ITPB3/4511-95/15/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości obniżenia stawki amortyzacji do wysokości 0,1% - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawki amortyzacji do wysokości 0,1%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług drukarskich. Na podstawie zezwolenia z 16 stycznia 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Wnioskodawca posiada liczne środki trwałe, od których dokonuje odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach amortyzacji liniowej. Z dniem 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca obniżył stawki amortyzacyjne wszystkich środków trwałych do poziomu 0,1%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych do poziomu 0,1% jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, zmiana nie jest ograniczona żadnym limitem, wysokość obniżenia jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

* o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast na podstawie art. 22i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Wskazany wyżej art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Mając na uwadze treść powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawa o podatku dochodowym daje podatnikom swobodę w zakresie obniżania stawek amortyzacyjnych. Nie zostały bowiem określone ani przesłanki zastosowania obniżenia, ani też maksymalne wielkości obniżenia stawek. Zatem, zarówno wola obniżenia stawek, jak i wysokość obniżenia zostały pozostawione uznaniu podatników. Tym samym podatnicy amortyzujący środki trwałe metodą liniową według stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych mogą obniżać te stawki dla poszczególnych środków trwałych, a wysokość obniżek nie jest limitowana. Oznacza to, że podatnik mając, przykładowo, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie.

Należy jednak zaznaczyć, że obniżenie stawki może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ustawa o podatku dochodowym od osób nie zawiera szczególnych regulacji co do określenia roku podatkowego. Oznacza to, że do osób fizycznych zastosowanie mają przepisy ogólne ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.). Zgodnie z art. 11 Ordynacji podatkowej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Tym samym rokiem podatkowym w przypadku osób fizycznych jest rok kalendarzowy. Skoro zatem Wnioskodawca wskazał, że z dniem 1 stycznia 2015 r. dokonał obniżenia stawki amortyzacyjne wszystkich środków trwałych do poziomu 0,1%, to - zgodnie z powyższym - należy uznać, że zmiana stawki amortyzacji nastąpiła począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach, obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości, tj. również do wskazanej w pytaniu stawki w wysokości 0,1%.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.