ITPB4/4511-570/15/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 12 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia spłaty dokonanej na rzecz byłego męża do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 grudnia 2015 r. (pismem z dnia 21 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia spłaty dokonanej na rzecz byłego męża do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 8 października 2009 r. Wnioskodawczyni dokonała przekształcenia lokalu mieszkalnego na wyłączną własność. Podstawą do przekształcenia tego lokalu była ugoda sądowa dotycząca podziału majątku wspólnego pomiędzy Wnioskodawczynią a byłym mężem Na mocy tej ugody Wnioskodawczyni została zobowiązana do zapłaty kwoty w wysokości 78.500 zł na rzecz uczestnika ugody w zamian za opuszczenie wspólnego mieszkania. Przekształcony lokal został sprzedany przez Wnioskodawczynię dnia 11 marca 2010 r., a uzyskane środki z jego sprzedaży w wysokości 223.000 zł zostały przeznaczone na:

* zakup lokalu mieszkalnego oraz poniesione koszty związane z zakupem lokalu w wysokości 184.229 zł 86 gr

* spłatę zawartej ugody w kwocie 78.500 zł przekazanej na konto Kancelarii Komornika Sądowego, w związku z postępowaniem egzekucyjnym prowadzonym przeciwko dłużnikowi.

Składając zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za rok podatkowy 2010 (PIT-39) kwota ugody nie została przez Wnioskodawczynię uwzględniona w związku z informacją, jaką Wnioskodawczyni otrzymała w Urzędzie Skarbowym, iż jest to kwota nie podlegająca zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu związanego ze zbyciem nieruchomości.

Mieszkanie zostało nabyte przez Wnioskodawczynię poprzez przekształcenie lokalu spółdzielczego na własnościowe. Prawo do tego lokalu mieszkalnego stanowiło wspólną własność zarówno Wnioskodawczyni, jak i byłego męża. Podział majątku wspólnego nastąpił przed przekształceniem spółdzielczego prawa do lokalu na własnościowe. Warunkiem przekształcenia było zawarcie ugody tytułem rozliczenia wpłaconych nakładów stanowiących własność wspólną Wnioskodawczyni i byłego męża.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu spłatę zawartej ugody.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wartość zawartej ugody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana przed upływem ww. terminu.

Jak zatem wynika z powyższego przepisu, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma zarówno data, jak i forma ich nabycia.

Z wniosku wynika, że zarówno Wnioskodawczyni jak i jej byłemu mężowi przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Dnia 8 października 2009 r. Wnioskodawczyni dokonała przekształcenia lokalu na wyłączną własność. Podstawą przekształcenia była ugoda sądowa dotycząca podziału majątku wspólnego. Wnioskodawczyni została zobowiązana do zapłaty na rzecz uczestnika ugody. Dnia 11 marca 2010 r. przedmiotowy lokal został sprzedany, a uzyskana ze sprzedaży kwota przeznaczona na zakup innego lokalu mieszkalnego i spłatę zawartej ugody.

Podkreślić należy, że spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, z którego ustanowieniem wiąże się uiszczenie wkładu mieszkaniowego, w myśl art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222) jest prawem niezbywalnym, nie przechodzi na spadkobierców i nie podlega egzekucji. Skoro zatem ww. prawo jest niezbywalne, to nie ma jego nabycia ani zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Osoby zamieszkujące w takich mieszkaniach jedynie je użytkują, nie posiadają do nich tytułu własności. Tym samym 5-letni termin określony w powołanym przepisie może być liczony jedynie od nabycia prawa zbywalnego, np. przekształcenia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność lokalu, co w przedmiotowej sprawie nastąpiło w październiku 2009 r.

Tym samym, odpłatne zbycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność dokonane w marcu 2010 r., stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nastąpiło przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Na podstawie art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Do kosztów odpłatnego zbycia, pomniejszających wartość nieruchomości lub praw majątkowych wyrażoną w cenie określonej w umowie, zaliczyć można wydatki, które są niezbędne, aby transakcja zbycia doszła do skutku.

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

W niniejszej sprawie dokonana spłata na rzecz byłego męża nie stanowi dla Wnioskodawczyni kosztu uzyskania przychodu. Wnioskodawczyni nie ma możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego wydatków związanych ze spłatą na rzecz byłego męża.

Wskazać należy, że nabycie własności lokalu mieszkalnego nastąpiło nie w drodze podziału majątku dorobkowego, ale w drodze przeniesienia przez spółdzielnię mieszkaniową własności na rzecz Wnioskodawczyni, której przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu. To oznacza, że spłata na rzecz męża nie nastąpiła w celu nabycia od niego udziału w lokalu, gdyż udziału w lokalu mąż nie miał. Posiadał on jedynie prawo do udziału we wkładzie mieszkaniowym. Lokal nabyła dopiero Wnioskodawczyni samodzielnie. W takiej sytuacji za koszty nabycia lokalu mieszkalnego, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać zarówno koszty poniesione w związku z przeniesieniem własności lokalu mieszkalnego, jak i wkład mieszkaniowy wniesiony w całości w celu uzyskania spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego.

Uwzględniając powyższe, spłata dokonana przez Wnioskodawczynię na rzecz byłego męża jest wydatkiem dokonanym z tytułu podziału majątku wspólnego małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Nie stanowi natomiast wydatku na nabycie przedmiotowego lokalu.

Spłata dokonana przez Wnioskodawczynię na rzecz byłego męża z tytułu podziału majątku wspólnego małżonków nie ma nic wspólnego z ceną nabycia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego, nie jest również nakładem na nieruchomość dokumentowanym fakturą VAT i zwiększającym wartość tej nieruchomości.

Reasumując stwierdzić należy, że środki finansowe uzyskane z tytułu odpłatnego zbycia w marcu 2010 r. lokalu mieszkalnego (jeżeli nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej), stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wskazać przy tym należy, że do kosztów odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, Wnioskodawczyni nie może zaliczyć spłaty dokonanej na rzecz byłego męża.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.