ITPB3/4510-636/15-8/MJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2015 r. (data wpływu 15 grudnia 2015 r.), uzupełnione pismem z dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości rozliczenia kosztów działalności prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomiczne oraz obowiązku posiadania dokumentacji cen transferowych jest:

* prawidłowe - w zakresie prawa do zaliczenia części kosztów ogólnych, pośrednich poniesionych na terenie poza strefą do kosztów uzyskania przychodu wolnego od opodatkowania, (pytanie dziewiąte wniosku)

* nieprawidłowe w pozostałym zakresie, (pytanie szóste, siódme, ósme wniosku).

W dniu 15 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie prawidłowości rozliczenia kosztów działalności prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomiczne oraz obowiązku posiadania dokumentacji cen transferowych.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 8 lutego 2016 r. nr ITPB3/4510-636/15-2/MJ wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.).

We wniosku tym przedstawiono następujące stany faktyczne:

1. (dot. pytania szóstego wniosku)

Spółka X do dnia 31 października 2015 r. prowadziła wyłącznie działalność produkcyjną na terenie X, w ramach podstawowej działalności gospodarczej PKD 2361Z - Produkcja wyrobów budowlanych z betonu oraz PKD - 2661Z Produkcja betonowych wyrobów budowlanych. Od dnia 21 listopada 2015 r. Spółka rozpoczęła również działalność gospodarczą w ramach tej samej produkcji w nowo wybudowanej hali produkcyjnej w Y na terenie Parku Przemysłowego, który znajduje się w specjalnej strefie ekonomicznej. Jednostka uzyskała zezwolenie nr (...) na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W zezwoleniu Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w ramach PKD 2361Z Produkcja wyrobów budowlanych z betonu.

Warunki prowadzenia działalności gospodarczej w zezwoleniu to:

Spółka w dniu 4 listopada 2015 r. zakończyła budowę hali produkcyjnej i uzyskała pozwolenie na użytkowanie hali produkcyjnej uprawomocnione w dniu 21 listopada 2015 r.

Hala została zaliczona do środków trwałych w listopadzie 2015 r.

Spółka w dniu 4 listopada 2015 r. zakończyła budowę hali produkcyjnej i uzyskała pozwolenie na użytkowanie hali produkcyjnej uprawomocnione w dniu 21 listopada 2015 r.

Spółka produkuje wyroby z betonu w formie prefabrykowanych ścian, słupów, stoposłupów, murków oporowych itp. Produkcja odbywa się na terenie strefy ekonomicznej. Wytworzone wyroby zgodnie z podpisanymi kontraktami są przewożone do klienta - często na terenie Unii Europejskiej i tam montowane, tworząc gotowy sprzedawany wyrób jakim jest budynek. Montaż odbywa się na terenie miejsca powstania budynku. Złączenie poszczególnych ścian na terenie hali produkcyjnej nie jest możliwe, gdyż ich przewiezienie do kontrahenta byłoby niemożliwe

Zgoda na prowadzenie działalności polegającej na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w ramach PKD 236IZ Produkcja wyrobów budowlanych z betonu nie obejmuje usługi montażu.

2. (dot. pytania siódmego wniosku)

Spółka B do dnia 31 października 2015 r. prowadziła wyłącznie działalność produkcyjną na terenie X, w ramach podstawowej działalności gospodarczej PKD 2361Z - Produkcja wyrobów budowlanych z betonu oraz PKD - 2661Z Produkcja betonowych wyrobów budowlanych. Od dnia 21 listopada 2015 r. Spółka rozpoczęła również działalność gospodarczą w ramach tej samej produkcji w nowo wybudowanej hali produkcyjnej w Y na terenie Parku Przemysłowego, który znajduje się w specjalnej strefie ekonomicznej. Jednostka uzyskała zezwolenie nr (...) na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W zezwoleniu Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w ramach PKD 2361Z Produkcja wyrobów budowlanych z betonu.

Warunki prowadzenia działalności gospodarczej w zezwoleniu to:

Spółka posiadając dwie hale produkcyjne, część przygotowania produkcji, bądź część materiałów z magazynu z X (poza strefą ekonomiczną) przerabia i dostarcza do dalszej produkcji do hali produkcyjnej w Y, znajdującej się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka do każdego kontraktu z odbiorcą tworzy indywidualną kalkulację kosztów oraz przychodów, gdyż produkty z betonu nie są masową produkcją, a są wyceniane każdorazowo w związku z indywidualnością produkcji dla danego kontraktu.

3. (dot. pytania ósmego wniosku)

Spółka B do dnia 31 października 2015 r. prowadziła wyłącznie działalność produkcyjną na terenieX, w ramach podstawowej działalności gospodarczej PKD 2361Z - Produkcja wyrobów budowlanych z betonu oraz PKD - 2661Z Produkcja betonowych wyrobów budowlanych. Od dnia 21 listopada 2015 r. Spółka rozpoczęła również działalność gospodarczą w ramach tej samej produkcji w nowo wybudowanej hali produkcyjnej w Y na terenie Parku Przemysłowego, który znajduje się w specjalnej strefie ekonomicznej. Jednostka uzyskała zezwolenie nr (...) na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W zezwoleniu Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w ramach PKD 2361Z Produkcja wyrobów budowlanych z betonu.

Warunki prowadzenia działalności gospodarczej w zezwoleniu to:

Spółka posiadając dwie hale produkcyjne, część przygotowania produkcji, bądź część materiałów z magazynu z X (poza strefą ekonomiczną) przerabia i dostarcza do dalszej produkcji do hali produkcyjnej w Y, znajdującej się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka do każdego kontraktu z odbiorcą tworzy indywidualną kalkulację kosztów oraz przychodów, gdyż produkty z betonu nie są masową produkcją, a są wyceniane każdorazowo w związku z indywidualnością produkcji dla danego kontraktu.

4. (dot. pytania dziewiątego wniosku)

Spółka B do dnia 31 października 2015 r. prowadziła wyłącznie działalność produkcyjną na terenie X, w ramach podstawowej działalności gospodarczej PKD 2361Z - Produkcja wyrobów budowlanych z betonu oraz PKD - 2661Z Produkcja betonowych wyrobów budowlanych. Od dnia 21 listopada 2015 r. Spółka rozpoczęła również działalność gospodarczą w ramach tej samej produkcji w nowo wybudowanej hali produkcyjnej w Y na terenie Parku Przemysłowego, który znajduje się w specjalnej strefie ekonomicznej. Jednostka uzyskała zezwolenie nr (...) na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W zezwoleniu Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w ramach PKD 2361Z Produkcja wyrobów budowlanych z betonu.

Warunki prowadzenia działalności gospodarczej w zezwoleniu to:

Spółka posiadając dwie hale produkcyjne, część przygotowania produkcji, bądź część materiałów z magazynu z X (poza strefą ekonomiczną) przerabia i dostarcza do dalszej produkcji do hali produkcyjnej w Y, znajdującej się na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka do każdego kontraktu z odbiorcą tworzy indywidualną kalkulację kosztów oraz przychodów, gdyż produkty z betonu nie są masową produkcją, a są wyceniane każdorazowo w związku z indywidualnością produkcji dla danego kontraktu.

Spółka posiadając dwie hale produkcyjne, koszty ogólne dotyczące zakładu ponosi na terenie X, są to koszty zarządu, działu sprzedaży, koszty ogólne ubezpieczeń spółki itp. Spółka wyodrębniła organizacyjnie zakład prowadzony na terenie strefy, jednak koszty administracji, działu handlowego są ponoszone fizycznie poza terenem strefy ekonomicznej a dotyczą przychodów uzyskanych zarówno z produkcji poza jak i na terenie strefy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może traktować transport i montaż wyprodukowanych na terenie strefy wyrobów z betonu, których złączenie wymaga przewiezienia ich do klienta, jako koszt pomocniczy do działalności strefowej i uzyskany z tego tytułu dochód ująć jako dochód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych... (pytanie szóste wniosku),

2. Czy sposób ustalenia dochodu do opodatkowania, poprzez wyjęcie części kosztów i przychodów z kalkulacji pierwotnej przygotowanej dla kontrahenta jest prawidłowy... (pytanie siódme wniosku),

3. Czy Spółka ma obowiązek posiadać dokumentację cen transferowych... (pytanie ósme wniosku),

4. Czy Spółka ma prawo część kosztów ogólnych, pośrednich poniesionych na terenie zakładu produkcyjnego w X zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wolnego od opodatkowania ustalanego dla hali produkcyjnej w Y... (pytanie dziewiąte wniosku).

(w zakresie pozostałych pytań zawartych we wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia).

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowiska:

Ad.1.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W zezwoleniu nr (...) na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w ramach PKD 2361Z - Produkcja wyrobów budowlanych z betonu. Spółka traktuje transport i montaż prefabrykowanych wyrobów z betonu jako nieodłączną część produkcji, a brak poniesienia powyższych kosztów spowodowałoby brak możliwości sprzedaży powyższych wyrobów. W związku z powyższym stanowisko Spółki jest takie, iż Spółka może traktować dochody zarówno z samej produkcji jak i transportu i montażu ich na terenie Unii Europejskiej jako dochody podlegające zwolnieniu.

Ad.2.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. W art. 17 ust. 4 ww. ustawy ustawodawca ujął przepis, iż powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. W zezwoleniu nr (...) na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w ramach PKD 2361Z - Produkcja wyrobów budowlanych z betonu. Ponadto w § 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych pkt 5, zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy.

W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. W przypadku dostarczenia przerobionych materiałów tzw. półproduktów z hali produkcyjnej poza strefą do hali na terenie specjalnej strefy ekonomicznej spółka ze stworzonej kalkulacji dla klienta, która stanowi ustalone koszty i przychody do poszczególnych elementów wyrobu spółka "wyjmuje" do opodatkowania przychód dotyczący produkcji w X oraz odpowiedni dla tej produkcji koszt. W ten sposób Spółka z wartości całego dochodu ze sprzedaży wyrobu wytworzonego finalnie na terenie strefy ekonomicznej "wyjmuje" dochód do opodatkowania uzyskany z czynności przygotowania produkcji poza strefą ekonomiczną. Pozostała część dochodu stanowi dochód zwolniony.

Ad. 3.

Zgodnie z § 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, pkt 6 - przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio. Analizując art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka stwierdza, iż nie posiada ona dwóch powiązanych zakładów, jest jednym podmiotem prawnym, który w dwóch miejscach prowadzi działalność gospodarczą. W związku z czym stanowisko Spółki jest takie, iż Spółka nie musi prowadzić dokumentacji cen transferowych a do ustalenia dochodu do opodatkowania wystarczy, że będzie prowadziła dodatkowe kalkulacje kosztów i przychodów dotyczące czynności wykonanych w X podlegających opodatkowaniu, które były wykonane pomocniczo do produkcji finalnego wyrobu na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Dochód ten jest ustalany na podstawie kalkulacji stworzonej dla całego kontraktu dla klienta i stanowi realny, rynkowy przychód oraz skorygowany po wyprodukowaniu wyrobu rzeczywisty koszt wytworzenia wyrobu.

Ad. 4.

Zgodnie z § 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, pkt 5 - zwolnienie przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy.

W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

* prawidłowe - w zakresie prawa do zaliczenia części kosztów ogólnych, pośrednich poniesionych na terenie zakładu produkcyjnego w X do kosztów uzyskania przychodu wolnego od opodatkowania ustalanego dla hali produkcyjnej w Y (pytanie dziewiąte),

* nieprawidłowe w pozostałym zakresie (pytanie szóste, siódme, ósme.)

Odnosząc się do kwestii dotyczącej kosztów montażu i kosztów transportu należy stwierdzić, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.p.).

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przy czym, w myśl art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Stosownie do art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 282), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem" (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy, zezwolenie określa m.in. przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych podlegają dochody podatników uzyskane z wyłącznie z działalności poradzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jeżeli rodzaj działalności, z której dochody te są uzyskiwane został wskazany w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Nie podlegają zatem zwolnieniu z opodatkowania tym podatkiem dochody uzyskane z działalności innej, niż działalność wskazana w ww. zezwoleniu, nawet jeśli jest ona wykonywana na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, jak również dochody uzyskane z działalności, która wykonywana jest poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej.

Z powyższego wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków, a mianowicie działalność gospodarcza musi być prowadzona:

* na podstawie uzyskanego zezwolenia,

* na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w zezwoleniu (...) na prowadzenie działalności gospodarczej na obszarze Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w ramach PKD 2361Z - Produkcja wyrobów budowlanych z betonu.

Spółka w dniu 4 listopada 2015 r. zakończyła budowę hali produkcyjnej i uzyskała pozwolenie na użytkowanie hali produkcyjnej uprawomocnione w dniu 21 listopada 2015 r.

Spółka produkuje wyroby z betonu w formie prefabrykowanych ścian, słupów, stoposłupów, murków oporowych itp. Produkcja odbywa się na terenie strefy ekonomicznej. Wytworzone wyroby zgodnie z podpisanymi kontraktami są przewożone do klienta - często na terenie Unii Europejskiej i tam montowane, tworząc gotowy sprzedawany wyrób jakim jest budynek. Montaż odbywa się na terenie miejsca powstania budynku. Złączenie poszczególnych ścian na terenie hali produkcyjnej nie jest możliwe, gdyż ich przewiezienie do kontrahenta byłoby niemożliwe.

Spółka wskazała, że może traktować dochody zarówno z samej produkcji jak i transportu i montażu ich na terenie Unii Europejskiej jako dochody podlegające zwolnieniu.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że ani transport ani montaż nie są wymienione w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Natomiast wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej podlega zwolnieniu z opodatkowania. Zatem dochodu z tytułu transportu i montażu jako nie wymienione w zezwoleniu, nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 września 2012 r., (sygn. akt II FSK 334/11), w którym wskazano min. "Sąd odmówił także racji Spółce, co do oceny możliwości objęcia zwolnieniem podatkowym działalności marketingowej, jako działalności pomocniczej względem usług teleinformatycznych. Nie odpowiada ona bowiem wymogom, jakie stawia się działalności pomocniczej: nie jest to działalność bez której Spółka nie mogłaby prowadzić działalności podstawowej" oraz " (...) działalność marketingowa nie była przedmiotem udzielonego zezwolenia, a to jego zakres ma decydujące znaczenie, dla określenia, co jest, a co nie jest działalnością gospodarczą prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomiczne."

Reasumując, stanowisko Spółki, w zakresie uwzględnienia w ramach kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochodu w części przypadającej na transport na miejsce przeznaczenia oraz montaż prefabrykowanych wyrobów z betonu jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do pytania Wnioskodawcy, dotyczącego obowiązku posiadania dokumentacji cen transferowych, należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane we Wniosku jest nieprawidłowe.

W myśl § 5 ust. 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 5, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio.

Analizując art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka stwierdza, iż nie posiada ona dwóch powiązanych zakładów, jest jednym podmiotem prawnym, który w dwóch miejscach prowadzi działalność gospodarczą. W związku z czym stanowisko Spółki jest takie, iż Spółka nie musi prowadzić dokumentacji cen transferowych a do ustalenia dochodu do opodatkowania wystarczy, że będzie prowadziła dodatkowe kalkulacje kosztów i przychodów dotyczące czynności wykonanych w Toruniu podlegających opodatkowaniu, które były wykonane pomocniczo do produkcji finalnego wyrobu na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Dochód ten jest ustalany na podstawie kalkulacji stworzonej dla całego kontraktu dla klienta i stanowi realny, rynkowy przychód oraz skorygowany po wyprodukowaniu wyrobu rzeczywisty koszt wytworzenia wyrobu.

W myśl art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej "zezwoleniem".

W myśl art. 16 ust. 2 ww. ustawy, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

* zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;

* dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;

* terminu zakończenia inwestycji;

* maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;

* wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

W myśl § 5 ust. 5 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach stref ekonomicznych z dnia 10 grudnia 2008 r., zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Przytoczony powyżej przepis ww. rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, jak również art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

W sytuacji zatem otrzymywania dochodów zarówno na terenie strefy, jak i poza nią Spółka zgodnie z § 5 ust. 5 ww. rozporządzenia, winna wydzielić organizacyjnie działalność prowadzoną na terenie strefy.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie doprecyzował o jak dalekie wyodrębnienie organizacyjne chodzi, uważa się, że pojęcie to może być rozumiane szeroko i każda wyodrębniona organizacyjnie działalność prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej może być objęta zwolnieniem pod warunkiem zgodności profilu tej działalności z zakresem określonym w zezwoleniu.

Z praktycznego punku widzenia konieczne będzie stworzenie możliwości przyporządkowania określonych przychodów i kosztów do działalności strefowej tak, aby z łatwością móc określić dochód podlegający zwolnieniu.

W związku z tym, przedsiębiorca musi zapewnić możliwość wiarygodnego ustalenia wartości dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej na terenie strefy i podlegającego zwolnieniu. Tak więc wyodrębnienie organizacyjne służące prawidłowemu ustaleniu dochodu podlegającego zwolnieniu polega na wyodrębnieniu rachunkowym (w tym majątkowym) oraz kadrowym.

Z kolei § 5 ust. 6 ww. rozporządzenia stanowi, że przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego, przysługującego przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie strefy za pośrednictwem jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 5, przepisy art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych albo art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się odpowiednio.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na podstawie uzyskanego zezwolenia prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w Y. W zezwoleniu Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności gospodarczej podlegającej zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych w ramach PKD 2361Z Produkcja wyrobów budowlanych z betonu. Ponadto, Wnioskodawca prowadzi także działalność gospodarczą, która nie jest objęta zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych - działalność zlokalizowanej poza SSE w X, obejmująca w ramach podstawowej działalności gospodarczej PKD 2361Z - Produkcję wyrobów budowlanych z betonu oraz PKD - 2661Z Produkcję betonowych wyrobów budowlanych.

Uwzględniając powyższe, w sytuacji występującej w Spółce, gdzie działalność gospodarcza jest prowadzona na terenie SSE i poza terenem SSE do wzajemnych rozliczeń pomiędzy wyodrębnioną organizacyjnie jednostką a częścią Spółki poza strefą odpowiednie zastosowanie ma przepis art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, istnieje konieczność prowadzenia rozliczeń pomiędzy jednostką prowadzącą działalność na terenie strefy, a działami zlokalizowanymi poza jej obszarem, zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Regulacja powyższa oznacza, że przedsiębiorca strefowy powinien, ustalając dochód do opodatkowania oraz dochód zwolniony od podatku, kierować się takimi przesłankami, jakby rozliczał się z niezależnym przedsiębiorcą, który prowadziłby podobną działalność w podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach ze Spółką, a nie z częścią własnego przedsiębiorstwa. Regulacja ta ma bowiem zapewnić rzetelne i zgodne z zasadą ceny rynkowej przypisanie przychodów i kosztów do źródeł związanych z działalnością opodatkowaną oraz działalnością zwolnioną.

Zatem w tym przypadku odpowiednie stosowanie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosić się będzie jedynie do możliwości zastosowania przez podatnika - przy ustaleniu wielkości zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych - metodologii cen transferowych uregulowanej w tym przepisie.

Zastosowanie tej zasady sprowadza się - w realiach opisanej sprawy - do porównania warunków transakcji zawieranych pomiędzy wyodrębnioną jednostką organizacyjną a częścią Spółki poza strefą z warunkami transakcji zawartymi pomiędzy Spółką a podmiotem trzecim w porównywalnych okolicznościach, gdzie wyodrębniona jednostka organizacyjna i część Spółki poza strefą traktowani są jako odrębnie działające podmioty. Efektem tego porównania jest ustalenie ceny rynkowej i przyjęcie tej ceny za właściwą dla rozliczeń wewnętrznych.

Ponadto dla ustalenia prawidłowej wielkości dochodu zwolnionego od podatku dochodowego niezbędne jest zidentyfikowanie przez podatnika wszystkich transakcji wewnętrznych pomiędzy wyodrębnioną jednostką organizacyjną a częścią Spółki poza strefą, a następnie ustalenie cen rynkowych odrębnie dla każdego rodzaju transakcji.

Ponadto w zakresie rozliczania kosztów działalności Spółki prowadzonej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej i poza nią podkreślenia wymaga, że Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 282).

Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie, art. 17 ust. 4 ustawy o p.d.o.p. stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Tak więc, warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas dochód z takiej działalności również nie będzie podlegał zwolnieniu.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Natomiast, z art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy o p.d.o.p., wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej artykuł są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze późn. zm.).

Mając powyższe na uwadze, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów, związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy. Przedsiębiorca strefowy, ustalając podstawę opodatkowania, jest zatem obowiązany do wyodrębnienia przychodów i kosztów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz przychodów i kosztów ze źródeł, z których dochód jest z opodatkowania zwolniony.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

O przypisaniu kosztów do działalności zwolnionej lub opodatkowanej decyduje ich związek z konkretnym przychodem. Dodatkowo, w odniesieniu do kosztów, ustawodawca przewidział kategorię tzw. kosztów wspólnych. Są to takie koszty, które dotyczą jednocześnie obu rodzajów działalności (tekst jedn.: opodatkowanej i zwolnionej) i których nie można jednoznacznie i obiektywnie powiązać tylko z jednym z tych rodzajów działalności.

W związku z powyższym, w przypadku przedsiębiorcy strefowego, możliwe są następujące kategorie kosztów podatkowych:

* koszty przypisane do działalności zwolnionej,

* koszty przypisane do działalności opodatkowanej,

* koszty wspólne, dotyczące obu tych działalności.

Koszty przypisane do działalności zwolnionej i opodatkowanej to koszty, które na podstawie dokumentów źródłowych można w całości przypisać odpowiednio tym działalnościom. Wyjątkowo, tylko w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, tj. dotyczące zarówno działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia. Zasadę alokacji kosztów wspólnych do działalności zwolnionej i opodatkowanej określa przepis art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 2a ustawy o p.d.o.p., zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Należy jeszcze raz podkreślić, że instytucja proporcjonalnego ustalania kosztów zgodnie z ww. metodami ma charakter szczególny. Zakresem zastosowania art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p., objęte są wyłącznie przypadki, gdy przypisanie kosztów uzyskania przychodów do przychodów tworzących dochód opodatkowany i innych przychodów nie jest obiektywnie możliwe, a nie sytuacje, gdy takie wyodrębnienie kosztów było możliwe na podstawie podsiadanych dokumentów, lecz podatnik zaniechał dokonania tej czynności. Może być ona stosowana wyłącznie w odniesieniu do takich kosztów, które zostały rozpoznane dla celów podatkowych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz mające zastosowanie w niniejszej sprawie przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że jeśli chodzi o koszty związane z prowadzoną działalnością, to ich klasyfikacja do kosztów uzyskania przychodów winna nastąpić w pierwszej kolejności według kryteriów określonych w art. 15 w zw. z art. 16 ustawy o p.d.o.p. Następnie, koszty powinny zostać przyporządkowane do działalności zwolnionej i opodatkowanej. To przyporządkowanie winno nastąpić na podstawie właściwie sporządzonych dokumentów i prowadzonych ksiąg podatkowych. Zakwalifikowanie kosztu do źródła dochodu wolnego od opodatkowania lub opodatkowanego na zasadach ogólnych, powinno być uzależnione od faktycznego związku przyczynowo-skutkowego między tym kosztem oraz przychodami z danego źródła. Innymi słowy, kwalifikacja danego kosztu powinna być zgodna z ujęciem (w wyniku wolnym od opodatkowania lub opodatkowanym) przychodu, którego uzyskaniu służy, czy też który był celem poniesienia kosztu. Powyższe oznacza, że jeżeli sposób prowadzenia ksiąg nie pozwala na ich dokładne przyporządkowanie do poszczególnych rodzajów działalności, winno to nastąpić na podstawie wskazanych przepisów art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p.

Dodatkowo należy zauważyć, że o zaliczeniu określonych wydatków do kosztów związanych z uzyskaniem przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz innych źródeł decyduje podatnik. Podatnik również ustala zasady ewidencjonowania, podziału oraz rozliczenia kosztów, pozwalające na prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się do dochodów podlegających opodatkowaniu oraz zwolnionych od podatku. Jeżeli w istocie wskazane przez Wnioskodawcę zasady podziału kosztów zmierzają do przypisania w sposób możliwie najbardziej zbliżony do rzeczywistości tych kosztów do działalności strefowej i pozastrefowej, to należy je uznać za prawidłowe. Niemniej jednak każde zdarzenie winno być rozpatrywane przez Spółkę indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.