ITPB4/423-14/12/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2012 r. (data wpływu 12 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi wynagrodzenia za nabycie know-how - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2012 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi wynagrodzenia za nabycie know-how.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest dostawcą rozwiązań z zakresu inżynierii procesowej i automatyki dla branży mleczarskiej i przemysłu spożywczego. Zajmuje się m.in. kompleksowym projektowaniem procesów, realizacją projektów inżynieryjnych oraz produkcją wymienników ciepła, pomp i zaworów.

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w 2009 r. Spółka dokonała od Szwedzkiego Kontrahenta zakupu maszyn i urządzeń składających się na linię produkcyjną. Przedmiotowa linia produkcyjna została zainstalowana w zakładzie produkcyjnym Spółki. W ramach tej transakcji, w celu prawidłowego montażu linii produkcyjnej w zakładzie produkcyjnym oraz zapewnienia prawidłowego procesu produkcji przy użyciu nabytej od Szwedzkiego Kontrahenta linii produkcyjnej, Wnioskodawca nabył również dokumentację techniczną zawierającą tajemnice technologii i procesu produkcyjnego, w szczególności informacje dotyczące parametrów maszyn i urządzeń wchodzących w skład linii produkcyjnej wymaganych do planowanego procesu produkcyjnego, informacje umożliwiające wytwarzanie produktów zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymogami środowiskowymi, instrukcje produkcyjne oraz szkice i rysunki techniczne umożliwiające prawidłowe zainstalowanie nabytej linii produkcyjnej (dalej: Informacje/Know-how).

Zgodnie z ustaleniami stron, w 2009 r. Spółka dokonała płatności wynagrodzenia na rzecz szwedzkiego kontrahenta za maszyny i urządzenia wchodzące w skład linii produkcyjnej, natomiast płatność za Informacje/Know-how zostanie przekazana Szwedzkiemu Kontrahentowi w 2013 r. Wnioskodawca jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji Szwedzkiego Kontrahenta, wydanego przez właściwe władze podatkowe w Szwecji.

Szwedzki Kontrahent jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie Polski i nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu art. 5 polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy dokonując płatności wynagrodzenia na rzecz Szwedzkiego Kontrahenta za Informacje/Know-how Spółka będzie zobowiązana jako płatnik pobrać i wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i postanowieniami polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. posiadają w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, a więc są uznane za nierezydentów podatkowych w Polsce.

W oparciu zaś o art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników posiadających w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów (tzw. podatek u źródła).

Z kolei, w myśl art. 21 ust. 2 ustawy przytoczone powyżej postanowienia art. 21 ust. 1 ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska. W praktyce oznacza to, że jeśli odbiorcą przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy jest rezydent podatkowy z kraju, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, wówczas należy zastosować stawkę potrącanego podatku u źródła wynikającą z tej umowy lub dochód taki nie podlega opodatkowaniu w Polsce na podstawie przepisów wspomnianej umowy.

Mając na uwadze powyższe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przedstawione zdarzenie przyszłe nie ma wątpliwości, że w omawianym przypadku należy zastosować przepisy polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Analizując w pierwszej kolejności treść art. 12 ust. 3 Umowy, zgodnie z którym określenie "należności licencyjne" oznaczają wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, albo filmów lub taśm dla radia bądź telewizji, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej, należy dojść do wniosku, że wynagrodzenia należnego Szwedzkiemu Kontrahentowi z tytułu zakupu przez Spółkę Informacji/Know-how nie można uznać za należność licencyjną w rozumieniu ww. przepisu. Polsko-szwedzka umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania wskazuje bowiem wyraźnie, że należnościami licencyjnymi są jedynie należności otrzymywane za użytkowanie lub prawo do użytkowania m.in. tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Tym samym nie obejmują one należności z tytułu odpłatnego zbycia tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w literaturze podatkowej. Przykładowo, w komentarzu Józefa Banacha do art. 12 ust. 2, pkt I.4 zawartym w Komentarzu do Modelu Konwencji OECD pod red. B. Brzezińskiego, Oficyna Prawa Polskiego, Warszawa 2010 r., czytamy: " (...) pojecie należności licencyjne zawarte w umowach o upo nie dotyczy wszelkich opłat dokonywanych w związku z kontraktami, których przedmiotem są prawa na dobrach niematerialnych, lecz wyłącznie tych, w których mamy do czynienia z ustanowieniem prawa do ich użytkowania. Tym samym zapłata za przeniesienie własności danego prawa (np. sprzedaż patentu) nie może być uważana za należność licencyjną w rozumieniu umów o upo. Tego rodzaju płatności podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, jako zyski z działalności gospodarczej lub zyski z przeniesienia własności majątku. Podobnie rzecz się ma w przypadku, gdy nabywamy na wyłączność wszelkie prawa do określonej wartości niematerialnej na określony czas lub gdy nabywamy pełnię praw do jakiejś wartości niematerialnej na danym terytorium. Takie przypadki, oczywiście przy założeniu, że nie jest to sprzeczne z obowiązującymi regulacjami prawno-autorskimi, traktowane są podobnie jak sprzedaż. Tym samym nie są to należności licencyjne".

Natomiast w komentarzu Janusza Marciniuka do art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (J. Marciniuk. Podatek dochodowy od osób prawnych 2010, C.H.Beck, Warszawa 2010, s. 904) autor wyraził pogląd, że "Należnościami licencyjnymi, zgodnie z definicją wynikającą z umów międzynarodowych, są w szczególności opłaty z tytułu użytkowania lub ustanowienia wartości majątkowej lub prawa, podczas gdy dochody uzyskane z przeniesienia własności (sprzedaży) tej wartości lub prawa nie będą stanowiły należności licencyjnych. Co do zasady do przychodów z tytułu przeniesienia własności prawa majątkowego będą miały zastosowanie przepisy umów dotyczące opodatkowania zysków z działalności przedsiębiorstwa lub zysków z przeniesienia własności majątku".

W świetle powyższego, odpłatne zbycie Informacji/Know-how na rzecz Spółki nie może zostać uznane za należność licencyjną, w związku z faktem, że definicja należności licencyjnych obejmuje tylko płatności z tytułu "użytkowania lub prawa do użytkowania" wymienionych w nim rodzajów dóbr intelektualnych. Gdyby zamiarem stron polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania było objęcie zakresem tego pojęcia również należności z tytułu odpłatnego zbycia, to w umowie zostałby zamieszczony odpowiedni zapis na ten temat, tak jak ma to miejsce w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki w Waszyngtonie z dnia 8 października 1974 r. W art. 13 ust. 3 przedmiotowej umowy należności licencyjne zostały zdefiniowane bowiem jako:

Powyższe oznacza, że w polsko-amerykańskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania rozszerzono zakres pojęcia należności licencyjnych na przypadki m.in. sprzedaży wartości majątkowych lub prawnych. Należy zatem uznać, że umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania odróżniają użytkowanie lub prawo do użytkowania od przeniesienia praw/sprzedaży. Tym samym nie można przyjąć, że odpłatność za przeniesienie praw/sprzedaż mieści się w kategorii należność za użytkowanie lub prawo do użytkowania takich praw.

W związku z faktem, iż art. 12 polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie znajdzie zastosowania ze względu na brak spełnienia definicji "należności licencyjnych" określonej w ust. 3 tego artykułu, przedmiotowa płatność może zostać zakwalifikowana jako zyski z przeniesienia własności majątku w rozumieniu art. 13 ust. 4 Umowy. Zgodnie z tym przepisem zyski z przeniesienia własności majątku, innego niż majątek nieruchomy, majątek ruchomy stanowiący część majątku zakładu lub stałej placówki, statki morskie lub statki powietrzne eksploatowane w transporcie międzynarodowym lub majątek ruchomy związany z eksploatacją takich statków morskich lub statków powietrznych (a więc majątku, który nie dotyczy omawianego przypadku), podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. W konsekwencji, należy dojść do wniosku, że wynagrodzenie otrzymane przez Szwedzkiego Kontrahenta od Spółki z tytułu sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy Informacji/Know-how będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Szwecji.

Prawidłowość takiego stanowiska potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 sierpnia 2011 r. IBPBI/2/423-569/11/BG.

Natomiast, gdyby takie przychody zakwalifikować jako zyski przedsiębiorstw to w omawianym przypadku powinien mieć zastosowanie art. 7 ust. 1 Umowy, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim umawiającym się państwie działalność poprzez położony tam zakład. Biorąc pod uwagę fakt, że Szwedzki Kontrahent nie posiada zakładu w rozumieniu polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania na terenie Polski, należy uznać, że wspomniane przychody otrzymane przez Szwedzkiego Kontrahenta nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Spółka wskazuje dodatkowo na treść art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1, są obowiązane, jako pątnicy, pobierać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, przy czym zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową możliwe jest pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. W świetle powyższego, posiadając certyfikat rezydencji Szwedzkiego Kontrahenta Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tytułu dokonanej na jego rzecz płatności za nabyte Informacje/Know-how do potrącenia podatku u źródła.

Reasumując, w związku z faktem, że płatność na rzecz Szwedzkiego Kontrahenta z tytułu sprzedaży na rzecz Spółki Informacji/Know-how nie będzie spełniać definicji należności licencyjnych, jako że płatność ta powinna zostać zakwalifikowana jako zyski z przeniesienia praw majątkowych, o których mowa w art. 13 ust. 4 lub zyski przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 polsko-szwedzkiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oraz że Spółka posiada certyfikat rezydencji Szwedzkiego Kontrahenta, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.