ITPB4/4511-209/15/MK - PIT w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego świadczenia

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 18 września 2015 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPB4/4511-209/15/MK PIT w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego świadczenia

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego świadczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego świadczenia.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z przeprowadzeniem zwolnień grupowych w firmie, w której Wnioskodawczyni była pracownikiem do dnia 30 listopada 2014 r. Wnioskodawczynię umieszczono na liście likwidowanych stanowisk pracy i objęta została świadczeniem proponowanym przez pracodawcę.

Pracodawca zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 z późn. zm.) ustalił zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem grupowego zwolnienia w formie Regulaminu Zwolnień Grupowych. Regulamin został zawarty na czas określony do dnia 30 grudnia 2014 r. Regulamin określał zasady rozwiązania stosunków pracy poprzez zawarcie dwustronnych porozumień oraz zasady i wysokość wypłaty świadczeń z tego tytułu.

Wnioskodawczyni wskazała, że zasady ustalania otrzymanego przez Nią świadczenia wynikały wprost z postanowień Regulaminu Zwolnień Grupowych (§ 5 Regulaminu). Regulamin ten określał zasady rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownika oraz wysokość i zasady wypłaty świadczeń.

Mimo, iż w Regulaminie nie nazwano świadczeń literalnie jako odszkodowanie lub zadośćuczynienie, to taką rolę i taki charakter one niewątpliwie pełniły. Zwalniany pracownik otrzymał świadczenie z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Wypłacone świadczenie miało na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Jednoznacznie wskazuje na to § 13 Regulaminu, który stanowi, że pracownik, który rozwiąże umowę o pracę na warunkach opisanych w Regulaminie nie będzie mógł podjąć ponownie zatrudnienia u pracodawcy i innych pracodawców wchodzących w skład Grupy Kapitałowej; w przypadku podjęcia takiego zatrudnienia, pracownik zobowiązany byłby do zwrotu otrzymanych świadczeń. Ponadto były to świadczenia, które umożliwiać miały pracownikowi zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu. Tym bardziej, że § 11 pkt 3 Regulaminu stanowił, że otrzymanie przez pracownika świadczeń przewidzianych postanowieniami Regulaminu wyłącza jego prawo do jakichkolwiek świadczeń i odszkodowań przewidzianych przepisami prawa powszechnie i wewnętrznie obowiązującego oraz postanowieniami Umowy Społecznej z tytułu tych samych okoliczności, w związku z którymi wypłacono świadczenia przewidziane postanowieniami Regulaminu, jak również odprawy przewidzianej przepisami ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Z powyższego wynika, że świadczenie było więc zadośćuczynieniem i odszkodowaniem, zastępującym otrzymanie przez pracownika jakichkolwiek innych świadczeń przewidzianych w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.

Regulamin stanowi źródło prawa pracy zgodne z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502), który stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Uchwalony Regulamin spełnia powyższe kryteria i jest również zgodny z art. 9 § 2 i § 3 Kodeksu pracy, gdyż jego postanowienia nie są mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu Pracy, innych ustaw i aktów wykonawczych oraz układów zbiorowych pracy.

Zgodnie z zasadami powyższego Regulaminu oraz postanowieniami porozumienia rozwiązującego umowę o pracę zostało Wnioskodawczyni naliczone świadczenie w wysokości 12 zł brutto. Wypłata nastąpiła w 2 ratach zgodnie z porozumieniem: I rata w 2014 r. - 4 zł, II rata w 2015 r. - 8 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość świadczenia określonego na podstawie wskazanego Regulaminu Zwolnień Grupowych powinna być zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni pracodawca nie powinien od wypłaconych świadczeń odszkodowawczych naliczać i potrącać podatku dochodowego, gdyż w październiku 2014 r. ustawodawca dokonał dodatkowego wpisu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W treści tego artykułu dookreślono, że zwolnienie z opodatkowania dotyczy otrzymanych odszkodowań lub zadośćuczynień, jeżeli ich wysokość lub zasady ich ustalania wynikają wprost z układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów. Wnioskodawczyni wskazuje, że wysokość i zasady jej odszkodowania wynikały wprost z ustalonego przez Pracodawcę Regulaminu Zwolnień Grupowych. Dodatkowo w art. 14 zmienionej ustawy stwierdzono, że przepisy między innymi art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym zmienioną ustawą mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r. W wyjątkach nie ma zapisu wykluczającego zwolnienie z opodatkowania odszkodowań wypłaconych na podstawie innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, czyli, jak uważa Wnioskodawczyni, w Jej przypadku ustalonego Regulaminu Zwolnień Grupowych. Wobec faktu, że odszkodowanie wynikające z regulaminu zawarte jest w zwolnieniach w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako świadczenie wynikające wprost z regulaminu oraz z uwagi na brak na liście wyjątków wykluczenia takowego świadczenia, wartość tego świadczenia korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazuje, że wypłaty świadczeń netto dokonał pracodawca w dniu 11 grudnia 2014 r. oraz w dniu 9 stycznia 2015 r., więc nie było to sprzeczne z postanowieniami ww. art. 14 zmienionej ustawy. W związku z tym potrącenie podatków w łącznej kwocie 2 zł zostało dokonane z zapisami zmienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawczyni powinna otrzymać zwrot powyższej kwoty.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawczyni jest wydana w podobnej sprawie interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 grudnia 2014 r. Nr IBPBII/1/415-881/14/BD oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPB1/4511-411/15-2/DP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

a.

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b.

odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c.

odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d.

odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g.

odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Powołana wyżej dyspozycja przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) - ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Artykuł 9 § 1 Kodeksu pracy stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro - jak wskazuje Wnioskodawczyni - otrzymane przez Nią świadczenie pełniło rolę i miało charakter zadośćuczynienia i odszkodowania, którego zasady ustalania wynikały wprost z Regulaminu Zwolnień Grupowych, stanowiącego źródło prawa pracy zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość świadczenia wypłaconego Wnioskodawczyni korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Końcowo wskazać należy, że wydając na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej interpretację indywidualną organ podatkowy opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, w związku z czym nie prowadzi postępowania dowodowego.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości tj. jeżeli otrzymane świadczenie nie ma charakteru odszkodowawczego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Niniejsza interpretacja nie przesądza o zasadności zwrotu potrąconego przez płatnika podatku. Informacyjnie wskazuje się, że w myśl art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć do właściwego organu podatkowego wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl