spadkobrania tego udziału przysługuje nie tylko jego małżonkowi, ale także np. jego zstępnym. Stąd nie można twierdzić, iż w momencie nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków podczas trwania małżeństwa, każdy z małżonków nabywa całą nieruchomość.

Z analizy powyższych przepisów wynika, że w przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym nabycie przez Nią nieruchomości nastąpiło w dwóch datach:

Zaaprobowanie poglądu Wnioskodawczyni, zgodnie z którym cały udział w nieruchomości nabyła Ona w dacie pierwotnego nabycia przez oboje małżonków oznaczałoby, że stanowiło ono Jej wyłączną własność, a to z kolei oznaczałoby, że nie mogłaby dziedziczyć po małżonku, gdyż to Wnioskodawczyni, a nie wspólnie małżonkom przysługiwało ww. prawo. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczących majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy, że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa majątkowe, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi, jako że prawa te zostały nabyte przez nich wspólnie na własność, a nie na współwłasność. Współwłasność - w tym także współwłasność łączna - oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków. Przepis art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków w razie ustania wspólności oraz braku zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej wynosi po 1/2. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W omawianej sprawie Wnioskodawczyni nabyła go w chwili śmierci małżonka. Dopiero od tej daty Wnioskodawczyni przysługiwał pozostały udział 1/2 prawa do nieruchomości.

Oznacza to, że przychód ze sprzedaży w 2015 r. części nieruchomości w wartości odpowiadającej udziałowi 1/2 nabytemu w trakcie trwania małżeństwa, nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału przez Wnioskodawczynię upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni w spadku po swoim małżonku nabyła udział 1/2 w prawie do nieruchomości w dacie śmierci spadkodawcy, czyli w 2011 r., to przychód ze sprzedaży części nieruchomości w wartości udziału 1/2 nabytego w tej właśnie dacie podlega opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Niemniej jednak, w niniejszej sprawie należy mieć na uwadze również treść art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe zawiera art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, przy sprzedaży części omawianej nieruchomości Wnioskodawczyni powinna przyjąć dwie daty jej nabycia - 1992 r., w którym wraz ze swoim małżonkiem nabyła ww. nieruchomość w trakcie trwania związku małżeńskiego oraz datę śmierci małżonka, czyli 2011 r. Przy czym udział 1/2 nabyty pierwotnie nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości, przypadający na pozostały udział 1/2 nabyty w 2011 r. w drodze spadku podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na podstawie art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych, tutejszy organ zaznacza, że jakkolwiek orzeczenia kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 - 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.