ITPB4/4511-372/15-3/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 1 września 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej otrzymanych w drodze darowizny wspólnotowych znaków towarowych - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej otrzymanych w drodze darowizny wspólnotowych znaków towarowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (art. 3 ust. 1 ustawy o PIT).

Prawdopodobnym jest, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny (art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny, dalej jako "k.c.") zawartej w formie aktu notarialnego wspólnotowe znaki towarowe oraz prawa z rejestracji tych znaków, zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w A. (dalej również jako "O.") na podstawie art. 6 w zw. z art. 45 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U.UE.L Nr 78, str. 1, dalej jako "rozporządzenie w.z.t."). Będą nimi oznaczenia przedstawione w formie graficznej, składające się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów oraz/lub ich opakowań, które umożliwią odróżnianie towarów lub usług przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Dzięki rejestracji wspólnotowych znaków towarowych jego właścicielowi będą przysługiwały wyłączne prawa do tych znaków szczegółowo określone w ww. rozporządzeniu w.z.t. Darowizna zostanie dokonana z majątku osobistego męża Wnioskodawczyni, jako właściciela ww. wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków), do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Następnie zarejestrowane wspólnotowe znaki towarowe zostaną wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, jako nabyte przez Wnioskodawczynię, zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Zaliczenie zostanie dokonane według wartości określonej w umowie darowizny, przyjętej z dokonanej uprzednio wyceny wartości rynkowej znaków towarowych (i praw z rejestracji tych znaków) przez wyspecjalizowany podmiot. Po otrzymaniu wspólnotowych znaków towarowych (i praw z rejestracji tych znaków) Wnioskodawczyni zamierza w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wykorzystywać ww. wspólnotowe znaki towarowe oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Wykorzystanie ww. znaków nastąpi przez oznaczanie nim własnych towarów i usług, w następstwie czego zwiększy się identyfikacja przedsiębiorstwa oraz jego rozpoznawalność, co będzie miało odzwierciedlenie w zwiększeniu przychodów. Możliwe jest również udzielenie innym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą prawa do odpłatnego użytkowania ww. wspólnotowych znaków towarowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).

Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, wartością początkową wartości niematerialnych i prawnych w postaci wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków w O.) nabytych w drodze darowizny będzie wartość rynkowa z dnia nabycia, nie większa niż wartość określona w umowie darowizny.

Zdaniem Wnioskodawczyni zasady ustalania wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych określa art. 22g ustawy o PIT. Zgodnie z ust. 1 pkt 3 tego przepisu, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W pierwszej kolejności Wnioskodawczyni powinna więc przyjąć jako wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych wartość rynkową przyjętą w umowie darowizny, określoną wcześniej wyceną sporządzoną przez wyspecjalizowany podmiot. Jeżeli natomiast wartość przyjęta w umowie darowizny będzie niższa od wartości rynkowej należy wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych ustalić w wartości określonej w darowiźnie. Zaprezentowane stanowisko jest zgodne z linią prezentowaną przez organy podatkowe, między innymi w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 marca 2014 r., sygn. IPPB1/415-42/14-2/EC oraz w interpretacji indywidulanej z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. ILPB1/415-893/13-4/AA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Przy czym organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności (art. 199a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Nie można bowiem wykluczyć, że naczelnik urzędu skarbowego prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji. Zwłaszcza, że w świetle art. 14k i następnych Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna nie jest wiążąca dla rozstrzygającego sprawę podatkową naczelnika właściwego urzędu skarbowego, który może poczynić własne ustalenia w zakresie stanu faktycznego rozstrzyganej przez siebie sprawy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Kwestie poruszone w pytaniu pierwszym i trzecim są przedmiotami odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.