ITPB4/4511-372/15-2/PST

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 1 września 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji wspólnotowego znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji wspólnotowego znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (art. 3 ust. 1 ustawy o PIT).

Prawdopodobnym jest, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny (art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny, dalej jako "k.c.") zawartej w formie aktu notarialnego wspólnotowe znaki towarowe oraz prawa z rejestracji tych znaków, zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w A. (dalej również jako "O.") na podstawie art. 6 w zw. z art. 45 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U.UE.L Nr 78, str. 1, dalej jako "rozporządzenie w.z.t."). Będą nimi oznaczenia przedstawione w formie graficznej, składające się w szczególności z wyrazów, rysunków, liter, cyfr, kształtu towarów oraz/lub ich opakowań, które umożliwią odróżnianie towarów lub usług przedsiębiorstwa od towarów lub usług innych przedsiębiorstw. Dzięki rejestracji wspólnotowych znaków towarowych jego właścicielowi będą przysługiwały wyłączne prawa do tych znaków szczegółowo określone w ww. rozporządzeniu w.z.t. Darowizna zostanie dokonana z majątku osobistego męża Wnioskodawczyni, jako właściciela ww. wspólnotowych znaków towarowych (oraz praw z rejestracji tych znaków), do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Następnie zarejestrowane wspólnotowe znaki towarowe zostaną wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, jako nabyte przez Wnioskodawczynię, zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Zaliczenie zostanie dokonane według wartości określonej w umowie darowizny, przyjętej z dokonanej uprzednio wyceny wartości rynkowej znaków towarowych (i praw z rejestracji tych znaków) przez wyspecjalizowany podmiot. Po otrzymaniu wspólnotowych znaków towarowych (i praw z rejestracji tych znaków) Wnioskodawczyni zamierza w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wykorzystywać ww. wspólnotowe znaki towarowe oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Wykorzystanie ww. znaków nastąpi przez oznaczanie nim własnych towarów i usług, w następstwie czego zwiększy się identyfikacja przedsiębiorstwa oraz jego rozpoznawalność, co będzie miało odzwierciedlenie w zwiększeniu przychodów. Możliwe jest również udzielenie innym podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą prawa do odpłatnego użytkowania ww. wspólnotowych znaków towarowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni może uznać nabyte w drodze darowizny wspólnotowe znaki towarowe (oraz prawa z rejestracji tych znaków w O.) jako wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji podatkowej w ramach wykonywanej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Prawo własności przemysłowej, dalej jako "u.p.w.p." normuje między innymi stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych (art. 1 ust. 1 pkt 1).

Artykuł 4 ust. 1 u.p.w.p. stanowi, że "jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio". Oznacza to, że do znaków towarowych, na które uzyskano ochronę według prawa europejskiego stosuje się przepisy polskiej ustawy. Dotyczy to w szczególności Rozporządzenia Rady (WE) Nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Powołany akt prawa wspólnotowego przewiduje tryb udzielania ochrony na przedmioty praw z zakresu własności przemysłowej skutkujące powstaniem prawa wyłącznego o charakterze jednolitym i autonomicznym, tzn. obowiązującego na całym terytorium Wspólnoty, mającego w każdym z państw członkowskich identyczną treść, a także powstającego niezależnie od istnienia lub braku ochrony prawnej danego przedmiotu własności przemysłowej w prawie danego państwa członkowskiego. Zasada jednolitości wyraża się w jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP) oraz ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w krajach członkowskich. W szczególności art. 16 ust. 1 rozporządzenia w.z.t. stanowi, że "jeżeli art. 17-24 nie stanowią inaczej, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w państwie członkowskim...". Inaczej mówiąc zarejestrowany w O. wspólnotowy znak towarowy stanowi - w zgodzie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT - wartość niematerialną i prawną, która podlega amortyzacji na takich samych zasadach, jak prawa ochronne na znaki towarowe zarejestrowane w polskim Urzędzie Patentowym. Zdaniem Wnioskodawczyni, spełnione zostały wszystkie warunki, aby zarejestrowane wspólnotowe znaki towarowe uznać za wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji podatkowej. W zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym spełniony został przede wszystkim warunek dotyczący rodzaju wartości niematerialnych i prawnych, które mogą podlegać amortyzacji podatkowej. Należy bowiem uznać, że nabyte zostanie bezwzględne prawo ochronne na wspólnotowe znaki towarowe, które jest rodzajem prawa określonym w art. 6 ust. 1 u.p.w.p. w zw. z art. 121 u.p.w.p. Spełniony zostanie również warunek "nabycia" tego prawa. Pod tym pojęciem użytym w art. 22a i art. 22b ustawy o PIT należy rozumieć "nabycie pochodne", "nabycie wtórne", tj. nabycie istniejącego składnika majątku od innego podmiotu - w odróżnieniu od "nabycia pierwotnego", tj. wytworzenia we własnym zakresie. W doktrynie również wskazuje się, że nabycie może w szczególności nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku lub na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości, bądź w drodze sukcesji generalnej (tak Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych 2009", pod red. W. Nykiela i A. Mariańskiego, s. 598). Kolejnym warunkiem wskazanym w analizowanym przepisie jest "nadawanie się prawa do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania". Ten warunek również zostanie spełniony w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym. Wnioskodawczyni po nabyciu wspólnotowych znaków towarowych oraz praw z rejestracji tych znaków w O. będzie mogła je używać oraz wykorzystywać w swojej działalności gospodarczej, poprzez przeznaczenie wspólnotowych znaków towarowych do oznaczenia własnych towarów lub usług, bądź uzyskiwać z nich przychody w drodze udzielania licencji na rzecz osób trzecich. Należy wskazać, iż jednocześnie spełniona zostanie również przesłanka "wykorzystywania prawa przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą". Oznaczenie wspólnotowymi znakami towarowymi własnych towarów lub usług, względnie udzielanie licencji na używanie tych znaków na rzecz innych podmiotów, będzie miało na celu identyfikację oraz rozpoznawalność przedsiębiorstwa i/lub uzyskiwanie opłat licencyjnych, które w efekcie mają wygenerować wzrost przychodów. Bezsporne będzie także spełnienie warunku "przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok". Wnioskodawczyni zamierza korzystać z zarejestrowanych wspólnotowych znaków towarowych w okresie zdecydowanie dłuższym niż rok. Reasumując, należy uznać, że Wnioskodawczyni będzie mogła uznać nabyte w drodze darowizny zarejestrowane wspólnotowe znaki towarowe jako wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji podatkowej w ramach wykonywanej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Przy czym organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności (art. 199a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Nie można bowiem wykluczyć, że naczelnik urzędu skarbowego prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji. Zwłaszcza, że w świetle art. 14k i następnych Ordynacji podatkowej interpretacja indywidualna nie jest wiążąca dla rozstrzygającego sprawę podatkową naczelnika właściwego urzędu skarbowego, który może poczynić własne ustalenia w zakresie stanu faktycznego rozstrzyganej przez siebie sprawy.

Kwestie poruszone w pytaniu drugim i trzecim są przedmiotami odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.