ITPB3/4511-123/15/MKo - PIT w zakresie opodatkowania odszkodowania z tytułu wywłaszczenia części nieruchomości zajętej na realizację inwestycji drogowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2015 r. (data wpływu - 10 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2016 r. (data wpływu - 26 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z tytułu wywłaszczenia części nieruchomości zajętej na realizację inwestycji drogowej - jest prawidłowe.

W dniu 10 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania z tytułu wywłaszczenia części nieruchomości zajętej na realizację inwestycji drogowej.

Wniosek uzupełniono w dniu 26 stycznia 2016 r.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy z dnia 6 grudnia 2004 r. mąż Wnioskodawczyni oraz jego wspólnik przenieśli własność nieruchomości na należącą do nich spółkę jawną. Ww. spółka była nieprzerwanie właścicielem przedmiotowej nieruchomości. W dniu 25 lutego 2013 r. wspólnik męża Wnioskodawczyni sprzedał Wnioskodawczyni wszystkie przypadające mu wkłady w ww. spółce jawnej (skutkiem tego nastąpiła również zmiana nazwy spółki). W konsekwencji Wnioskodawczyni stała się od dnia 1 kwietnia 2013 r. wspólnikiem ww. spółki. W dniu 20 listopada 2013 r. Wojewoda wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, która objęła m.in. cześć nieruchomości, będącej własnością ww. spółki jawnej. W wyniku decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 lipca 2015 r. ww. decyzja Wojewody stała się ostateczna w toku instancji. Decyzją z dnia 9 grudnia 2014 r. Wojewoda ustalił odszkodowanie w kwocie 2.437.622 zł na rzecz ww. spółki jawnej za wywłaszczenie części opisanej we wniosku nieruchomości zajętej na realizacje inwestycji drogowej. Kwota odszkodowania została przekazana Spółce: 70% w styczniu 2015 r., 30% we wrześniu 2015 r.

Jak wynika z uzupełnienia wniosku wypłata odszkodowania nastąpiła na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, która w art. 130 ust. 2, art. 134 i art. 135 określa zasady ustalania odszkodowania. Przepisy te znalazły zastosowanie w oparciu o odesłanie zawarte w art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, zgodnie z którym do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w art. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że z treści decyzji Wojewody z dnia 20 listopada 2013 r. wynika, że postępowanie zostało wszczęte na wniosek zarządcy drogi, tj. Prezydenta Miasta. Wnioskodawczyni nie posiada dokładnej wiedzy na temat daty doręczenia ww. wniosku Wojewodzie, jednakże obwieszczenie tegoż organu o wszczęciu postępowania zostało wydane z datą 19 lipca 2013 r., a następnie obwieszczone lub wysłane pozostałym stronom postępowania. Wnioskodawczyni przyjmuje, ze postepowanie zostało wszczęte właśnie w dniu 19 lipca 2013 r., nawet jeśli nastąpiło to formalnie trochę wcześniej, to i tak z pewnością nie miało to miejsca w okresie 2 lat od nabycia wywłaszczonej nieruchomości, gdyż została ona nabyta przez spółkę jawną w dniu 6 grudnia 2004 r.

Zatem, zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawczyni, postepowanie o zezwolenie na realizacje inwestycji drogowej, w ramach której dokonano m.in. wywłaszczenia, zostało wszczęte w dniu 19 lipca 2013 r., a z cała pewnością zostało ono wszczęte po upływie dwóch lat od nabycia wywłaszczonej nieruchomości przez spółkę jawną.

Cena nabycia wywłaszczonej nieruchomości była niższa o co najmniej 50% wysokości uzyskanego odszkodowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane przez spółkę jawną odszkodowanie za wywłaszczenie części nieruchomości będącej od 2004 r. jej własnością stanowić będzie w opisanym powyżej stanie faktycznym przychód do opodatkowania dla wspólników tej Spółki, czy też korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane przez spółkę jawną odszkodowanie za wywłaszczenie części nieruchomości będącej od 2004 r. jej własnością nie będzie stanowić w opisanym powyżej stanie faktycznym przychodu do opodatkowania dla żadnego ze wspólników tej spółki, gdyż korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z ww. przepisem wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu. Jak z powyższego wynika, w analizowanym stanie faktycznym do zastosowania przedmiotowego zwolnienia konieczne jest:

Ad. 1)

W opinii Wnioskodawczyni, w niniejszej sprawie występują wystarczające przesłanki, aby uznać, iż odszkodowanie zostało wypłacone stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Po pierwsze, decyzja Wojewody z dnia 9 grudnia 2014 r. ustalająca odszkodowanie została wydana na podstawie m.in. ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Po drugie, ww. decyzja została wydana także na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (specustawa), która zgodnie z art. 2 pkt 11 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, zaliczana jest wprost do ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami. Po trzecie, zgodnie z mającym zastosowanie art. 12 ust. 5 specustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami. Zatem spełniona została pozytywna przesłanka zastosowania przedmiotowego zwolnienia podatkowego.

Ad. 2) lit. a)

W okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego nie doszło do nabycia wywłaszczonej nieruchomości przez jej właściciela - spółkę jawną, ani do żadnych innych zmian we własności ww. nieruchomości. W okresie tym doszło jedynie do zmiany składu osobowego Spółki i do nabycia udziału, wkładu w Spółce, który z dniem 1 kwietnia 2013 r. przeszedł z dotychczasowego wspólnika na nowego wspólnika. Zmianie uległa także nazwa Spółki. Żadna z tych zmian nie wpłynęła jednak w jakikolwiek sposób na to, iż nieprzerwanym właścicielem wywłaszczonej nieruchomości był ten sam podmiot - spółka jawna.

Wnioskodawczyni podkreśla, że zgodnie z art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych spółka osobowa, do których należy także spółka jawna, może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe. Oznacza to, iż spółka jawna może być samodzielnym i niezależnym do jej wspólników podmiotem praw, w tym prawa własności nieruchomości, zaś zmiany w składzie osobowym takiej spółki nie pociągają wcale jednoczesnych zmian w składzie osobowym właścicieli majątku Spółki. W konsekwencji należy uznać, iż nabycie wywłaszczonej nieruchomości przez Spółkę nie nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego.

Ad. 2) lit. b)

Ponieważ ewentualne wystąpienie przesłanek negatywnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia musi mieć charakter łączny, to brak spełnienia pierwszej z tych przesłanek, dotyczącej okresu nabycia wywłaszczonej nieruchomości, oznacza - zdaniem Wnioskodawczyni - że nawet jeśli występuje druga z tych przesłanek, dotycząca stosunku ceny nabycia do odszkodowania, to i tak nie wystarcza to do odmowy zastosowania tego zwolnienia. W konsekwencji bezcelowe jest analizowanie kwestii stosunku ceny nabycia do otrzymanego odszkodowania, bowiem nawet jeśli cena nabycia była mniejsza o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania, to i tak nie spowoduje to łącznego wystąpienia przesłanek negatywnych do zastosowania analizowanego zwolnienia podatkowego.

Na potwierdzenie powyższych rozważań i wniosków Wnioskodawczyni przywołuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 maja 2012 r. nr IPTPB1/415-157/12-2/KSU, w której uznano, że: Na mocy przytoczonego uprzednio art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniony od opodatkowania został m.in. przychód z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Zaznaczyć należy, że zwolnienie nie będzie przysługiwać, gdy warunki dotyczące okresu sprzedaży oraz ceny nabycia będą spełnione łącznie. W przypadku gdy spełniony będzie tylko jeden z nich (albo żaden z nich), wówczas zwolnienie będzie podatnikowi przysługiwać.

Z wniosku wynika, iż otrzymane przez Spółkę jawną, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia nieruchomości, wypłacono stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. Ponadto od nabycia własności tej nieruchomości do dnia wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego upłynęło więcej niż 2 lata. Powyższe oznacza, że spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia, zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem odszkodowanie, o którym mowa we wniosku, może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie tego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl zaś art. 8 ust. 1 przytoczonej ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Należy przy tym wspomnieć, że w art. 8 ust. 2 analizowanej ustawy ustawodawca postanowił, że zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Z kolei stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego, tj. co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia. Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 14 ust. 1 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Co do zasady, wszelkie wpłaty pieniężne, mogą być uznane za przychód należny, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów uzyskiwanych z tytułu ww. działalności, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, każde przysporzenie majątkowe, uzyskane w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności, o ile ustawa nie wyłącza go z tej kategorii. Zatem także odszkodowania, jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, o ile ustawa wprost nie wyłącza ich z kategorii przychodów.

Nie oznacza to jednak, że wszystkie świadczenia uzyskiwane przez podatnika podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z wniosku wynika, że w dniu 6 grudnia 2004 r. spółka jawna nabyła od jej wspólników na własność nieruchomość. Z kolei w dniu 25 lutego 2013 r. dotychczasowy wspólnik męża Wnioskodawczyni sprzedał Wnioskodawczyni wszystkie przypadające mu wkłady w spółce ww. jawnej (skutkiem tego nastąpiła również zmiana nazwy spółki). W konsekwencji Wnioskodawczyni stała się od dnia 1 kwietnia 2013 r. wspólnikiem ww. spółki. W dniu 20 listopada 2013 r. Wojewoda wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, która objęła m.in. cześć nieruchomości, będącej własnością ww. spółki jawnej. W wyniku decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 30 lipca 2015 r. ww. decyzja Wojewody stała się ostateczna w toku instancji. Decyzją z dnia 9 grudnia 2014 r. Wojewoda ustalił odszkodowanie w kwocie 2.437.622 zł na rzecz ww. spółki jawnej za wywłaszczenie części opisanej we wniosku nieruchomości zajętej na realizacje inwestycji drogowej. Kwota odszkodowania została przekazana Spółce: 70% w styczniu 2015 r., 30% we wrześniu 2015 r.

Jak wynika z uzupełnienia wniosku wypłata odszkodowania nastąpiła na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, która w art. 130 ust. 2, art. 134 i art. 135 określa zasady ustalania odszkodowania. Przepisy te znalazły zastosowanie w oparciu o odesłanie zawarte w art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, zgodnie z którym do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w art. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że z treści decyzji Wojewody z dnia 20 listopada 2013 r. wynika, że postępowanie zostało wszczęte na wniosek zarządcy drogi, tj. Prezydenta Miasta. Wnioskodawczyni nie posiada dokładnej wiedzy na temat daty doręczenia ww. wniosku Wojewodzie, jednakże obwieszczenie tegoż organu o wszczęciu postępowania zostało wydane z datą 19 lipca 2013 r., a następnie obwieszczone lub wysłane pozostałym stronom postępowania. Wnioskodawczyni przyjmuje, że postępowanie zostało wszczęte właśnie w dniu 19 lipca 2013 r., nawet jeśli nastąpiło to formalnie trochę wcześniej, to i tak z pewnością nie miało to miejsca w okresie 2 lat od nabycia wywłaszczonej nieruchomości, gdyż została ona nabyta przez spółkę jawną w dniu 6 grudnia 2004 r.

Zatem, zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawczyni, postepowanie o zezwolenie na realizacje inwestycji drogowej, w ramach której dokonano m.in. wywłaszczenia, zostało wszczęte w dniu 19 lipca 2013 r., a z cała pewnością zostało ono wszczęte po upływie dwóch lat od nabycia wywłaszczonej nieruchomości przez spółkę jawną.

Cena nabycia wywłaszczonej nieruchomości była niższa o co najmniej 50% wysokości uzyskanego odszkodowania.

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687, z późn. zm.) wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Na podstawie zaś art. 12 ust. 4 cytowanej ustawy nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6 (oznaczone według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego), stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Stosownie do art. 12 ust. 4a powołanej ustawy decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. W myśl art. 12 ust. 5 ww. ustawy do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Według art. 112 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 782 z późn. zm.) przepisy rozdziału 4 stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. W myśl art. 6 pkt 1 ww. ustawy, celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 3 ww. ustawy). Wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw określonych w art. 112 ust. 3, przeprowadzonymi między starostą, wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej, a właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. W trakcie prowadzenia rokowań może być zaoferowana nieruchomość zamienna (art. 114 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). W przypadku natomiast, kiedy wywłaszczana ma być nieruchomość na wniosek jednostki samorządu terytorialnego, rokowania przeprowadza organ wykonawczy tej jednostki (art. 114 ust. 2 ww. ustawy).

Na podstawie art. 128 ust. 1 wskazanej ustawy wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw. Stosownie do art. 130 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy wysokość odszkodowania ustala się według stanu, przeznaczenia i wartości wywłaszczonej nieruchomości w dniu wydania decyzji o wywłaszczeniu.

Ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości (art. 130 ust. 2 ww. ustawy).

Z powołanych przepisów wynika, że wywłaszczenie z nieruchomości przeznaczonej pod budowę dróg publicznych stanowi wywłaszczenie na cele publiczne. Wywłaszczanemu właścicielowi przysługuje odszkodowanie, którego zasady ustalania i wypłacenia określa ustawa o gospodarce nieruchomościami.

Podstawowym warunkiem uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w cytowanym uprzednio art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, aby uzyskany przychód z tytułu odszkodowania lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości był wypłacany stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto analiza powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

* nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem;

* cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

Zatem, w przypadku gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W przedmiotowej sprawie spółka jawna, której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, jest właścicielem nieruchomości gruntowej od 2004 r. Oznacza to, że nabycie ww. nieruchomości przez spółkę miało miejsce w okresie przekraczającym 2 lata przed wszczęciem postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. W związku z tym, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać, że pierwsza z dwóch negatywnych przesłanek zwolnienia przedmiotowego nie została spełniona.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane uprzednio przepisy prawa należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu odszkodowania wypłaconego w związku z przejęciem z mocy prawa części nieruchomości na cele realizacji inwestycji drogowej korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do przywołanej przez Wnioskodawczynię we wniosku interpretacji indywidualnej, zauważyć należy, że stanowi ona rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszą, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. W konsekwencji, nie może wpływać na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Organy interpretacyjne natomiast - mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych - nie mają możliwości zastosowania wprost tego rodzaju rozstrzygnięć, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Niemniej jednak, dokonując przedmiotowej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tutejszy organ miał na względzie rozstrzygnięcia organów podatkowych, wydane w podobnych sprawach, w tym powołaną przez Wnioskodawcę.

Należy przy tym zaznaczyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego i nie może analizować dołączonych dokumentów, jest natomiast związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem, przy czym stan faktyczny winien być przez osobę zainteresowaną (wnioskodawcę) przedstawiony w sposób wyczerpujący i uwzględniający konstrukcję formularza ORD-IN, a więc w taki sposób by odtworzenie okoliczności faktycznych, co do których powstała wątpliwość podatnika, nie polegało na zestawieniu treści stanu faktycznego i własnego stanowiska wnioskodawcy, jak również dokumentów załączonych do wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.