ITPB4/4511-100/15/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do właściwego źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu poręczenia weksla in blanco - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do właściwego źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu poręczenia weksla in blanco.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka"), w której Wnioskodawca pełni funkcję prezesa zarządu, m.in. przez wzgląd na regulacje rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zawiera umowę gwarancji ubezpieczeniowej z Gwarantem (towarzystwo ubezpieczeniowe) na wypadek powstania ewentualnego długu celnego związanego z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Beneficjentami niniejszej gwarancji w przypadku jej realizacji będą Dyrektor Izby Celnej w "X". oraz Dyrektor Izby Celnej w "Y". Jeśli po stronie Spółki powstanie dług celny, zostanie on pokryty z gwarancji ubezpieczeniowej przez jej Gwaranta. Jednocześnie Spółka zabezpieczy ewentualne roszczenia Gwaranta względem Spółki wekslem własnym in blanco, który dodatkowo poręczony zostanie przez Wnioskodawcę oraz jego żonę. W ten sposób poręczone zostaną ewentualne zobowiązania Spółki prywatnym majątkiem Wnioskodawcy i jego żony. Ponadto Wnioskodawca z żoną będą ponosić odpowiedzialność za ewentualne zobowiązania (łącznie z odsetkami i wszelkimi kosztami poniesionymi przez Gwaranta w związku z dochodzeniem roszczeń). Z tytułu udzielenia poręczenia Wnioskodawcy i jego żonie przysługiwać będzie (łącznie) od Spółki roszczenie o wynagrodzenie w stosunku rocznym, w wysokości 2% wartości poręczanej kwoty. Wypłata ww. wynagrodzenia następować będzie na rachunki bankowe Wnioskodawcy i jego żony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wynagrodzenie uzyskane z tytułu udzielonego poręczenia należy zakwalifikować do kategorii tzw. innych źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Jeśli wynagrodzenie z tytułu udzielonego poręczenia nie należy do kategorii tzw. innych źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy należy zakwalifikować je do jakiejkolwiek innej kategorii źródeł przychodów wskazanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności przychodów z tytułu zbycia praw majątkowych albo przychodów z kapitałów pieniężnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie z tytułu udzielonego poręczenia na rzecz Spółki należy zakwalifikować do kategorii tzw. innych źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z obowiązującą w podatku dochodowym od osób fizycznych zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną m.in. w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu tą daniną podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Rozwinięciem tej zasady jest przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W ramach artykułu 10 ww. ustawy prawodawca wskazuje natomiast katalog źródeł przychodów, gdzie w ust. 1 pkt 9 wskazuje na odrębne źródło przychodów, którym są tzw. inne źródła. W związku z tym ustawodawca przyjął koncepcję otwartego katalogu źródeł przychodów, co oznacza, iż każde przysporzenie majątkowe po stronie podatnika winno być rozpatrywane pod kątem ewentualnego obowiązku zapłaty podatku dochodowego.

Przykładowy katalog innych źródeł przychodów reguluje zaś zapis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wymienia w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Ze względu na to, że są to jedynie przykładowe przychody zaliczane do grupy innych źródeł, każda realna korzyść majątkowa, której ustawa nie wymienia wprost, zasadniczo winna być rozpatrzona pod kątem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Dodatkowo, co istotne, katalog z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter otwarty, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę wyrażenie "w szczególności" poprzedzające wyliczenie przykładowych przychodów kwalifikujących się to tzw. innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są nie tylko przychody tam wymienione, ale generalnie wszystkie przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne, których nie można zakwalifikować do pozostałych źródeł przychodów, o których mowa w ramach art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe na grunt przedstawionego stanu faktycznego, należy zauważyć, że Spółka, podpisze umowę gwarancji na zabezpieczenie ewentualnego długu celnego, który może powstać w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Umowa ta zabezpieczona będzie wekslem własnym in blanco Spółki. Natomiast Wnioskodawca wraz z małżonką będą poręczycielami wskazanego weksla. Z tego tytułu umowa przewiduje wynagrodzenie w wysokości 2% wartości udzielonego poręczenia w stosunku rocznym, które będzie przelewane na rachunki bankowe. Zgodnie z art. 30 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r.,- Prawo wekslowe zapłatę weksla można zabezpieczyć poręczeniem wekslowym (aval) co do całości sumy wekslowej lub co do jej części. Poręczenie może dać osoba trzecia lub nawet osoba podpisana na wekslu. Zatem udzielając poręczenia ewentualnych długów Spółki przyjmujemy na siebie odpowiedzialność uregulowania tego długu w przypadku, w którym nie opłaci go Spółka. Odpowiadamy jednocześnie w tym zakresie całym swoim majątkiem.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie kwalifikuje wynagrodzenia z tytułu poręczenia weksla in blanco do żadnego z nazwanych źródeł przychodów, uznać należy, iż jako faktyczne przysporzenie majątkowe stanowić ono będzie przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwoty uzyskiwane z tego tytułu powinny być zatem opodatkowane jako inne przychody. W opinii Wnioskodawcy nie istnieje jednocześnie możliwość kwalifikacji przychodów, o których mowa do żadnego z pozostałych źródeł przychodów, na które wskazuje regulacja art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem praktycznej realizacji powyższej zasady jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów są tzw. inne źródła.

Zgodnie zaś z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Podkreślić należy, że użyty przez ustawodawcę zwrot "w szczególności" wskazuje na to, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym i w związku z tym poza wymienionymi w tym przepisie, także inne przychody mogą być przychodami "z innych źródeł". O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, w którym u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć te wszystkie przychody (korzyści majątkowe), które nie mieszczą się w ściśle określonych kategoriach przychodów, wymienionych w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnymi źródłami przychodów są m.in. wymienione w pkt 7 i 8 tego przepisu:

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c);

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Stosownie do art. 30 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282 z późn. zm.), zapłatę weksla można zabezpieczyć poręczeniem wekslowym (aval) co do całości sumy wekslowej lub do jej części. Poręczenie wekslowe może dać osoba trzecia bądź nawet osoba podpisana na wekslu.

Mając na uwadze przywołane regulacje prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy za poręczenie weksla in blanco stanowić będzie dla Niego przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym kwoty otrzymane w związku z poręczeniem weksla in blanco powinny być kwalifikowane przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł.

Jednocześnie tut. organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy. Chcąc uzyskać interpretację małżonka Wnioskodawcy winna osobiście lub za pomocą ustanowionego pełnomocnika zwrócić się do tutejszego organu o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie i uiścić związaną z tym opłatę.

Ponadto wskazać należy, że jeśli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny z zaistniałym stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.