ITPB3/4510-656/15/DK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2015 r. (data wpływu 21 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wystąpienia nieodpłatnego świadczenia po stronie Spółki w związku z zaistniałym stanem faktycznym - jest prawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wystąpienia nieodpłatnego świadczenia po stronie Spółki w związku z zaistniałym stanem faktycznym.

W wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X Sp. z o.o. została zawiązana w dniu 26 kwietnia 2014 r. przed notariuszem XY, Repertorium X nr XXX na rok XXX r.

X Sp. z o.o. z siedzibą w G w chwili obecnej posiada sześciu wspólników: XX, XX, XX i XX, XX i XX. W skład Zarządu Spółki wchodzą XX, który pełni funkcję Prezesa Zarządu oraz XX i XX pełniący funkcję Członków Zarządu.

Przedmiotem działalności spółki są m.in. usługi w zakresie opieki zdrowotnej, w tym praktyki lekarskiej specjalistycznej, ogólnej, dentystycznej, jak również działalności fizjoterapeutycznej i szpitali. Wspólnicy Spółki, zgodnie z treścią paragrafu 9 ust. 2 (dodany do umowy Spółki w dniu 17 czerwca 2015 r., Repertorium X nr XXX) i ust. 3 (dodany do umowy Spółki w dniu 1 października 2015 r., Repertorium X nr XXX) umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością świadczą bez wynagrodzenia:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczone na rzecz Spółki bez wynagrodzenia usługi określone w paragrafie 9 ust. 2 i 3 umowy spółki stanowią nieodpłatne świadczenie dla spółki w rozumieniu przepisów art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, usługi opisane w umowie Spółki nie stanowią nieodpłatnego świadczenia dla niej i w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż Wspólnikom posiadającym udziały w spółce z o.o., przysługują z tytułu udziału w spółce określone prawa majątkowe (np. prawo do dywidendy, możliwość osiągnięcia przychodu z odpłatnego zbycia udziałów w spółce lub z umorzenia udziałów, prawo do części majątku spółki, który pozostanie po zaspokojeniu wierzycieli w razie likwidacji spółki), co z kolei wskazuje, że ekwiwalentem za wykonywane przez nich usługi będzie m.in. możliwość uzyskania dywidendy, czy też przychodu ze zbycia udziałów w spółce.

W ocenie Spółki prawnopodatkowa ocena charakteru świadczeń, o których mowa w przedmiotowym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, powinna nastąpić z uwzględnieniem natury samej spółki handlowej, jako stosunku prawnego.

Zgodnie z art. 3 Kodeksu spółek handlowych, przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu, poprzez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób.

Ww. przepis wymaga więc, aby wspólnicy każdej spółki handlowej dążyli do osiągnięcia wspólnego celu co najmniej przez wniesienie wkładów. Niemniej jednak wspólnicy mogą dążyć do osiągnięcia wspólnego celu także przez współdziałanie w inny określony sposób.

Zgodnie z art. 159 Kodeksu spółek handlowych wszelkie dodatkowe obowiązki wobec spółki należy doprecyzować w umowie spółki. Chodzi więc nie o obowiązki wobec wspólników, wierzycieli itp., ale o te, które wiążą się z relacją ze spółką. Obowiązki te mogą mieć charakter majątkowy bądź niemajątkowy i mogą polegać np. na obowiązku wnoszenia dopłat, powtarzających się świadczeń niepieniężnych, dodatkowym jednorazowym świadczeniu pieniężnym lub niepieniężnym, przejęciu długów spółki, wyłącznej sprzedaży swoich wyrobów spółce, obowiązku zbycia udziałów pod pewnymi warunkami, oddaniu lokalu do mieszkania lub używania przez spółkę, wykonywaniu określonych prac, przekazaniu spółce przyszłych wynalazków, czy udzielaniu jej pożyczek na określonych warunkach.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka wskazuje na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 stycznia 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 1083/13, zgodnie z którego uzasadnieniem jeżeli inne - poza wniesieniem wkładu - obowiązki wspólników zostały na nich nałożone w sposób zgodny z przepisem art. 159 Kodeksu spółek handlowych, czyli pod rygorem nieważności zostały dokładnie określone w umowie spółki, należy uznać, że także służą osiągnięciu wspólnego celu, o którym mowa w art. 3 Kodeksu spółek handlowych, a ich wypełnianie przez zobowiązanego do tego wspólnika wynagradzane jest udziałem w zysku spółki. Ta zaś okoliczność nie pozwala uznać, że mamy w sprawie do czynienia ze świadczeniem bez ekwiwalentu, które - na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. - należy kwalifikować jako przychód i opodatkowywać

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ustosunkowując się do powołanego w treści wniosku orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego należy wskazać, że nie może ono wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego rodzaju orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że wskazane orzeczenie nie jest wiążące w odniesieniu do sprawy będącej przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

Interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.