ITPB4/4511-351/15/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 lutego 2014 r. do Spółki Jawnej przystąpił wspólnik - Wnioskodawca. Dokonano zmiany umowy Spółki m.in. modyfikacji uległa nazwa firmy spółki. Powyższe przekształcenie zostało zgłoszone do Sądu Rejonowego. W dniu 14 lutego 2014 r. jeden ze wspólników wypowiedział ze skutkiem na koniec lutego 2014 r. umowę Spółki, powołując się na § 6 umowy Spółki i zażądał wypłaty jego udziału w gotówce lub w naturze.

W wyniku oświadczenia wspólnika, sporządzony został bilans majątku Spółki na dzień 28 lutego 2014 r. W oparciu o niego, ustalono wartość udziału występującego wspólnika. W dniu 3 marca 2014 r. pozostali wspólnicy tej Spółki (w tym Wnioskodawca) zawarli porozumienie z występującym wspólnikiem co do sposobu wypłaty jego udziału kapitałowego w Spółce. W porozumieniu tym określono, że spłata jego udziału nastąpi częściowo poprzez wypłacenie środków pieniężnych w kwocie 75.000 zł, a częściowo poprzez przeniesienie na jego rzecz prawa własności lokalu niemieszkalnego o wartości 405.000 zł. Łączna wartość wycofanego udziału występującego wspólnika w gotówce i w formie rzeczowej wyniosła 480.000 zł.

Spółka Jawna w dniu 1 czerwca 2014 r. dokonała wycofania z prowadzonej działalności gospodarczej lokalu użytkowego. Zgodnie z § 3 aktu notarialnego z dnia 9 czerwca 2014 r. przeniesione zostało na rzecz byłego wspólnika Spółki Jawnej prawo własności powyższego lokalu niemieszkalnego. W paragrafie tym również, były już wspólnik Spółki oświadczył, iż otrzymał kwotę 75.000 zł tytułem spłaty udziałów w gotówce. Spółka dokonując wycofania lokalu niemieszkalnego z prowadzonej działalności gospodarczej, poprzez wykreślenie jej z ewidencji posiadanych środków trwałych, nie rozpoznała w tym zdarzeniu gospodarczym przychodu ze zbycia środków trwałych, w konsekwencji tego nie ujęła przychodu w prowadzonej podatkowej książce przychodów i rozchodów. Równolegle do czynności wycofania środka trwałego z ewidencji środków trwałych, Spółka Jawna nie rozpoznała kosztów uzyskania przychodów z nie zamortyzowanej wartości środka trwałego i również nie ujęła ich w książce przychodów i rozchodów. Procedura wycofania środka trwałego z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej została dokonana poza podatkową książką przychodów i rozchodów. Spółka Jawna po wystąpieniu jednego ze wspólników ze Spółki, dokonała rozliczenia z byłym wspólnikiem poprzez spłatę jego udziału częściowo w środkach pieniężnych, a częściowo w formie rzeczowej w drodze przeniesienia prawa własności nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wycofanie środka trwałego z ewidencji środków trwałych Spółki Jawnej (lokalu użytkowego) i przeniesienie prawa własności na rzecz byłego Wspólnika, jako zapłata za jego udziały w Spółce, rodzi obowiązek podatkowy u Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki Jawnej będącego osobą fizyczną w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyżej wymienionej sytuacji, mamy do czynienia z jednostronną czynnością prawną, polegającą na przeniesieniu rzeczy na wspólnika uprawnionego do wypłaty jego udziału w Spółce. Czynność ta nie jest czynnością wzajemną, gdyż nie odpowiada jej jakiekolwiek świadczenie byłego już wspólnika na rzecz Spółki Jawnej. Według Wnioskodawcy brak przesłanki odpłatności w opisanej sytuacji prowadzi do sytuacji, w której zastosowanie znajduje art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą czynność ta nie stanowi przychodu podlegającemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a koszty nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, a także nie podlegają zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej przez Spółkę Jawną.

Artykuł 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit.b.

Z powyższej regulacji wynika, że aby przeniesienie własności nieruchomości spowodowało powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych musi mieć charakter odpłatny.

Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego w niniejszym wniosku o interpretację indywidualną Wnioskodawca uważa, że przeniesienie prawa własności nieruchomości - lokalu niemieszkalnego w drodze wypłaty udziału dla byłego wspólnika Spółki Jawnej, nie jest zbyciem, które powoduje powstanie przychodu, nie stanowi bowiem czynności odpłatnej.

Własność nieruchomości ujmowana jest w bilansie Spółki po stronie aktywów, a należny udział byłego wspólnika po stronie pasywów. Mająca formę rzeczową wypłata z zysku spowodowała przesunięcie danej pozycji w bilansie spółki z aktywów na pasywa. Spółka wydając rzecz jako spłatę udziału uregulowała tylko ciążące na niej zobowiązanie. Nie powstało z tego tytułu żadne przysporzenie majątkowe w Spółce.

W takiej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy mamy do czynienia z jednostronną czynnością prawną polegającą na przeniesieniu rzeczy na wspólnika uprawnionego do wypłaty jego własnego udziału w Spółce. Czynność ta nie jest czynnością wzajemną, gdyż nie odpowiada jej jakiekolwiek świadczenie byłego już wspólnika Spółki Jawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Jak stanowi art. 8 § 1 ww. ustawy, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Z kolei art. 28 Kodeksu spółek handlowych precyzuje, że majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

W myśl art. 51 Kodeksu spółek handlowych każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach.

Na podstawie art. 52 § 1 ww. ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Ponieważ spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej - z punktu widzenia prawa podatkowego - podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tych spółek.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie zaś do przepisu art. 5a pkt 26 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z kolei jak stanowi art. 30e ust. 1 wskazanej powyżej ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie,

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisu powyższego nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat. Przychód z takiego zbycia należy bowiem zaliczyć do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, że przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

Stosownie do art. 24 ust. 1 ww. ustawy u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że na gruncie Kodeksu spółek handlowych nie uregulowano kwestii formy przekazania należnych wspólnikowi wypłat z zysku spółki jawnej. Wydaje się, że dopuszczalna jest wypłata tegoż zarówno w formie gotówkowej, jak i bezgotówkowej.

Podobnie jak każde inne zobowiązanie pieniężne, tak również zobowiązanie spółki jawnej do wypłaty z zysku - w wyniku porozumienia stron - może zostać uregulowane w formie niepieniężnej. Jak wynika z art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Świadczenie w miejsce wypełnienia (datio in solutum) jest umową, na mocy której obie strony (dłużnik i wierzyciel) wyrażają zgodę na umorzenie istniejącego dotąd zobowiązania, jeśli dłużnik zamiast pierwotnie ustalonego spełni inne świadczenie. Przyjmuje się, że umowa, o której mowa w ww. przepisie ma charakter odpłatnej umowy rozporządzającej, gdyż wierzyciel w miejsce dotychczasowego roszczenia uzyskuje inne. Płatność za świadczenie (wynagrodzenie) nie musi mieć bowiem charakteru pieniężnego, może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. I tak, przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub prawa w zamian za zwolnienie z długu, jest odpłatnym zbyciem tej rzeczy lub prawa, nie następuje bowiem pod tytułem darmym.

Zdaniem organu okoliczności przedstawione we wniosku uzasadniają zatem twierdzenie, że dojdzie do spełnienia przez spółkę jawną świadczenia właśnie w trybie określonym w tym przepisie, prowadzącego do odpłatnego zbycia posiadanego przez nią składnika majątku.

Podobny pogląd wynika także z uzasadnienia do wyroku Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 3 lipca 2008 r., sygn. akt IV CSK 149/08 (opubl. Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna rok 2009, Nr A, poz. 17, str. 82), w którym Sąd potwierdził, że instytucja datio in solutum może znaleźć zastosowanie praktycznie w przypadku każdego zobowiązania.

Ocena skutków podatkowoprawnych po stronie spółki jawnej (a z uwagi na transparentność podatkową spółki - jej wspólników) wypłacającej wspólnikowi należny zysk w formie bezgotówkowej wymaga ustalenia, czy po jej stronie powstanie przychód podatkowy, czy też nie. Wskazać w tym miejscu należy, że spłata udziału w formie gotówki byłaby dla spółki jawnej neutralna podatkowo. Natomiast zgoła odmienna sytuacja ma miejsce wtedy, gdy spółka jawna dokonuje spłaty udziału w formie niepieniężnej, kosztem swojego majątku. Jest to sytuacja odmienna w skutkach podatkowych od spłaty udziału w formie pieniężnej, jako że prowadzi do odrębnych zmian w majątku spółki jawnej.

Uregulowanie należności w formie niepieniężnej - tj. w formie przeniesienia własności środków trwałych, czy wartości niematerialnych i prawnych, praw majątkowych - polega natomiast na przeniesieniu na rzecz wspólnika składników majątku, których wartość odpowiada ustalonej spłacie udziału, ale których uprzednie wejście do majątku spółki jawnej (poprzez nabycie, objęcie albo wytworzenie) wiązało się z poniesieniem kosztu, który nie musi odpowiadać wartości rynkowej tych składników majątkowych na dzień przekazania wspólnikowi.

Gdyby zatem spółka jawna zdecydowała się najpierw dokonać zbycia składnika majątkowego, a następnie przekazać uzyskane z tej transakcji środki pieniężne na rzecz wspólnika - jako należną spłatę udziału - uzyskałaby przychód ze zbycia tego składnika majątkowego, prawo do ujęcia jako koszty uzyskania przychodów ze zbycia nierozliczonych podatkowo kosztów jego nabycia, objęcia albo wytworzenia oraz poniosła niestanowiący kosztu podatkowego wydatek na spłatę udziału. W konsekwencji wspólnicy spółki jawnej (w tym Wnioskodawca) osiągnęliby dochód albo ponieśli stratę na transakcji zbycia składnika majątku - lokalu użytkowego.

Uregulowanie wierzytelności, o której mowa we wniosku w formie przeniesienia przez spółkę jawną własności lokalu użytkowego na rzecz Wnioskodawcy należy traktować - co akcentowano już wyżej - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na równi z odpłatnym zbyciem tego składnika majątkowego.

Z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama jak ta, w której spółka jawna dokonuje odpłatnego zbycia nieruchomości i tym samym wspólnik - Wnioskodawca osiąga, w stosownej części, przychód do opodatkowania, a za otrzymane pieniądze spółka jawna wypełnia swoje zobowiązanie względem swojego wspólnika. Uznanie, że przeniesienie składnika majątkowego tytułem spłaty udziału należy traktować na równi z wypłatą w pieniądzu spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży składników majątkowych, a następnie reguluje swoje zobowiązania w formie pieniężnej byłby opodatkowany podatkiem dochodowym natomiast podatnik, który bezpośrednio przeniósł własność tych składników majątkowych nie osiągnąłby żadnego przychodu. Nie można również zgodzić się z twierdzeniem, że opisane przekazanie składnika majątkowego będzie stanowiło jego zbycie nieodpłatne, skoro czynność ta ma nastąpić tytułem częściowej zapłaty za udziały spółki występującego wspólnika.

Biorąc powyższe pod uwagę w przedmiotowej sprawie w wyniku przeniesienia własności nieruchomości ze spółki jawnej na rzecz występującego wspólnika, dojdzie do powstania przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że przeniesienie własności nieruchomości (lokalu użytkowego) stanowiącej składnik majątku spółki jawnej na rzecz występującego ze spółki wspólnika, skutkować będzie po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia składnika majątku trwałego w proporcji do jego prawa w udziale w zysku spółki jawnej, tj. z zastosowaniem postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie informuje się, że stosownie do art. 14b Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i że nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników lub dla spółki.

Należy również wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.