ITPB3/4510-593/15/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2015 r. (data wpływu 20 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania znaku towarowego z majątku spółki osobowej do majątku wspólnika - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania znaku towarowego z majątku spółki osobowej do majątku wspólnika.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca zostanie wspólnikiem spółki komandytowej, któremu przysługiwać będzie udział w zyskach i stratach spółki. Pozostałymi wspólnikami spółki będą osoby fizyczne, a działalność samej spółki będzie miała charakter firmy rodzinnej.

Do majątku spółki należeć będzie znak towarowy, wytworzony przez spółkę i podlegający ochronie jako tzw. wspólnotowy znak towarowy, wynikającej z rejestracji znaku w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM).

Wspólnicy celem zabezpieczenia rodzinnego przedsiębiorstwa planują podjąć działania restrukturyzacyjne. Jeden z etapów obejmuje wycofanie znaku towarowego z majątku spółki do majątków wspólników. Przeniesienie znaku towarowego do majątku wspólników nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego).

Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w znaku towarowym, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku spółki.

Powyższa umowa nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks Cywilny, będzie natomiast umową nienazwaną, zawierającą oświadczenia spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności znaku towarowego w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach spółki oraz wspólników o jego przyjęciu.

Przeniesienie na wspólników prawa własności znaku towarowego nastąpi na potrzeby własne wspólników, spółka nie uzyska żadnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia znaku towarowego.

Przekazanie znaku towarowego nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy - Kodeks spółek handlowych.

Wspólnicy nie przewidują likwidacji spółki - będzie ona nadal prowadziła swoją działalność w oparciu o pozostały majątek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne wycofanie z majątku spółki znaku towarowego i przekazanie udziałów w nim do majątku Wnioskodawcy, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku spółki, spowoduje powstanie po jego stronie przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne wycofanie z majątku spółki znaku towarowego i przekazanie udziałów w nim do jego majątku w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku spółki, nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 ustawy jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Powołany wyżej przepis stanowi ogólną definicję przychodu rozpoznawanego na zasadzie kasowej. Zasada ta nie znajduje zastosowania w odniesieniu do każdego przychodu uzyskiwanego przez podatnika. Do wyjątków zalicza się przychody z tytułu udziału w spółce niemającej osobowości prawnej.

Zgodnie z przepisami, przysporzenia majątkowe, które uzyskiwane są w związku z uczestnictwem w spółce niemającej osobowości prawnej są co do zasady opodatkowane na zasadzie memoriałowej, w trakcie prowadzenia przez spółkę działalności gospodarczej. Stąd też przekazanie majątku spółki niemającej osobowości prawnej przez tę spółkę do jej wspólników dotyczy majątku uzyskanego w zamian za dochody, które podlegały opodatkowaniu na poziomie wspólników w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej przez tę spółkę. Wszelkie odstępstwa od tej zasady, przewidujące opodatkowanie na zasadzie kasowej, przewidziane są w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wyrok NSA z 22 maja 2014 r. sygn. II FSK1471/12, wyrok WSA w Łodzi z 13 lutego 2015 r. sygn. 1377/14).

W przedmiotowej sprawie wspólnicy spółki mają zamiar przenieść nieodpłatnie znak towarowy do swoich majątków. Dochody uzyskiwane przez spółkę z tytułu jej działalności, również te wydatkowane na nabycie środków trwałych czy wytworzenie innych składników majątku, stanowiły przedmiot opodatkowania na zasadzie memoriałowej u wspólników. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, może on jako wspólnik spółki uzyskać obecnie przychód jedynie z tytułu zbycia składników majątku przez spółkę.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Przychód podatnika ze zbycia rzeczy lub praw majątkowych może więc powstać jedynie pod warunkiem, że zbycie jest odpłatne. Przez odpłatne zbycie należy rozumieć zbycie, które jest dokonywane w zamian za korzyść majątkową.

Co więcej, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisów, które bezpośrednio regulowałby przekazanie majątku pomiędzy spółką niemającą osobowości prawnej a jej wspólnikiem na podstawie umowy nieodpłatnego przekazania stanowi dla wspólnika tej spółki przychód.

W przedmiotowej sprawie przekazanie wspólnikom przez spółkę znaku towarowego stanowić będzie jego zbycie. W wyniku takich czynności dojdzie bowiem do przeniesienia prawa własności znaku towarowego ze spółki na wspólników. Spółka w zamian za przeniesienia prawa własności nie otrzyma żadnego przysporzenia, czy też rekompensaty majątkowej w innej formie. Tym samym należy uznać, że zbycie znaku towarowego będzie nieodpłatne.

W konsekwencji, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, nie dojdzie do odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych. Tym samym, nieodpłatne wycofanie z majątku spółki znaku towarowego i przekazanie udziałów w nim do prywatnego majątku Wnioskodawcy, w części odpowiadającej jego udziałowi w zysku spółki, nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę jest uznawane za prawidłowe w interpretacjach wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczących analogicznych stanów faktycznych. Przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 13 stycznia 2015 r. nr IPTPB1/41S-553/14-4/MD;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 grudnia 2014 r. nr ITPB1/415- 911/14/AD;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 maja 2014 r. nr IBPBI/1/415-130/14/ESZ.

W przedmiotowej sprawie wspólnicy planują wycofanie z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych znak towarowy wykorzystywany w działalności gospodarczej. Po wycofaniu jego współwłaścicielami, w częściach odpowiadających udziałowi w zysku spółki, zostaną współwłaściciele spółki. Przedmiotowy znak towarowy zostanie nieodpłatnie przekazany na potrzeby własne wspólników spółki, w tym Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaprezentowane powyżej stanowisko jest również aktualne na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle obowiązujących przepisów, nie ma bowiem podstaw, aby różnicować sytuację podatkową wspólników będących osobami fizycznymi i wspólników będących osobami prawnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji nie ustosunkowano się do kwestii dotyczącej dopuszczalności i skuteczności prawnej nieodpłatnego przekazania z działalności gospodarczej omawianego we wniosku składnika majątku i przeznaczenia go na potrzeby wspólników. Kwestii tych bowiem nie regulują przepisy prawa podatkowego lecz przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). W tym też zakresie zaznaczyć należy, że przepisy Kodeksu cywilnego nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Zastrzec równocześnie należy, że tutejszy organ podatkowy wydając interpretację nie weryfikował, czy przekazanie składnika majątku nastąpi rzeczywiście nieodpłatnie. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Dodatkowo wskazać należy, że jeżeli opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze wspólników spółki, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego wobec pozostałych wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.